ملاقات ویلیام سولیوان سفیر آمریکا در ایران با مهدی بازرگان نخست‌وزیر دولت موقت، در آخرین روز کاری سال ۱۳۵۷
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۸ مطلب
ملاقات ویلیام سولیوان سفیر آمریکا در ایران با مهدی بازرگان نخست‌وزیر دولت موقت، در آخرین روز کاری سال ۱۳۵۷
پس از پیروزی انقلاب دیدیم که هجوم همه‌جانبه‌ی همه گروه‌های چپ به ایران آغاز شد؛ از اروپای غربی و شرقی، از آمریکا و آسیا حرکت به ایران شروع شد... همه آمدند تا بر سر این خوان یغما، بر سر خوان نعمت سهم و نصیب و بهره و یا غنیمت ببرند؛ یعنی یک حالت ضد دمکراسی پیدا شد.
نزدیکی و قرابت فکری و سیاسی (ایدئولوژیک) یزدی با بازرگان، قطعاً بیشتر بود تا امام‌خمینی و روحانیون و شاگردان او. اما از منظر استراتژیک و در آن ایام تاریخ‌ساز پاییز ۱۳۵۷ (زمان سفر بازرگان به نوفل‌لوشاتو)، یزدی با رهبر انقلاب اسلامی همگرایی داشت؛ نه رهبر نهضت آزادی.
احمد زیدآبادی گفت: بازرگان بالاخره وارث طرز فکر موازنه منفی مصدق بود و به استقلال ایران خیلی اهمیت می‌داد و قصد داشت توازنی بین روابط با دو قدرت آن زمان ایجاد کند؛ بنابراین خواه‌ناخواه یک سلسله تغییرات در رابطه با غرب باید اتفاق می‌افتاد. بازرگان هم این را می‌خواست؛ بنابراین یک مقداری شتاب کرد که این اتفاقات رخ دهد. اما این اتفاقات لزوماً به نفع شوروی تمام نشد.
از اولین و مهمترین تصمیمات بنیانگذار جمهوری اسلامی بعد از حضور در ایران انتصاب مهندس مهدی بازرگان به عنوان نخست‌وزیر موقت بود، اما چرا و چگونه ایشان که از شخصیت‌های ملی - مذهبی و نزدیک به جریان فکری دکتر محمد مصدق بود و از نظر جهان‌بینی و بینش اسلامی دیدگاه متفاوتی نسبت به مسائل سیاسی و شیوه حکومت‌داری داشت، توسط امام خمینی با آن نگاه الهی - سیاسی، به عنوان نخست‌وزیر دولت موقت منصوب شد و سنگین‌ترین وظیفه در فراهم کردن مقدمات انتقال قدرت از رژیم پهلوی به نظام جمهوری اسلامی را بر عهده گرفت؟
ابوالفضل بازرگان برادرزاده نخست وزیر دولت موقت انقلاب اسلامی گفت: پس از استعفا از نخست‌وزیری و با وجود تلاش عده‌ای برای حذف بازرگان و نهضت آزادی ایران از صحنه سیاسی کشور، بازرگان به‌هیچ‌وجه از صحنه سیاسی حذف نشد بلکه تا پایان عمر پربرکتش بر تلاش‌های سیاسی (افزون بر فعالیت‌های دینی و اجتماعی) در راستای تحقق آرمان‌هایی که برای سربلندی ایران و اعتلای اسلام در سر داشت، پای فشرد.
دولت موقت در اوضاع نامناسبی کار خود را آغاز کرد و با مشکلات متعددی روبه‌رو شد. از یک سو با اقدامات کارشکنانه گروه‌های سیاسی مخالف نظام اسلامی، برخی نهاد‌های تازه‌تأسیس انقلابی و مشکلات ناشی از هرج‌ومرج و آشفتگی‌های پس از انقلاب روبه‌رو بود، از سوی دیگر شکافی نظری در راه و روش اداره کشور میان دولت موقت و رهبری و شورای انقلاب وجود داشت.
نامگذاری معابری به نام بازرگان، اعظم طالقانی و سهیل گوهری براساس بند ۱ آیین نامه نامگذاری معابر مورد اعتراض فرمانداری تهران قرار گرفته است.
پیشنهاد نامگذاری خیابانی به نام بازرگان همان زمان که نام مصدق بر خیابان نفت نشست از سوی احمد مسجدجامعی مطرح شد. او با ابراز خوشحالی از اینکه نامگذاری خیابانی به نام مصدق به نتیجه رسید، گفت: خوب است به نقش مهندس مهدی بازرگان در مبارزه با استعمار انگلیس و مدیریت اعتصابات نفت در دوران انقلاب هم توجه داشت و خیابانی را به نام او نامگذاری کرد.
محمدحسین متقی در اظهاراتی خود را بازجوی پرونده امیرانتظام معرفی کرده و درباره شرایط زمان صدور حکم محکومیت برای امیرانتظام می‌گوید: به نظر من آقای امیرانتظام قربانی معرکه امریکاستیزی شد. به نظر من اتهام جاسوسی علیه امیرانتظام قابل اثبات نبود، اما اینکه قاضی محترم پرونده او (مرحوم آیت‌الله گیلانی) چگونه به این موضوع رأی داد، نمی‌دانم و اطلاعی از محتوای دادگاه ندارم.