ترنج
-

در مورد

پایتخت

در فرارو بیشتر بخوانید

۷۸۳ مطلب

  • «مردم ۱۰ سال پیش به چیز‌هایی می‌خندیدند که امروز به بهتر از آن هم نمی‌خندند. این موضوع منطق خیلی ساده‌ای دارد. شما ممکن است یک لطیفه را در مجلسی بگویید که همه از خنده غش کنند و یک جا هیچ کس به آن لطیفه نخندد. خبر‌هایی از همین تلویزیون پخش می‌شود که حال خندیدن و شاد بودن را از آدم می‌گیرد. مخاطب یک اثر هنری در محفل‌های مشابه به فراخور حال دلش واکنش نشان می‌دهد.»

  • سکانس کوتاهی از قسمت سیزدهم سریال پایتخت که به پیانو و پیانو زدن نقی می‌پردازد، پربازدید شد. با پخش قسمت سیزدهم فصل هفتم سریال پایتخت، سکانسی از حضور مهمانان تاجیک در منزل نقی معمولی و داستان پردازی او برای فرار از پیانو زدن مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.

  • منتقد سینما و تلویزیون با تاکید بر این که دیدن پایتخت به یک عادت تبدیل شده، بیان کرد: این سریال در فصل‌های اول و دوم حرفی برای گفتن داشت. فصل‌های ابتدایی بوی زندگی می‌داد و برخی رویدادها و مسائل مهم زندگی اقشار میانی را در آن می‌شد دید.

  • حجم بالای تبلیغات در فصل پیش هم اعتراضاتی به‌دنبال داشت. در قسمت اول این سریال برای نوروز۱۴۰۴، علاوه بر باکس آگهی‌های بازرگانی که آن‌هم زمان قابل توجهی طول می‌کشید، بخشی از تبلیغات در «پایتخت۷» با همکاری خود بازیگران و در صحنه‌های سریال انجام و بیشتر اقلام خوراکی ازجمله نوشیدنی‌های میوه‌ای، شیر و برنج را شامل می‌شود. همچنین پیش از آغاز تیتراژ، تبلیغی پخش شد که در قالب آیتمی نمایشی از خود بازیگران پایتخت برای ساخت صحنه‌های آن استفاده کرده بودند.

  • «سریالی که در فصل هفتم هر چند بازیگرانش شناخته شده‌تر شده‌اند و هر کدامشان در فیلم‌ها و سریال‌ها عاملی برای جذب مخاطب هستند، کنار هم نیز نتوانسته‌اند باعث حفظ آبرو برای خودشان شوند. به نظر می‌رسد فیلمنامه‌نویس سریال (محسن تنابنده) بیشتر از خلق لحظات جذاب دراماتیک پی لحظاتی کمدی (کمدی؟) بوده که از دل توان بازیگران (با تکیه بر لهجه مازندرانی) بیرون بیاید.»

  • شیوا میکینیان، بازیگر نقش شری در سریال پایتخت به همراه ارسطو و رحمت پستی جدید در اینستاگرام خود منتشر کرد.

  • بی‌شک یکی از عوامل مهم موفقیت پایتخت در شخصیت‌پردازی و خلق کاراکتر‌های شناسنامه‌داری است که حالا دیگر به بخشی از حافظه بصری و تلویزیونی مخاطب بدل شده و مردم با تک‌تک آنها ارتباط سمپاتیک پیدا کرده‌اند. دوری از تیپ‌سازی و نزدیکی به شخصیت در کنار تنوع و تعدد این شخصیت‌ها که نسبت به آنها سابقه ذهنی وجود دارد در موفقیت این مجموعه خیلی مؤثر است.

  • قصه‌پردازی نامنسجم، خرده پیرنگ‌های بی‌سرانجام و گره‌های روایی بی‌منطق و… باعث شده است این مجموعه دیگر جذابیت‌های سابق را نداشته و در بن‌بست گرفتار باشد در فصل‌های قبلی شخصیت‌ها آرام آرام و در طول زمان رشد می‌کردند و قابلیت‌هایشان را نشان می‌دادند؛ ولی حالا از یک طرف چند چهره مهم و کلیدی از این مجموعه جدا شدند و از طرفی باقی شخصیت‌ها به ورطه تکرار رسیده‌اند.

  • «نمی‌توان کتمان نمود برخی از ریزه‌کاری‌های رفتاری‌ای که در فصل‌های آغازین به‌واسطه زنده‌یاد «خشایار الوند» در قسمت‌های مختلف دیده شده بود و با بازی باورپذیر تنابنده، نضج گرفت؛ در این نگره نقش بسزایی ایفا کردند در اذهان. ولی آنچه این سریال را ماناتر می‌کند در یادها؛ تبلیغ غیرمستقیم اهالی این دیار برای سازندگان اثر نزد سایر قومیت‌های دیگر است.»

  • بهتاش سریال پایتخت در یکی از سکانس‌ها به ماجرای سپهر حیدری و آرام جوینده کنایه زد.