در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶ مطلب
«رژیم سابق لیبی تحت رهبری معمر قذافی به هیچ عنوان از عمق راهبردی برخوردار نبود. این در حالی است که نظام سیاسی ایران هم در داخل و هم در محیط منطقه ای و بین المللی، از عمق راهبردی قابل توجهی برخوردار است و این مساله برای این کشور قدرت‌ساز است. این موضوع بروندادهای متفاوتی را با محوریت پرونده هسته ای ایران تولید می کند.»
«موانع فراوان در مسیر دستیابی به یک توافق برای پایان دادن به جنگ اوکراین می توانند ترامپ را تحریک کنند تا رویه آشتی‌جویانه‌تر و البته با سخت‌گیری کمتری را در حوزه جنگ تعرفه ای و البته مسائل خاورمیانه در پیش گیرد. تاکنون، ترامپ چیز خاصی برای روکردن نداشته و مدام وانمود کرده که اتفاقاتی بزرگ در آینده نزدیک روی خواهد داد.»
کارشناس مسائل آمریکا گفت: «تغییر ادبیات ترامپ و این‌که به سمت برچیده شدن کامل برنامه هسته‌ای رفته، نشان می‌دهد که آمریکا تا حدودی در پازل رژیم صهیونیستی بازی می‌کند. به نظرم کارشکنی‌های جدی از طرف صهیونیست‌ها در مذاکرات هسته‌ای صورت می‌گیرد.»
در بحبوحه تشدید تنش‌های ژئوپلیتیک، ازسرگیری مذاکرات میان ایران و آمریکا می‌تواند ظرفیت‌های غیرمنتظره‌ای را به همراه داشته باشد. علی رغم دهه‌ها خصومت‌ورزی، نیاز اقتصاد ایران به یک توافق و در عین حال نیاز ترامپ به یک دستاورد بزرگ در حوزه سیاست خارجی آمریکا، می‌تواند بستر‌های مساعدی را برای حصول یک توافق هسته‌ای میان تهران و واشینگتن ایجاد کند.
ورای تمامی تحلیل و تفسیر‌هایی که پیرامون مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا و آینده آن و همچنین پیامد‌ها و نتایج احتمالی‌اش مطرح می‌شود، هیچ بعید نیست که شاهد ظهور شگفتانه‌هایی باشیم که اکنون کمتر به ذهن افکار‌عمومی و حتی تحلیلگران می‌رسند. اتفاقاتی که می‌توانند به کل چهارچوب‌های مطرح با محوریت پرونده اتمی ایران را تغییر دهند و خود آغاز‌کننده روند‌های تازه‌ای برای کشورمان و حتی معادلات سیاسی در منطقه خاورمیانه باشند.
«یکی از دلایل اخراج "رابرت مالی" از تیم مذاکراتی آمریکا در مساله ایران، قوی‌تر شدنِ جایگاه و موقعیت "جیک سالیوان" مشاور امنیت ملی آمریکا و تیم متحد وی در شکل دهی به سیاست خاورمیانه‌ای واشنگتن است. تیمی که بدون تردید مواضع سخت گیرانه تری را در موضوعات منطقه‌ای و مخصوصا مساله هسته‌ای ایران اتحاذ می‌کند با این حال، نقطه تفاوت رویکرد آن‌ها با تیم رابرت مالی و آنتونی بلینکن، عدم تاکیدشان بر ضرورت دستیابی به یک توافقِ مکتوب با تهران است.»
