حالا همان کسانی که این شایعه را به واقعیت نشاندند به سراغ خوانندگان مشهور موسیقی دستگاهی و سنتی آمدهاند و با عناوینی مانند موسیقی پاپ سنتی خوانندگان را در تلهای بیسرنوشت گرفتار کردند که متاسفانه خود خوانندگان هم به خاطر پول یا شهرت در این تله وارد میشوند.
استاد سرهنگزاده به مدت ۱۳ سال با حبیبالله بدیعی همکاری کرد و اشعاری از برخی از ترانهسرایان آن دوران مانند معینی کرمانشاهی، تورج نگهبان و ایرج نیری را اجرا کرد.
سومین روز از اجراهای نوازندگان در بخش نوازندگی سازهای قارمون و قانون از پنجمین جشنواره سراسری موسیقی «موغام»، عصر دوشنبه (۲۵ فروردین ۱۴۰۳) در پردیس رسانه و هنر تبریز برگزار شد.
در این دوره از جشنواره، شرکت کنندگان ۳۵۲ اثر از هشت استان و ۲۸ شهر مختلف کشور در دو رده سنی الف؛ شامل ۹ تا ۱۷ سال و رده سنی ب؛ ۱۸ تا ۴۵ سال، به دبیرخانه جشنواره ارسال کردهاند، که در نهایت ۱۳۹ اثر از این تعداد به مرحله نهایی اجراهای زنده راه یافتند. استانهای آذربایجانشرقی، آذربایجانغربی، تهران، البرز، خراسان…
رویا حسونه میگوید تلاش میکند از سلامت روانی کودکان تشنهی فعالیتهای تفریحی حمایت کند و آنها از قطعات موسیقی که او اجرا میکند لذت میبرند. او آهنگهای مردمی میخواند که آنها را از فضای جنگ خارج میکند.
بسیاری از اهالی موسیقی بهدلایل اجتماعی تقریباً روشن، فعالیتهای رسمی خود را از سر نگرفتند، ولی ستارههای پاپ پیشقدم آغاز دوباره اجراهای زنده شدند و بازار اجراهای زنده را کاملاً در اختیار گرفتند.
سامان احتشامی موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده پیانو ویدئویی از نصیحت استاد محمد اسماعیلی به خود را منتشر کرده است. محمدعلی اسماعیلی متین معروف به محمد اسماعیلی موسیقیدان و نوازنده سرشناس تنبک ایران پس از یک ماه بیماری عصر روز یکشنبه ۲۲ مرداد در ۸۹ سالگی درگذشت. اسماعیلی یکی از ارکان مهم ارکستر موسیقی فرامرز پایور محسوب میشد که از همنوازیهای او با آن ارکستر آثار ماندگاری چه در اجرای قطعات و چه در ترانههای موسیقی ایران به یادگار مانده است. جلیل شهناز، استاد تار، علی اصغر بهاری، استاد کمانچه و…
در یک برنامه ترکیبی از شبکه سوم سیما که مهران رجبی اجرای آن را بر عهده داشت، بخشی از ترانه فولکلور «شاره جان» استاد برجسته موسیقی نواحی، سهراب محمدی، پخش و از یک شرکتکننده خواسته شد تا صدای او را تقلید کند. اتفاقی که منجر به توهین به ساحت موسیقیدانی شد که آخرین بازمانده بخشیهای خودبند کرمانج شمال خراسان بود.