در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸ مطلب
تقی آزاد ارمکی: «اگر همه مردم ایران هنر دوست بودند و به آن تشویق می‌شدند، شرایط متفاوت بود، لازم نیست مردم کتاب بخوانند که مدرک بگیرند، باید کتاب بخوانند به شکل روزمره، ما این حالت را از مردم گرفته‌ایم. در نظام آموزش عالی کشور هم اساتید تکرار مکررات را تدریس می‌کنند. مردم از طریق فیلم، رسانه، موسیقی و نجوای الهی، از خشونت فاصله می‌گیرند. خشونت طلبی در ایران کور و از سر بیچارگی است.»
شروین وکیلی، جامعه‌شناس گفت: همیشه جنبش‌های اعتراضی با شعار‌های تندروانه پیوند می‌خورند. دلیلش هم آن است که به قول گوستاو لوبون، وقتی جمعیت از حدی بیشتر می‌شود، عواطف و هیجانات مشترک است که رفتار‌های همگرای‌شان را تعیین می‌کند، نه عقلانیت. طی دهه‌های گذشته نمونه‌های زیادی از این رادیکال شدن ویرانگر جنبش‌ها را دیده‌ایم. با این همه درباره ایران چنین می‌نماید که سرشت مردم جوری دیگر باشد و چنین رادیکالیسمی رخ ندهد.
این درست نیست که تحریم مشارکت یا مشارکت نکردن در انتخابات را مصداق رادیکالیسم بنامیم. چون کسانی که این شیوه را به کار می‌گیرند خواهان اصلاح روند‌های انتخابات هستند. می‌گویند با فرایند‌های موجود عملا به جایی رسیدیم که مشارکت در انتخابات به ۴۲ درصد رسیده و متناسب با خواست مردم است. باید این بحث‌ها را دید. اگر نگران عدم مشارکت هستیم باید سازوکار‌های مشارکت را اصلاح کنیم. سازوکار‌هایی انتخابات که جامعه را به جایی رسانده که برای مشارکت در انتخابات، گزینه‌های مطلوب وجود ندارد و حتی گزینه حداقلی که…
امان الله قرایی مقدم جامعه شناس گفت: رادیکالیسم در معنای عام، به معنی عدم پذیرش وضع موجود است، در این رابطه ما آنقدر افراط و تفریط در امور مختلف انجام داده‌ایم که امروز به این جا رسیده‌ایم که همه به دنبال تغییر وضعیت موجود هستند، در این بین نقش جوانان از اهمیت بسزایی برخوردار است، چرا که وقتی فضا رادیکال می‌شود، جوانان از جمله اولین گروه‌هایی هستند که به دنبال تغییر اوضاع هستند.
هر تحولی غالبا با یک جنبش پوپولیستی آغاز شده که حاصل فضای بسته و فقدان نهادهای مدنی، احزاب سیاسی و... است در نتیجه امروز روشنفکران و مصلحین اجتماعی نظرشان به رفرم و اصلاحات و فضای باز است.
