او داعیه‌دار حرکتی غیراخلاقی، مذموم و ناپسند است
- هنوز که هنوز است "تحصیلکرده" یک صفت بارز و محدود در فوتبال ایران است. با این حساب علی دایی یک استثنا بود و از خیلی وقت پیش، خیلی‌ها روی او حساب می‌کردند. یک تحصیلکرده معتبرترین دانشگاه صنعتی خاورمیانه که فرنگ رفته و فوتبال روز دنیا را دیده و می‌تواند نسلی جدید در فوتبال ایران بیافریند.
اتفاقا خود دایی هم این نقش را باور داشت و با جاه‌طلبی منحصر به فردش پروسه تبدیل شدن از یک بازیکن به مربی را خیلی زود طی کرد و البته خیلی زود امیدهای امیدواران نسبت به او کمرنگ و کمرنگ‌تر شد. علی دایی کت و شلوار پوش جز یکی دوبازی که تسبیح در دست، روی نیمکت ذکر می‌گفت، با فریادهای عصبی‌اش کنار خط، جزو شبیه‌ترین مربیان هم‌نسلش به نسل گذشته مربیان وطنی بود؛ همان‌هایی که قاعده فوتبال بودند و قرار بود دایی استثنای این قاعده باشد.
او بعد از شکستن رکوردهای زیادی در دوران بازیگری، در دوران مربیگری همچنان رکوردشکن است اما رکوردهای دوران مربیگری او نه تنها افتخاری برای او و فوتبال ایران به دنبال ندارد، که از شان و اعتبار خودش می‌کاهد و دل‌بستگان به این اسطوره را هم دلسرد و سرشکسته می‌کند.
این همان اسطوره‌ای است که قرار بود متفاوت باشد اما حالا همرنگ جماعت شده و در مسابقه با نسخه‌های رایج گوی سبقت را هم از آنان می‌رباید.
چرخش‌های اعجاب آور دارد، روزی در دشمنی با رویانیان از هیچ گونه اقدام و گفتاری فروگذار نمی‌کند و روزی بزرگ‌ترین حامی سردار می‌شود. یک روز در تعریف و تمجید علی کریمی افراط می‌کند و چندی بعد با او سرشاخ می‌شود. به عالم و آدم ایراد می‌گیرد، آن هم ایرادهای بنی‌اسرائیلی و بچه‌گانه؛ "برنامه 90 کار خودش را کرد"! روی خط برنامه زنده تلویزیونی می‌آید و با بی‌احترامی کارشناس برنامه را زیر سوال می‌برد، چرا که معتقد است بزرگ‌ترین داورهای دنیا "برای او" سوت زده‌اند! به توپ مسابقات ایراد می‌گیرد و خواستار آدیداس و نایک می‌شود اما دوست ندارد کسی یادش بیاورد که زمان سرمربیگ تیم ملی، بی‌ضابطه و قاعده، چه لباس‌های باکیفیتی! تن بازیکنان تیم ملی کرده بود و سودش هم به جیب یک برندی رفت که اول اسمش "د" دارد.
می‌شود از این اقدامات دایی یک لیست بلند بالا تهیه کرد اما هیچ کدام از این ها آنقدر خطرناک نیست که رویه جدید او. او داعیه‌دار حرکتی شده که به شدت غیراخلاقی، مذموم و ناپسند است. دایی به شاگردانش می‌گوید در هنگام مصدوم شدن و یا تظاهر به مصدومیت بازیکنان حریف، توپ را بیرون نزنند. احتمالا خیلی هم به خودش افتخار می‌کند و این را ابداعی جدید و در زمره افتخاراتش می‌داند. دیروز شاگردان دایی با مس همین کار را کردند، قبلا هم کرده بودند.
اما آقای دایی، آقای اسطوره تحصلیکرده؛ شما مجازی با کارنامه و افتخاراتت هر کاری بکنی، حتی مجازی همه امیدهایمان را ناامید کنی اما مجاز نیستی بی‌اخلاقی را تجویز و ترویج کنی. هیچ میدانی اگر در صحنه‌ای بازیکن حریف دچار ایست قلبی شده باشد، یا ضربه به سرش وارد شده باشد و تیم تو توپ را به اوت نزند، چه فاجعه‌ای رخ می‌دهد؟
آقای مهندس، هیچ دکتری از راه دور نمی‌تواند تشخیص بدهد که یک بازیکن واقعا دچار مشکل شده، تو چطور از کنار زمین این طور بی‌محابا و بی‌فکر، دستور به خطر انداختن جان بازیکنان تیم حریف را صادر می‌کنی؟
