در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۷۱ مطلب
شی ممکن است برای منحرف کردن افکار عمومی از وضعیت اقتصادی فعلی نیاز به عواملی برای پرت کردن حواس‌ها داشته باشد رشد ناسیونالیسم (ملی گرایی)؟ قطعا، بحران تایوان؟ احتمالا. یک کشور ضعیف‌تر و نه قوی‌تر نه تنها برای غرب برای بلکه خود نیز چالش‌هایی را ایجاد می‌کند.
واقعیت آن است که امریکا اگر تصمیم بگیرد همزمان با چین و روسیه در دو جبهه مقابله کند از نظر نظامی بسیار ضعیف خواهد بود. هم چنین، اگر کره شمالی به کره جنوبی حمله کند چنین توالی‌ای از رویداد‌ها یک سناریوی کابوس‌وار برای امریکا خواهد بود.
در حالی که سیاستمداران امریکایی نگران بهره برداری احتمالی داده‌های بزرگ توسط غول‌های فناوری در امریکا هستند نسبت به جاه طلبی‌های چین در مورد داده‌های بزرگ چشم‌شان را بر روی واقعیات بسته اند. این در حالی است که ما می‌دانیم چین چگونه از بازارهای سرمایه‌مان بهره برداری می‌کند.
به نظر می‌رسد احتمال کمی وجود دارد که مخالفان سیاسی داخل حزب بتوانند شی را از مسیر خارج کنند او ارتش و ریاست جمهوری را در اختیار دارد. شی اولین حاکم مادالعمر چین از زمان مائو است که با تمجید از فضایل رویای چینی به قدرت رسید. امروز، اما کم‌تر به آن رویا اشاره می‌شود.
شی، چین را از مسیری که «دنگ شیائوپینگ» پس از وحشت ناشی از انقلاب فرهنگی مائو رهبری کرد دور می‌کند و به سوی یک نظام حکومتی مطلق گرا توسط یک فرد بدون محدودیت زمانی برای در قدرت ماندن همانند دوره مائو باز می‌گرداند.
آن چه از منابع رسمی چینی دریافت می‌کنیم حتی انکار این خبر نیست که بگوید تجاوز جنسی رخ نداده است و تنها از این موضوع تحت عنوان «آن شایعه» یا «آن چه مردم درباره آن صحبت می‌کنند» یاد می‌شود.
مطمئنا انقلاب سوم چین دشواری‌های بسیار را ایجاد خواهد کرد تغییراتی که توسط «شی جین پینگ» رئیس جمهوری فعلی چین ایجاد شده است. شی چین را به سمت سرکوب بیشتر در داخل، ایفای نقش کم‌تر در بازارهای آزاد و پافشاری قوی‌تر بر ایدئولوژی کمونیستی در هر زمینه‌ای سوق داده است.
«شی جین پینگ» عجیب و غریب نیست. او یک فرد عملگرا است و با روشی بسیار متفکرانه و سنجیده به مسائل نگاه می‌کند. همین موضوع می‌تواند برخورد و مواجهه با او را برای امریکا سخت‌تر سازد. البته همزمان او فردی ایدئولوژیک و یک مارکسیست واقعی است.
دوره تصدی رئیس‌جمهوری فعلی چین که به‌عنوان قدرتمندترین فرد در چین از زمان «مائو» شناخته می‌شود، با سرکوب گسترده ضد فساد، سیاست‌های سرکوب‌گرانه در مناطقی مانند سین کیانگ، تبت و هنگ‌کنگ و رویکرد قاطعانه فزاینده در روابط خارجی چین مشخص شده است.
«اساسا "شی جین پینگ" یک رهبرِ باهوش است و به خوبی می‌تواند نزاع‌ها و تنش‌ها سیاسی علیه خود را مدیریت و رهبری کند. همینکه وی به طور متوالی توانسته همچنان قدرت اول چین باشد، نشان می‌دهد که او فردی زیرک است. از این رو، سیاست سازان غربی باید این فرض را بیش از همه در ذهن داشته باشند که به احتمال زیاد، او در سال‌های آتی نیز همچنان قدرت اول چین باقی خواهد ماند».
