در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۴ مطلب
«برای مدت زمانی طولانی، آمریکا به دنبال تغییر جهان بود و از این رهگذر، برخی از بازیگران جهانی را آزار می‌داد و موجب الهام بخشی برخی دیگر بود. آن روزها به نقطه پایان خود رسیده اند با این حال، اکنون شرایط خوبی حاکم نیست. آمریکا تغییر کرده است. این کشور شبیه به کشورها و حکومتهایی شده که سال ها از آن ها انتقاد می کرد. این موضوع، هم تراژیک و هم مضحک است!»
ریچارد هاس گفت: مخاطرات بسیاری وجود دارد. آنچه تصمیم گیری می‌شود پیامد‌های مهمی نه تنها برای خاورمیانه، بلکه برای بقیه جهان از جمله بازار‌های انرژی خواهد داشت؛ و برای ایالات متحده، این امر به تعیین این مسئله کمک خواهد کرد که واشنگتن تا چه میزان می‌تواند به برنامه چرخش نقطه تمرکز سیاست خارجی و انتقال منابع نظامی خود از خاورمیانه به سمت اولویت‌های دیگر جامه عمل بپوشاند، و مهمتر از همه به جلوگیری از تجاوزات چین در منطقه هند و اقیانوس آرام کمک کند.
دیپلمات ارشد دولت جرج بوش پسر و مدیر پیشین اندیشکده شورای روابط خارجی به رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا توصیه کرد که فرصت راهبردی دیپلماسی و دستیابی به توافق با ایران را غنیمت بشمارد.
پیش‌بینی ریچارد هاس از عدم‌احیای برجام در شرایطی است که وی پیش‌تر ۲۰ نوامبر ۲۰۲۱ در همین نشریه با انتشار مقاله‌ای تحت عنوان دیپلماسی ضمنی یا کنترل تسلیحات بدون توافق تنها راه باقی مانده با ایران است، تاکید کرده بود که توافق هسته‌ای احیا نخواهد شد.
این ایده که وابستگی متقابل اقتصادی یک سنگر در برابر جنگ است، زیرا هیچ طرفی نفعی در برهم زدن روابط تجاری و سرمایه‌گذاری سودمند متقابل ندارد، دیگر قابل دفاع نیست. ملاحظات سیاسی حرف اول را می‌زند. در واقع، وابستگی شدید اتحادیه اروپا به منابع انرژی روسیه احتمالاً بر تصمیم پوتین برای حمله به اوکراین تأثیر گذاشت و او را به این نتیجه رساند که اروپا در مقابل او نمی‌ایستد.
تجاوز روسیه بسیاری از مفروضات را که بر تفکر درباره روابط بین‌‌الملل در دوران پسا جنگ سرد تاثیر گذاشته بود، برهم زد. این امر تعطیلات تاریخی را که بر اساس آن جنگ بین کشورها نادر بود، به پایان رساند. رویکرد روسیه در حمله به اوکراین «هنجار» علیه تصاحب سرزمینی و قلمرو کشورها با زور را از بین برده است. این حمله نشان داده است که وابستگی متقابل اقتصادی سدی در برابر تهدیدات علیه نظم جهانی نیست.
ترامپ روز سه شنبه در سخنانی در مجمع عمومی سازمان ملل لفاظی‌ها و اتهامات کهنه خود علیه جمهوری اسلامی ایران را تکرار کرد و مدعی شد که ایران نخستین حامی تروریسم در دنیاست و این کشور در تنور جنگ‌های سوریه و یمن می‌دمد.
وقتی تمام این تصاویر: «یک کره شمالی مسلح به سلاح اتمی، یک ژاپن ناراضی، یک چین تهاجمی‌تر و سرکوبگرتر، افزایش تحمل‌ناپذیری در مساله تایوان و گسترش عدم قطعیت در سیاست آمریکا» را مانند یک فیلم بنگریم، مشخص می‌شود ثباتی که توسعه بی سابقه آسیا را پی ریزی کرده بود را دیگر نباید موجود فرض کنیم. تصور اینکه آینده از گذشته بهتر شود، سخت است، اما تصور اینکه آینده بدتر خواهد شد، چندان دشوار نیست.
«شما به جایی در جهان نگاه می‌کنید که در آن مرز‌ها اهمیت کمی دارند. جایی که هیچ مذاکره جدی وجود ندارد. جایی که کشورها از درون فرومی‌پاشند و اگر شما درباره این بخش از جهان نگران نیستید، شما متوجه ماجرا نیستید؛ و آنچه هم در آنجا اتفاق می‌افتد در آنجا باقی نمی‌ماند. آنجا لاس وگاس نیست.»
علاوه بر این، در جهانی که نابرابری فزاینده‌ای وجود دارد، خشونت درون و میان کشورها، تغییرات آب‌و‌هوایی و فشار‌های ناشی از مهاجرت، به جای اینکه کمتر شوند، بدتر خواهند شد. در جهان رقابت جهانی و فناوری‌های جدید که میلیون‌ها شغل موجود را حذف خواهند کرد، جابجاشدگی اقتصادی احتمالا تشدید خواهد شد.
