در جهانی که هر روزه با سرعت میگذرد و گاه حقیقت در هیاهوی تظاهر گم میشود، شاید هیچ صدایی به نرمی و در عین حال، به عمق صدای خیام نتواند ما را به تأملی هستیشناسانه فراخواند. حکیمی که در دل چهار مصرع، ما را به سفری میان خاک و افلاک، اختیار و قضا، و بازی و تعهد میبرد.
