بازگشتِ غرور به پراید!
| مطلب زیر را یکی از مخاطبان فرارو به نام پرویز نصیری ارسال کرده است |
این روزها خبرهای عجیبی از بازار خودرو شنیده می‌شود. هر وقتی که به لیست‌های خودروها نگاه می‌کنی قیمت‌های جدیدی ثبت شده است، عبور قیمت پراید از مرز 17 و نیم میلیون آخرین مطلبی بود که همین چند ساعت پیش به چشمم خورد. فارغ از اینکه به دلایل اقتصادی قیمت خودروها توجه نمائیم می‌خواهم نکته محوری دیگری را باز گو کنم.
پراید (pride) را لغت انگلیسی به معنای فخر تکبر و غرور آمده است. زمانی که در سال 74 این خودرو به بازار ایران عرضه شد با توجه به وضعیت بازار آن روزگار و محدوده قیمت خودرو و همچنین عرضه نه چندان بسیار آن، داشتن یک خودوری پراید در دل خود گونه‌ای فخر فروشی داشت و پراید سوران تا حدی مغرور بودند.
اما در سال‌های بعد با گسترش تولید و عرضه آن و به تدریج داشتن پراید نه تنها فخری نداشت که عده‌ای هم در سوار شدن آن پرهیز داشتند. اما این روزها سیر صعودی قیمت این خودرو بار دیگر تحولی بنیادی ایجاد کرده و داشتن پراید در این روزها امر بسیار ناممکنی می‌نماید اما این یک روی سکه و روی دیگر آن اینکه: در دوران کمی قبل‌تر برای هر افزایش قیمتی باید دلیل محکمی ارائه می‌شد. اما در حال حاضر گویا توسن قیمت خودرو چنان شتاب گرفته که منطق و دلیل هر چه تلاش می‌کنند بدان دست نمی‌یازند.
اما چرا چنین شده است؟ آیا صنعت خودرو تکانی خورده و توانسته پرایدی دیگر گون تولید نماید و قیمت آن را افزایش دهد؟ یا این پراید همان خودروی قبلی است که شرکت خودروسازی برای فروش آن به هزاران شیوه نقد و اقساطی متوسل می‌شدند؟
پاسخ سخت نیست؛ خودرو همان خودرو و صنعت خودرو هم همان است. تنها این مردم هستند که تغییر کرده‌اند. مردم تصمیم گرفته‌اند که به کمک صنعت خودرو روند. بر اساس آمار و ارقام موجود خودروسازان در وضعیت خوبی قرار ندارند آنها بارها و بارها گفته‌اند که در در وضعیت بحرانی به سر می‌برند. بارها و بارها استدلال کرده‌اند که با توجه به تغییر نرخ ارز خودروهای خود را به ضرر می‌فروشند و دلیل آورده‌اند که با ادامه این روش حیات آنها چندان به درازا نخواهد کشید.
بالاخره این ادله در دل هیئت دولت اثر کرد و مبنای قیمت‌گذاری خودرو را تغییر دادند با مبنای جدید نرخ ارز اتاق مبادلات مبنای تعیین قیمت خودرو شد. همین تصمیم به یکباره همه چیز را دگرگون کرد و مهمتر از همه غرور از دست رفته را به پراید باز گرداند و این خودرو را در چند قدمی قیمت بیست میلیون تومانی برد.
اما همه داستان این نیست. مگر بارها و بارها نگفتند که پراید 100 درصد ساخت داخل است. مگر بارها و بارها در خبرهای ساخته شده خودروسازان نخواندیم که فلان دستاورد و بهمان اختراع و افتتاح و مدل و ... را داشته‌اند. پس کجاست آن همه توانمندی؟ چگونه است که خودروی ملی ایران خودرو یعنی سمند بیش از 20 میلیون تومان قیمت خورده و رانا بیش از 32 میلیون در بازار خرید و فروش می‌شود، چرا خودروی ملی سایپا یعنی تیبا به مرز 20 میلیون رسیده. چرا خودروسازان با این همه ظرفیت که در سال‌های پیش ایجاد کرده‌اند توان تولید خود را از دست داده‌اند؟
به نظر این بار معادله چیز دیگری است: خودروسازان خبر ساز شده‌اند و خبرسازان خودروساز!
