در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۴ مطلب
در دل لاهیجان، محله‌ای با قدمت چند قرنی جای گرفته که هنوز هم ردپای تاریخ، مذهب و معماری اصیل ایرانی در کوچه‌پس‌کوچه‌هایش دیده می‌شود. محله تاریخی گابنه با بافت قدیمی، خانه‌های سنتی و آثاری چون مسجد اکبریه و بقعه پیرعلی، یادگاری از دوران صفویه و قاجار است که با وجود بی‌مهری‌ها، همچنان یکی از جاذبه‌های فرهنگی و گردشگری شهر به شمار می‌رود.
به روایت ناصر اصلانی حدود سال ۱۳۵۳ غلامعلی اصلانی (پدرشان)، این خانه را پس از گذراندن چند سال تجربه همزیستی با دیگر اقوام، از دیگر مالکان خریداری می‌کند. پیش از تملک کامل سه خانواده و در مجموع ۲۰ نفر در این خانه زندگی می‌کردند. حدود سال ۱۳۷۲ چون غلامعلی اصلانی ریه‌اش آسیب دیده بود و نیاز به هوای سالم و دور از محیط شهری داشت، از این خانه به روستای آبا و اجدادی کوچ می‌کنند.
بافت تاریخی شهر آمل، به عنوان یکی از کهن‌ترین سکونتگاه‌های استان مازندران، گواهی است بر تمدن دیرپای این منطقه که آثار و شواهد تاریخی برجای‌مانده از ادوار مختلف، بر غنای آن تأکید دارد. معابر تنگ و سازمان‌یافته، ابنیهٔ سنتی با معماری اصیل و سازه‌های تاریخی ماندگار، همگی بیانگر هویت فرهنگی و تمدنی منحصربهفرد این بخش از کشور عزیزمان ایران هستند.
این روز‌ها حال و روز بلادشاپور زیاد خوش نیست، از تخریب ابنیه و چرای دام و اتراق معتادان و دیوارنویسی‌های روی دیواره‌های چندصد ساله تنها گوشه‌ای از این صحنه‌های دردآور هستند. حضور معتادان و آثاری که بر جای می‌گذارند و تردد بی‌هدف افراد مختلف در گوشه و کنار این بافت گواهی است بر اینکه عملا هیچ‌گونه حفاظتی از این میراث کم نظیر نمی‌شود.
(مشیرالدوله؛ حسن پیرنیا - ملقب به مشیرالملک، سیاستمدار، حقوقدان، تاریخ‌نگار و نخست‌وزیر ایران در اواخر عهد قاجار، موسس مدرسه علوم سیاسی و از پایه‌گذاران آیین دادرسی کیفری و مدنی ایران، نویسنده نخستین کتاب تاریخ ایران باستان، نخستین قانون مدون حقوق بین‌المللی به زبان فارسی و فرمان مشروطیت) ولی‌الله پیرنیا یکی از فرزندان مشیرالدوله و همچون ۶ خواهر و برادرانش، صاحب عمارتی در این محوطه تاریخی بوده و مجموع زمین‌هایی که این ابنیه را در برگرفته، همگی در اراضی متعلق به مشیرالدوله قرار دارد.
وزیر راه و شهرسازی در بازدید از محل سکونت مقام معظم رهبری در زمان تبعید به ایرانشهر، بر ساماندهی و بازسازی این محل با حفظ بافت تاریخی آن تاکید کرد.
«مدیران بلدوزری» همان آفتی است که اهواز به ویژه در دهه‌های اخیر گرفتار آن بوده است. حالا این کلان‌شهر ۱.۵ میلیون نفری هیچ محله و مکان تاریخی برای بازدید علاقه‌مندان ندارد، این در حالی است که بنا‌های میراثی ثبت شده این شهر هم درهای‌شان به روی بازدیدکنندگان مسدود است.
بافت تاریخی دزفول، جایی که آب و آجر در هم تنیده‌اند، به عنوان یک میراث فرهنگی زنده و پویا، همچنان تاریخ این شهر را روایت می‌کنند. در این بافت، جریان آب که از دیرباز به عنوان منبع حیات و ارتباط‌دهنده‌ی انسان‌ها با طبیعت شناخته شده، در کنار آجر‌هایی که نماد معماری ایرانی هستند، در هم می‌آمیزند تا داستانی از هنر، زندگی و تاریخ را برای نسل‌های آینده به ارمغان بیاورند. این ترکیب منحصربهفرد از آب و آجر، هویت دزفول را شکل داده و همچنان در کوچه‌ها و بنا‌های تاریخی این شهر جریان دارد.
هنوز باید تا ابلاغ مصوبه صبر کرد، اما خبر‌های اولیه و پیگیری‌های فعالان میراث فرهنگی نشان می‌دهد در مصوبه جدید شورای‌عالی معماری و شهرسازی، خط تخریبی که ۹۵ خانه تاریخی به‌واسطه آن از بین می‌رفتند، حذف شده است و دیگر خبری از ساخت صحن و میدانگاه نیست و ساخت‌وساز‌های قبلی فقط در محل تخریب‌های پیشین انجام می‌شود.
بعد از سالها جنگیدن بر سر حفظ بافت تاریخی شیراز که در طرحی بهنام بینالحرمین قرار بود ۷۵ هکتار از آن از بین برود، نوبت به نگرانی درباره کاهش حریم بافت‌های تاریخی شهر‌های دیگر رسیده است.
