اگرچه شکستن کلیشه‌ها ضروری است، اما نباید از نگرانی عمیق درباره تبعات تأخیر در ازدواج غافل شد. سیاست‌گذاران باید میان آرمان‌گرایی فرهنگی و واقع‌گرایی جمعیت‌شناختی توازن ایجاد کنند. در کنار تسهیل ازدواج، باید به جوانانی که از بازه‌ی سنتی ازدواج (۲۵ تا ۳۵ سال) عبور کرده‌اند، آگاهی داده شود که ازدواج همچنان ممکن، معنادار، و موفق است – به‌ویژه اگر به کلیشه‌هایی، چون مرد باید بزرگ‌تر باشد، یا اختلاف سنی «غیرمتعارف» نباشد، بی‌اعتنا باشیم.
