در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۰ مطلب
"خود من شاهد بودم که چگونه شبکه‌های بین المللی، با مضحکه نشان می‌دادند که برای «رقصیدن» که نوعی فعالیت آزاد و پیش پا افتاده به حساب می‌آید و حتی در قبایل اولیه انسانی نیز وجود دارد، یک نوجوان را چنان دستگیر و چنان برنامه‌ای تهیه و اجرا می‌کنند که گویی بزرگترین جاسوسی قرن و تبهکاری خطرناک کشف و دستگیر شده است"
عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران می‌گوید: منشا دقیق الگوی اقتصادی ایران در دو دهه و نیم اخیر، آمریکا یعنی اقتصاد نخبه‌گرای نولیبرال بوده. ما هشدار داده بودیم پیش‌برد چنین سیاستی چه وضعی را برای آموزش، بهداشت و... ایجاد خواهد کرد ولی مسئولان هیچ توجهی به این هشدارها نکردند.
وقتی کسی در هر کجای دنیا دستگیر می‌شود از لحظه دستگیری، محافظت از جان او حتی در برابر خودش، بر عهده نهادهایی است که وی را شایسته دستگیری دانسته‌اند و بنابراین، چنین نهادهایی باید پاسخگو باشند. آیا باز هم باید یادآور شد که اصل در سیستم قضایی ایران بر بیگناهی افراد تا هنگام اثبات جرم است و بنابراین باید هر گونه مشکلی که ممکن است این اصل را به خطر بیاندازد را از میان برداشت؟
در سال‌های دهه ١٣٥٠، سازمان برنامه‌وبودجه طرحی را با همکاری دولت فرانسه و شرکت مهندسین مشاور «ستیران» به اجرا درآورد که گزارش آن در سال ١٣٥٥ با عنوان «گزارش مطالعه استراتژی درازمدت طرح آمایش سرزمین» منتشر شد.
یک واقعیت اساسی و درازمدت و پایه‌ای وجود دارد که براساس مطالعات انجام‌شده در دو دهه اخیر قابل نفی نیست؛ سیاست‌هایی که نقطه آغاز آنها پس از جنگ تحمیلی رقم خورد، در دولت‌های نهم و دهم به اوج خود رسیدند و در دولت یازدهم با وجود سخنان زیاد در تریبون‌های سیاسی و اجتماعی و باوجود برخی کوشش‌ها در عمل هنوز نشانه‌ای اساسی از کنارگذاشتن آنها مشاهده نمی‌شود، نتیجه‌ای دربر نداشته‌اند.
در کوتاه مدت: اولا آزادی تمام بازداشت شدگان با اولویت دادن به نوجوانان و جوانان و عدم تشکیل پرونده قضایی برای آنها است/ از طرف دیگر گشایش فضا از طریق نه فقط به رسمیت پذیرفتن حق اعتراض، که امری بدیهی و قانونی و روشن است و اگر اجرا نمی‌شود باز از سوء مدیریت است، بلکه، ایجاد امکان عملی و بدون خطر انجام اعتراضات به صورت قانونی مثلا برگزاری تجمع‌های قانونی است// در بلند مدت: اولا سیاست‌های اقتصادی به صورت رادیکال تغییر کرده و به گونه‌ای دربیاید که مردم انتظار دارند و حق دارند انتظار داشته باشند…
در این روزها که برخی ناآرامی‌ها و اعتراضات پیش‌بینی‌پذیر اتفاق افتاد، کافی نیست فقط حق اعتراض را به رسمیت بشناسیم؛ موضوعی که به خودی خود بدیهی و قانونی است. بلکه باید به پرسش‌هایی از این دست پاسخ دهیم؛ چگونه باید به این حق، تحقق و ضمانتی عملی و چنان حدی از تأثیرگذاری داد که مانع آسیب‌زاشدن آن شود؟ چرا اعتراضات به شکلی خاص پدید آمده و رادیکالیزه می‌شوند؟ از آنجا که هنوز فرصت و داده‌های کافی برای تحلیل این امر وجود ندارد، نگارنده چارچوب نظری بحث را صرفا اندکی در قالب شهر سیاسی باز می‌کند.
از هم‌اکنون در همه کشورهاي جهان به‌ويژه در آمريکا، مردم در پي به‌تثبيت‌رساندن هدف استراتژيک آشتي انسان با طبيعت و برپايي اقتصادی انسان‌محور و کنارگذاشتن رفتارهاي غيرانساني و ضدطبيعت و سوداگرانه هستند و ما نيز بايد جايگاه خود را در اين مبارزه داشته باشيم؛ چون ممکن است اگر دست روي دست بگذاريم، مانند همسايگان خاور‌ميانه‌اي خود، از اين آفت در در جهان آسيب ببينيم.
ناصر فکوهی: "اغلب دولتمردان ما عادت کرده اند به گونه ای از ایران صحبت کنند که گویی ایران یک کشور فقیر است. در حالی که ایران یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است. اما به دلیل سوء مدیریت امروز پاسپورت ایرانی در پایین ترین رده ها از لحاظ اعتبار قرار دارد و سفر خارج از ایران در شرایطی که کشورهایی مثل چین و هندوستان سالیانه میلیون ها نفر مسافر خارجی دارند، ما تلاشمان این است که مسافران خارجمان را به حداقل ممکن برسانیم آن هم در شرایطی که هیچ امکانی حتی برای توریسم داخلی نداریم"
"پدیده ترامپ به نظر من از بی نظیر‌ترین پدیده‌های قرن بیستم و بیست و یکم شمرده می‌شود؛ یک شخصیت دیوانه که نمونه‌ای اولیه از آن را استنلی کوبریک در فیلم دکتر استرنجلاو عرضه کرده بود؛ شخصیتی که کاریزمایی ندارد، اما چون یک شخصیت کاریزماتیک عمل می‌کند و به قول معروف، مثل یک گاو وحشی است که درون یک مغازه چینی فروشی رهایش کرده باشند"
