«باشو، غریبه کوچک»، فیلم بیضایی تصویری اتوپیایی از ایران چندفرهنگی ارائه میدهد: سرزمینی که با وجود تنوع قومی و زبانی، بهسبب پیوندهای ناگسستنی تاریخی، فرهنگی و اجتماعی امکان همزیستی دارد. این تصویر البته پیش از آنکه بهمنزله یک واقعیت اجتماعی بازنمایی شود، نوعی امید فرهنگی است که بیضایی از خلال هنر سینما مطرح میکند.