روحانی: رفع حصر منتظری با نامه من بود
حسن روحانی نامزد احتمالی انتخاب یازدهمین دوره ریاست جمهوری امروز به دعوت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در جمع دانشجویان حاضر و به پرسشهای آنان پاسخ گفت.
- ممکن است دولتی با آرای مردم دارای مشروعیت باشد و ممکن است یک نظام دارای مشروعیت دینی باشد اما پس از چند سال یک گروه بگویند این نظام دینی نیست و گروهی دیگر بگویند این نظام همراه مردم نیست. بیشک یک عامل برای تضعیف و تقویت مشروعیت کارآمدی نظام و کارآمدی دولت است زمانی که نظام سیاسی و فرهنگی و اقتصادی کارآرایی لازم را نداشته باشد مشروعیتش هم زیر سوال میرود.
- یک عامل مشروعیت، انتخابات است. برای هیچ نظامی، بحرانی بالاتر از بحران مشروعیت وجود ندارد و هیچ دستآوردی بالاتر از کسب مشروعیت وجود ندارد. انتخابات به معنی مشروعیت نظام است.
- ممکن است مردم این نظام را قبول کنند اما مشارکت در انتخابات 30 یا 40 درصد بیشتر نباشد. اما مشکل آن موقع است که مردم در انتخابات شرکت نکنند و درباره اصل انتخابات دچار تردید باشند. مردم درباره سلامت انتخابات باید احساس اطمینان داشته باشند اگر مردم احساس اطمینان کنند مهم نیست که به کدام کاندیدا رای بدهند.
- چرا تحقیق میکنیم که افراد به چه کسی رای دادهاند و بعد آنها را تنبیه میکنیم که چرا به آن فرد رای دادهاید؟ همه از من میپرسند که در انتخابات آزادیم و رای ما شمرده میشود؟ حتی اگر یک نفر هم این سوال را بکند به معنای فاجعه برای حکومت است.
- اگر به عنوان کاندیدا بگویم رایها مساوی و محترم است، شاید شنیده نشود. اما اگر همه مسئولان به صراحت بگویند که اگر یک مامور اطلاعاتی و امنیتی از افراد بپرسد که به چه کسی رای دادهاند مورد تنبیه قرار میگیرد؛ آن وقت مردم به سلامت انتخابات اطمینان پیدا میکنند.
- ما باید در این انتخابات کاری کنیم که مردم به صندوق رای اطمینان پیدا کنند. هیچ خیانتی در کشور بالاتر از خیانت به صندوق ملی نیست باید تردیدها را برطرف کنیم.
- بحث بر سر سلامت انتخابات نیست. بلکه بر سر احساس سلامت است، من در روز رایگیری به یک مسجد و یا یک مدرسه میروم و رای خود را به داخل صندوق میاندازم. وقتی زمان رایگیری تمام شد درب مسجد بسته میشود و آرا شمرده میشود. پیشنهاد من این است که علاوه بر ناظرانی که هستند یک دوربین هم گذاشته شود و یک مانیتور هم بیرون محوطه اخذ رای بگذارند تا همه شمارش آرا را ببینند و بشنوند.
- چرا لیست کنار صندوقها محرمانه تلقی میشود؟ مردم باید از آرای خود آگاه شوند و بعد باید بلافاصله در سایت وزارت کشور منعکس شود. همزمان با وزارت کشور افکار عمومی هم باید بتوانند آرا را جمع بزنند.
- آیا دانشگاه کنونی از زمان دانشجویی ما آزادتر است؟ زمان دانشجویی من مربوط به سال 47 و 48 است. باید بگوییم که حتماً دانشگاه پادگان نیست. مگر دانشجوی ما چه میکند؟ نقد میکند؟ باید بگذاریم نقد کند. بگذاریم دانشگاه پرشور باشد.
- مگر رهبری نگفت لعنت بر آنهایی که میخواهند دانشگاه را غیر سیاسی کنند؟ آیا به راستی دانشگاه سیاسی است؟
- میگویند مشارکت یعنی سرمایه اجتماعی که حرفی درستی است. اما درباره دانشگاهها چطور؟ چرا اساتید حق نداشته باشند رئیس دانشگاه را انتخاب کنند؟ در اتاق در بسته برای دانشجویان تصمیم نگیریم.
- آیا اسلامی کردن دانشگاهها به این معنی است که بعد از سی و چند سال از انقلاب چندین رشته علوم انسانی تعطیل شود؟