یافته‌ها نشان می‌دهد که میمون‌های کپوچین در شمال شرقی برزیل قادر به ساخت و استفاده از ابزار‌های سنگی بسیار متنوعی هستند. همان‌طور که اولین‌بار در سال ۲۰۱۷ گفته شده بود، این یافته‌ها احتمال ساخت این ابزار‌ها توسط میمون‌ها را قوت بخشید.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۷۰ مطلب
یافته‌ها نشان می‌دهد که میمون‌های کپوچین در شمال شرقی برزیل قادر به ساخت و استفاده از ابزار‌های سنگی بسیار متنوعی هستند. همان‌طور که اولین‌بار در سال ۲۰۱۷ گفته شده بود، این یافته‌ها احتمال ساخت این ابزار‌ها توسط میمون‌ها را قوت بخشید.
این پژوهش ثابت کرد اروپایی‌های اولیه چرخه‌های زادآوری جانوران را با نشانه‌هایی در نگاره‌های خود ثبت می‌کردند.
سرپرست کاوش در تپه پوستچی گفت: بر اساس مطالعات لایه‌نگاری باستان‌شناسی و آزمایش‌های رادیوکربن می‌توان گفت نخستین لایه‌های باستانی این محوطه به ۷۳۵۰ سال پیش می‌رسد. سکونت در این محوطه به مدت ۶۵۰ سال ادامه یافته و سرانجام در حوالی شش‌هزارو ۷۰۰ سال پیش این استقرار متروک می‌شود و به صورت تپه‌ای مخروبه درآمد.
محققانی از مرکز تحقیقات آکادمی علوم و هنر‌های اسلوونی، دانشگاه آریزونا و دانشگاه کولگیت در مقاله‌ای که در مجله Science Advances منتشر کرده‌اند، توضیح داده‌اند که دوربین لایدار روی یک هواپیما چگونه توانسته است این سازه‌های باستانی را پیدا کند.
شکارچیان دوره پارینه‌سنگی از نماد‌هایی که روی دیوار‌ها نقش بسته بودند برای انتقال اطلاعات ضروری برای بقا استفاده می‌کردند. محققان معتقدند آن‌ها احتمالاً گزارشی از فصل‌های جفت‌گیری حیوانات را ارائه می‌کنند که بر اساس ماه‌های قمری سازماندهی شده است.
بخشی از این آثارِ تازه کشف‌شده، بقایای چاه‌هایی است که در دوره‌های مختلف برای تامین آب ساکنان منطقه مورد استفاده بوده‌اند. اما به گفتۀ ادارۀ حفاظت از آثار تاریخی ایالت باواریا (BlfD)، یکی از این چاه‌ها به کلی با بقیه متفاوت است.
تپه چمن لیلان در بخش لیلان در جنوب شرق دریاچه ارومیه و در جنوب غربی‌ترین نقطه استان آذربایجان شرقی واقع شده است. این محوطه در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شماره ۳۰۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
محققان دریافتند که این ابزار‌ها متعلق به محوطه‌های «پلیستوسن»، همچون «پدرا فورادا» با سنگ‌هایی که توسط میمون‌های کپوچین ساخته شده‌اند دارای سازگاری هستند.
شش قطعه لوحِ خط میخی از دوره‌ی هیتی‌ها، یک اثر مُهر و یک ساختمان عمومی نشان می‌دهد این سایت در طول دوره‌های برنز میانی و دیرینه (قرون ۱۶ تا ۱۸ قبل از میلاد) محل سکنی بوده است.
باستان‌شناسان تاکنون چهار گودال اصلی را کشف کرده‌اند که سربازان ارتش سفالین در آن قرار دارند. این گودال‌ها در اشکال و اندازه‌های مختلف ساخته شده‌اند و بخش‌های مختلف ارتش را در خود جای داده‌اند.
