در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴ مطلب
در این میان، اما عده‌ای ماجرا حذف نرده‌های نماز جمعه و خوشحالی مقامات درباره آن را با مسئله نامه اسماعیل بخشی و سکوت در قبال آن مقایسه کرده اند. رخدادن این دو اتفاق در کنار هم برای کاربران واجد معنای ویژه ای بوده است. برخی این دو ماجرا را نشان دهنده وجود رفتار دوگانه میان مسئولان دانسته اند. از یکسو با اقدامات صوری و با شعار به دنبال نزدیک شدن به مردم و از سوی دیگر برخورد سختی با کارگر معترض صورت می گیرد.
من نمی‌گویم اینها کاملا بی‌سود و فایده است بلکه معتقدم باید این کارها هر چند هم کوچک انجام شود و هر کسی هم که دست به چنین اقداماتی بزند بنده از او تشکر می‌کنم اما این اقدامات افتخار نیست. اتفاقا اگر ما به چنین اقداماتی افتخار کنیم، خودش ضد افتخار و وهن‌آور است، چراکه بلافاصله با این سوال روبه‌رو می‌شویم که چرا اصلا آنها را گذاشتیم که امروز بخواهیم برداریم و به آن مفتخر شویم؟
" نرده‌ها را جمع کنید" این دستوری بود که از مصلای تبریز و از سوی امام جمعه این شهر صادر شد و به دنبال آن موج حمایت حذف نرده های نماز جمعه به راه افتاد. همان نرده هایی که بیش از30 است حائل میان مردم و ائمه جمعه شده و خط میان آنها را مشخص کرده است. نرده هایی که قرار بود از روحانیت درمقابل موج ترورها در روزهای ابتدایی انقلاب حفاظت کند اما کم کم به یک رویه دائمی شد.
