در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۰۳۳ مطلب
تصور موجود در ایران چنین است که گویی قوای گوناگون کشور جزایر خودمختاری هستند که هر کدام می‌توانند ساز خود را بزنند. تجربه آقای پزشکیان در ماجرای قانون حجاب مغایر با این گزاره است. البته کسی نخواهد گفت که وی با قوای دیگر دعوا کند؛ ولی این را باید بداند که هر سه قوه حکومت و نهادهای دیگر همگی اجزای پیکر یک قدرت هستند. مردم با حکومت به معنای یک کل واحد طرف هستند. پذیرفتنی نیست که هر کدام بخواهند ساز خود را بزنند.
معاون حقوقی رئیس‌جمهور با بیان اینکه «دولت چهاردهم به نام دولت وفاق نام‌گذاری شد و بر پایه کارآمدی و هم‌افزایی میان سلایق سیاسی مختلف شکل گرفت»، گفت: «دولت وقت خود را صرف حاشیه‌سازان نمی‌کند و اولویت ما خدمت به مردم است.»
روزنامه کیهان معتقد است برای حمایت از دولت چهاردهم دلایل روشن وجود دارد.
« توصیه‌ام به تندروها که به فکر زمین زدن دولت هستند، این است که دست از کارشکنی بردارند و اگر واقعا دغدغه مملکت و مردم دارند، با تکیه بر وفاق ملی که در دستور کار دولت است، آستین ها را بالا بزنند و برای رتق و فتق امور تلاش کنند. البته مشخص است که این گروه‌ها هرگز به فکر مصالح ملی نیستند و در ذهن شان پیروزی در انتخابات زودتر را تصور می کنند.»
در پی ابراز تمایل مارتیک، شهره صولتی و جمعی دیگر از خوانندگان قبل از انقلاب برای بازگشت به ایران، الیاس حضرتی، رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت اعلام کرد: به‌عنوان رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت تأکید می‌کنم که بازگشت هنرمندان سرشناس و همه‌ی ایرانیانی که تمایل به بازگشت به ایران دارند، آزاد است. مگر کسانی که دستشان به خون آلوده است و پرونده‌های سنگینی دارند.
دستیار رئیس‌جمهور گفت: تصور می‌کنند که ایران بزرگ فقط با رژیم اسرائیل جنگیده در حالیکه با یک نظام ظالمانه جهانی جنگیدیم.
از آدمهای معمولی که در گعده های مختلف از تاکسی تا مهمانی دور هم مینشینند و بحث می کنند و سخنانشان غیرعلمی و بدون سند و مدرک است، چندان انتظاری وجود ندارد، اما وقتی یک نماینده مجلس به عنوان تصمیم گیرنده قوانین کشور، صحبت می کند، انتظار می رود برخی مستندات و پژوهش های دقیق را برای سخنان خود به عنوان سند و مدرک ارائه کند. نماینده محترم از کجا به این نتیجه رسیده که مشکل فرزندآوری اقتصادی است یا خیر؟
«بیش از ده‌ها هزار میلیارد تومان تحت عنوان بودجه فرهنگی و مذهبی به دستگاه‌هائی می‌دهید که در گذشته با هدایای مردم فعالیت می‌کردند و خودگردان بودند. حتی اگر کسانی به تأمین بودجه این دستگاه‌ها اعتقاد دارند همان‌ها هم وقتی پای مقایسه میان پول‌پاشی برای سرپا ماندن این دستگاه‌ها و هزینه کردن همین پول برای حل مشکلات معیشتی مردم به میان بیاید، به حکم عقل و شرع چاره‌ای غیر از این ندارند که معیشت مردم را ترجیح بدهند.»
«طبیعتا این افراد و گروه‌ها به جای توجه به مصالح عمومی، منافع ملی و مردم به عنوان ولی‌نعمتان کشور، تمرکز و توجه خود را معطوف کانون‌هایی کرده‌اند که آنها را در جایگاه فعلی‌شان نشانده‌اند. این فعالان سیاسی در واقع مزدبگیرند و مانند پیمانکاران پروژه‌های سیاسی را دنبال می‌کنند.»
«در زمان انتخابات وقتی برای حضور در صحنه وارد شدیم، به مردم قول داده بودم که در دولت نقشی نخواهم داشت و این تعهد را در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی اعلام کرده بودم. علاوه بر این، واقعیت این است که برخی افراد حاضر در دولت تحمل همکاری با من را نداشتند و متقابلاً برای من هم کار کردن با آنها دشوار بود.»
