سنت عطرآگین کردن مجسمهها در فرهنگ باستانی یونان و روم باستان دارای اهمیت آیینی و نمادین عمیقی بود. آغشتن این مجسمهها به روغنهای معطر نهتنها باعث میشد که حضوری معنویتر و زندهتر پیدا کنند؛ بلکه بهعنوان پلی بین دنیای فانی و قلمرو الهی عمل میکرد. این بُعد بویایی تجربهی چندحسی هنر باستانی را تکمیل میکرد و سنگ مرمرِ ساکن را به اشیایی پویا برای پرستش تبدیل میکرد.