۱۴ آذر سالمرگ خالق سوته دلان
علی حاتمی؛ شاعر سینمای ایران
در روزگاری که دیگر کارگردانان هم دوره علی حاتمی، تحت تاثیر موج نوی فرانسه گاه به تقلید می‌رسیدند، او سبک و سیاق متمایز خود را دنبال می‌کرد. البته در این راه موفق هم شد. او راوی اصیل سنت در سینمای ایران است و در فریم به فریم فیلم‌های او می‌توان این روایت ها را با حس نوستالژیک لمس کرد.
فرارو- ۲۵ سال قبل در چنین روزی بیماری سرطان، علی حاتمی را از سینمای ایران گرفت. اما مرگ باعث نشد تا نام او از ذهن‌ها و فریم‌ها پاک شود. حالا با گذشت بیش از دو دهه از نبود علی حاتمی، آثارش مورد بحث و بررسی مجدد قرار می‌گیرد و کارگردان‌های جوان‌تر از زندگی اش مستند می‌سازند.
به گزارش فرارو، علی حاتمی تازه وارد بیست و پنج سالگی شده بود که ساخت حسن کچل، اولین فیلم سینمایی اش را کلید زد و بعد طوقی را ساخت. اما این طوقی بود که او را به عنوان یک کارگردان جدی و متمایز معرفی کرد.
پس از آن هم سه فیلم باباشمل، خواستگار و قلندر را کارگردانی کرد، اما به موفقیت چندانی نرسید.
در نهایت نیز او در آستانه ۲۸ سالگی، فضای فکری اش به کلی تغییر کرد و فیلم‌های درخشان تری را ساخت.
او از سال ۵۱ تا زمان مرگ آثار شاخصی همچون مادر، سوته دلان، حاجی واشنگتن، کمال الملک، ستار خان و دلشدگان را ساخت.
البته علی حاتمی سه مجموعه‌های تلویزیونی قابل توجه در کارنامه‌اش دارد، سه سریال که هنوز با گذشت حداقل ۴ دهه، همچنان میان مردم محبوب هستند. از جمله‌ها آن‌ها می‌توان به هزار دستان، سلطان صاحبقران و داستان‌های مولوی اشاره کرد.
علی حاتمی متمایز در سینمای ایران
او در روزگاری که دیگر کارگردانان هم دوره اش تحت تاثیر موج نوی فرانسه گاه به تقلید می‌رسیدند، علی حاتمی سبک و سیاق متمایز خود را دنبال می‌کرد. البته در این راه موفق هم شد.
او راوی اصیل سنت در سینمای ایران است و در فریم به فریم فیلم‌های او می‌توان این روایت ها را با حس نوستالژیک لمس کرد.
در عین حال، علی حاتمی در زیر متن فیلم هایش دغدغه‌های سیاسی و اجتماعی را به شکلی متفاوت‌تر روایت می‌کرد. این دو مسئله هم باعث شد تا او در مقایسه با دیگر کارگردان مشهور آن زمان متفاوت باشد.
وجه تمایز دیگر علی حاتمی این بود که فیلمنامه تمام آثارش را خودش می‌نوشت. برای همین است که بیشتر فیلم‌ها و سریال‌های او به زبانی منسجم و یکسان رسیده است.
علاوه بر آن گنجاندن دیالوگ‌های شاعرانه در متن آثارش او را به عنوان شاعر سینمای ایران مطرح کرد.
با این حال او حرف اش را تمام و کمال در آثارش زد و حالا پس از گذشت ۲۵ سال هنوز نام اش مورد تقدیر وتحسین عموم و اهالی سینما است.
