در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸۶ مطلب
امیر علی ابوالفتح کارشناس مسائل آمریکا گفت: ترامپ در سخنرانی خود هر چند از مواضع ابتدای هفته خود عقب نشینی کرد، اما در این را هم گفت که فشارهای اقتصادی به ایران را از طریق تشدید تحریم‌ها افزایش خواهد داد، بنابراین کسی که می‌خواهد مذاکره کند، باید اول دست از فشار بردارد و بعد حرف از توافق جدید بزند، از سوی دیگر مقامات کشورمان نیز در دو سال گذشته و بعد از خروج آمریکا از برجام اعلام کردند، هر زمانی که آمریکا به برجام بارگشت و تحریم‌ها را کنار گذاشت، آن زمان مذاکره مجدد معنا دارد.
آمریکا به این نتیجه رسیده است که ایران به لحاظ ساختاری از انگیزه لازم برای افزایش قدرت برخوردار است. بنابر این باید یک تزلزل‌هایی در شکل بندی ساختاری ایران ایجاد کند. نگاه آمریکایی‌ها امروز فقط در جهت کاهش قدرت ایران نیست. متزلزل کردن قابلیت ساختاری برای اداره امور است. وضعیتی که در بسیاری کشور‌ها منجر به فضای failed state(دولت درمانده) شده است. نگاهی که آمریکایی‌ها دارند این است که ایران Rogue state(دولت یاغی) است و باید با آن مقابله کرد. مقابله زمانی معنا پیدا می‌کند که کشور تبدیل به failed…
در حال حاضر با توجه به تحولات جاری، چشم اندازی برای کاهش تنش‌ها دیده نمی‌شود. برخی محافل رسانه‌ای و اندیشکده‌ای آمریکا بر این باور هستند که سال آینده میلادی، سال پرتنشی خواهد بود. به عنوان نمونه، اندیشکده اطلاعاتی «استراتفور» به تازگی چنین ارزیابی کرده است که سال ۲۰۲۰ می‌تواند سال تشدید تنش‌ها میان ایران و آمریکا باشد. به طور کلی رسانه‌های آمریکایی، ایران و خلیج فارس را در لیست مناطقی می‌دانند که احتمال تنش در آن زیاد است.
گروه‌هایی که نزدیک به لابی آیپک در واشنگتن هستند و از سیاست‌های جنگ‌طلبانه امریکا دفاع می‌کنند، تلاش می‌کنند به شکل پیشدستانه‌ای جلوی هرگونه احتمال بهبود روابط میان تهران و واشنگتن را بگیرند. اما این اظهار نگرانی‌ها به معنای این نیست که در ساختار حاکمیت امریکا عملا اراده جدی برای برقراری تعامل مستقیم با تهران وجود داشته‌باشد. موضوع تبادل زندانی‌ها، بیش از یک سال پیش توسط محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران پیشنهاد شده‌بود...
اگر از ما بخواهید که مسیری برای دیپلماسی با ایران پیشنهاد کنیم، می‌گوییم از جایی که امروز هستیم شروع نکنیم. اما ما جایی هستیم که هستیم و می‌دانیم به کدام سمت می‌رویم. به ویژه اینکه می‌دانیم از تهران و واشنگتن چه کار‌هایی بر می‌آید. ما باید آخرین و بهترین شانسی که برای دیپلماسی را غنیمت بشماریم.
آمریکا باید به ایران مشوق‌های اقتصادی شامل برداشتن تحریم‌ها بدهد. در این مفهوم بهترین گزینه آمریکا تقلید از رویه ایران است؛ یعنی فرستادن سیگنال‌های ترکیبی به دشمنانش. نهایتا آمریکا باید تصمیم بگیرد تا چه حد می‌خواهد نیرو‌ها و تجهیزات نظامی خود را درخلیج فارس نگه دارد. اما الان اولویت اصلی باید چالش ایران باشد؛ قبل از اینکه اتفاقی بیافتد.
همانطور که از حدود یک دهه قبل حملات پهپادی به بخش جدایی ناپذیر تجهیزات آمریکا تبدیل شد، سلاح‌های سایبری هم اکنون چنین وضعیتی دارند. حملات سایبری از راه دور و بدون خونریزی برای هدف قرار دادن دشمن استفاده می‌شود، اما ممکن است این حملات دامن همه را بگیرد.
اقدامات ایران و آمریکا نشان دهنده آن است که زمینه‌های ایجاد اصطکاک نه تنها کاهش پیدا نکرده است بلکه دو طرف تلاش دارند در جبهه‌های گوناگون حرکاتی از نظر دیپلماتیک، سیاسی، نظامی، حقوقی و امثال آن انجام دهند تا بتوانند در بزنگاه تاریخ بر یکدیگر فشار وارد آورند.
اظهارات و تحرکات مقامات دولت ترامپ و محافل نزدیک به آن، نشان می‌دهد که آن‌ها ممکن است به رفع بلاتکلیفی از مناسبات ایران و آمریکا تمایلی نداشته نباشند و فقط می‌خواهند فرسایش اقتصادی ایران ادامه یابد؛ بدون اینکه تنش‌ها از کنترل خارج شود. ظاهرا این بخشی از راهبرد دولت آمریکاست که در برخی مواقع متناقض به نظر می‌رسد، اما در نهایت هدف واحدی را دنبال می‌کند و آن فرسوده و گیج کردن ایران است.
«من دینامیک روابط بین آمریکا و ایران را به یک نیروی غیر قابل مقاومت (فشار حداکثری آمریکا) و یک جسم غیر قابل حرکت (ایران) تشبیه می‌کنم که موجب می‌شود روابط به بازدهی نرسد. برای جلوگیری از رسیدن به بدترین وضعیت، نیروی مقاومت ناپذیر فشار حداکثری آمریکا باید کمتر شود و شیء غیر قابل حرکت ایران باید دست کم، مقداری حرکت کند. متاسفانه، اینکه این مساله بهترین نتیجه خواهد بود، احتمال وقوع آن را بالاتر نمی‌برد».
