اهدای دیه فرزند توسط مادر

طیبه یاوری 58‌ساله، زنی نیشابوری است که پسرش را در حادثه رانندگی از دست داد و دیه او را برای کمک به ساخت مدرسه‌ای با شش کلاس وقف کرد. این زن در گفت‌وگو با «شرق» درباره تصمیم برای اهدای دیه فرزندش توضیح داده است.

‌پسرتان چند‌ساله بود؟
صالح 23‌ساله بود. بعد از سربازی برای شرکت در دوره آموزش تعمیر موبایل به مشهد رفت و بعد هم پیش یک دکتر گیاهی هندی در کرج آموزش طب گیاهی دید. من هم وام کمی برایش گرفتم و در کرج برای خودش کسب‌وکاری راه انداخته بود. پسرم بدون اینکه توقعی از کسی داشته باشد همه پیشرفت‌هایش را مدیون خودش بود. من همیشه پیش خودم می‌گفتم او پسر خوبی است و راه راست را انتخاب کرده است. او برای دوستانش الگو بود.

‌تصادف مرگبار چطور اتفاق افتاد؟
22 دی سال 90 با یکی از دوستانش که در دوره تعمیر موبایل با هم هم‌اتاق بودند به مشهد رفته بود تا برای مغازه‌اش عناب بخرد. نمی‌دانم در بلوار اندیشه چه اتفاقی افتاد که به وسط بلوار خورد و همانجا فوت شد. دوستش هم دست و پا و بینی‌اش شکست. بعدا فهمیدم پسرم حتی به بیمارستان هم نرسیده بود. مراسم تدفین صالح هم صبح روز اربعین در مشهد انجام شد.

‌دلیل حادثه چه بود؟
دقیق نمی‌دانم. هرکسی چیزی می‌گفت و حتی گفتند یک ماشینی به ماشینش زد و فرار کرد. مهم پسرم بود و جانی که از دست رفت. به‌هرحال خواسته خدا این بود و ما هم به خواست خدا راضی هستیم.

‌به غیر از صالح فرزند دیگری هم دارید؟
چهار دختر دارم که همه ازدواج کرده‌اند و یک پسر دیگر دارم که از سال 89 در تهران برای خودش کار می‌کند و به حرام و حلال توجه دارد. صالح هم فرزند آخر من بود. بچه بزرگم 37 سال دارد. پدرشان هم وقتی که صالح به دنیا نیامده بود به رحمت خدا رفت.
‌
منبع درآمدتان چیست؟
الان 58‌ساله هستم و برای خودم مغازه لباس‌فروشی دارم.
‌
مرگ صالح روی زندگی اطرافیانش چه تاثیری گذاشت؟
‌چه شد که تصمیم به اهدای دیه فرزندتان برای ساخت مدرسه گرفتید؟
‌فرزندان دیگرتان وقتی شنیدند شما چنین تصمیمی دارید چه گفتند؟
چیزی نداشتند که بگویند. با جان و دل قبول کردند. من گفتم خدا خودش امانتی به ما داده بود و خودش می‌داند کی امانت را بگیرد.