در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۸۱۴ مطلب
ما در جنبش اصلاحات، تعاملات بین‌طبقاتی کم داشتیم؛ یعنی طبقه متوسط و روزنامه‌خوان که در ایران بیشتر دولت‌ساخته بود، باید اندکی هم هجرت به طبقه دیگر می‌کرد و با نسل‌های دیگر نیز گفتگو می‌کرد. پای سخن طبقات دیگر هم می‌نشست و می‌پرسید که آن‌ها تا چه اندازه آزادی مثبت دارند.
علی صوفی گفت: به نظر می‌رسد گشایشی در آینده پیش‌روی اصلاح‌طلبان به وجود نمی‌آید؛ زیرا در دو سال آینده اصلاح‌طلبان نمی‌توانند بر متغیر‌های تعیین‌کننده تأثیری داشته باشند.
رییسی نه‌تنها حتی یک بار از عنوان اصولگرایی در وصف خط و ربط جناحی‌اش استفاده نکرد، بلکه صراحتا خود را «مستقل» از جناح‌های سیاسی معرفی کرد؛ آن‌هم در انتخاباتی که اصلاح‌طلبان به عنوان رقیبِ سنتی اصولگرایان، اساسا کاندیدایی نداشتند.
اکنون مانند سال ۷۶ باز هم اصلاح‌طلبان استراتژی خاصی برای آینده ندارند و اگر در آن سال نیرو‌های چپ خط امامی نمی‌دانستند قرار است به نیرو‌های اصلاح‌طلب تبدیل شوند و هشت سال دولت را در اختیار داشته باشند و هم‌زمان چهار سال مجلس را هم به دست بگیرند، اکنون هم آینده برای اصلاح‌طلبان مبهم است.
محمد عطریانفر، رئیس کنگره و از اعضای شورای مرکزی کارگزاران گفت: تنها کسی که از حزب کارگزاران استعفا داده، سرکار خانم ترکان است و هیچ‌یک از دیگر اعضای حزب از عضویت استعفا نداده‌اند.
اسماعیل کوثری گفت: مگر افاغنه و پاکستانی‌ها که در سوریه جلوی داعش جنگیدند در کشور خود سازمانی داشتند. هر کدام از آن‌ها از طریقی خود را به سوریه رساندند و با داعش جنگیدند. حال اگر اصلاح طلبان هم می‌خواهند با مردم افغانستان همراه باشند، به این کشور بروند و بجنگند.
«به جناب شریعتمداری که خواستار حضور اصلاح‌طلبان در پنجشیر شده، می‌گویم احمد مسعود کمک نظامی در میدان را نخواسته، بلکه حمایت در عرصه دیپلماسی مطرح است که آن را هم دریغ کردید! مگر در مقابله با تروریسم باید فرقی بین افغانستان و سوریه باشد؟ جناب‌عالی را به مناظره در صداوسیما دعوت می‌کنم».
کنعانی‌مقدم گفته تمرکز قوا خوب است، اما اینکه ما فکر کنیم که قوا مسئولیت خود را انجام ندهند، چون از یک جناح هستند و مجلسی که باید بر عملکرد دولت نظارت کند یا قوه قضائیه که باید مسئولیت پیگیری تخلفات را انجام دهد، به‌خاطر اینکه از یک جناح هستند به وظایف خودشان عمل نکنند، این ابتدای یک فاجعه است و قطعا ملت ما نخواهند پذیرفت که این رفتار شکل بگیرد.
به نظر می‌رسد که چندان هم بعید نیست که فردی نظیر روحانی در نهایت وظیفه اجماع اعتدالگرایان را برعهده بگیرد و میراث دار هاشمی رفسنجانی شود؛ البته در میان ممکن است نام‌های تازه‌ای هم اضافه شود.
واقعیتِ تلخ کنونی این است که سرنوشت محتوم طبقه متوسط در موقتی‌بودن آن است یا به پایین می‌لغزد یا به طبقه بورژوازی صعود می‌کند. طبقه متوسط، طبقه‌ای استیجاری است. ازهمین‌رو همواره با بحران هویت روبه‌رو است و دستاویزی است برای جناح‌های سیاسی و دولت‌های موجود.
