ترنج

در مورد

سینمای ایران

در فرارو بیشتر بخوانید

۵۱۳ مطلب

  • سلطان اولین فیلم هدیه تهرانی که در پروبال دادن کاراکتر سینمایی او بسیار کارآمد بود. دختری متکی به نفس، صریح، سلیم‌النفس و مهرورز. او در این فیلم با فریبرز عرب‌نیا همبازی بود. کیمیایی هردوی این ستاره‌ها را مفت و مسلم از دست داد.

  • خبرگزاری اسپوتنیک روسیه تصاویری از شهرک سینمایی غزالی در غرب تهران منتشر کرده است.

  • نخستین توفیق جشنواره این دوره، حضور متکثر فیلم‌اولی‌هاست که حدود نیمی از فیلم‌های جشنواره امسال را شامل می‌شود. مزیت دوم، حضور ژانر‌های متفاوت در جشنواره امسال است.

  • اسامی ۶۲ فیلم بلند سینمایی حائز شرایط شرکت در بخش سودای سیمرغ سی و نهمین جشنواره فیلم فجر اعلام شد.

  • ظاهرا «شیشلیک» به رغم تمایل مهدویان برای شرکت در جشنواره، فعلا به‌دلیل برداشت‌های سیاسی از محتوای فیلم اجازه حضور در جشنواره سی‌ونهم فیلم فجر را ندارد.

  • پیمان معادی در فیلم درباره الی … تحسین سینمادوستان را به دست آورد و نشان داد استعداد موفقیت در حوزه بازیگری را دارد. اوج درخشش او با «جدایی نادر از سیمین» رقم خورد و این فیلم اصغر فرهادی باعث شد نام پیمان معادی جهانی شود. در این بخش از پرونده درباره وجه بازیگری‌اش نوشته‌ایم که در عین کم بودن تعداد فیلم‌ها، کارنامه‌ای باکیفیت دارد. معادی در عرصه بین‌الملل هم عملکردی موفق داشته است.

  • در اینجا به فیلم‌هایی که فیلمبرداری‌شان به انتها رسیده و یا درحال فیلمبرداری هستند و احتمال کامل شدن آن‌ها تا بهمن‌ماه تقریبا مسجل به نظر می‌رسد، پرداخته‌ایم.

  • قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) در پنجمین روز آذرماه میزبان دو هنرمند سینما شد و اگر «کرونا» نبود شاید هر دو الان زنده بودند.

  • محمد آفریده، مدیر سابق مرکز گسترش سینمای مستند می‌گوید: «در حال حاضر با شرایط کرونایی همچنین اقتصاد ضعیف و تورم، تولید یک فیلم معمولی نزدیک به ۴ میلیارد تومان هزینه دارد-که ممکن است در آینده بیشتر هم بشود-، اما سازندگان می‌توانند با مدیریت منابع با شرایط محدود‌تری فیلم تولید کنند که هزینه به دو میلیارد تقلیل پیدا کند، اما مشکلات بعدی این فیلم‌ها این است که باید در چرخه رقابت قرار بگیرد و آنجا تازه آغاز ماجراست.»

  • جواد طوسی، سینمایی‌نویس پیش‌کسوت سینما گفت: جامعه آشفته‌حال و بحران‌زده ما شرایط تاریخی خاصی را تجربه می‌کند و در چنین اوضاع و احوالی دیگر نمی‌توان این‌گونه فیلم‌ها را به‌عنوان «واقع‌نگری اجتماعی» تجویز کرد تا برای مدت‌زمان طولانی قابلیت پذیرش داشته باشد؛ بنابراین از یک جا به بعد بوی کهنگی می‌دهد یا اصلا از‌سوی تماشاگر پیش‌بینی‌ناپذیر پس زده می‌شود.