در دوران قاجار به جز وبا و طاعون، گاهی سایر بیماریهای مسری هم بلای جان سکنه تهران میشد، یکی از این بیماریها «تب نوبه» بود. گفته میشود علاج این بیماری «گنه گنه» بوده است و گاهی آنقدر شدت میگرفته و تقاضای برای این دارو بالا میرفته که موجب نایابی آن میشده و سودجویان هم به دنبال گران فروشی و تقلب دارو بودند.