(تصاویر) عکاسی سورئال از بزرگ‌ترین دریاچه نمک دنیا
«سالار دو اویونی» بزرگ‌ترین دریاچه‌ی نمک جهان است که در کشور بولیوی قرار دارد و عکاسی خوش‌ذوق با ایده‌های جدیدش زیبایی‌های این منظره طبیعی را دوچندان کرده است.
«سالار دو اویونی» بزرگ‌ترین دریاچه‌ی نمک جهان است که در کشور بولیوی قرار دارد و عکاسی خوش‌ذوق با ایده‌های جدیدش زیبایی‌های این منظره طبیعی را دوچندان کرده است.
به گزارش ایسناهافینگتون‌پست، دریاچه‌ی «سالار دو اویونی» با 4000 مایل‌مکعب مساحت یکی از دریاچه‌های نمک متعلق به دوره‌ی پیش از تاریخ در جهان و بزرگ‌ترین در نوع خود است که در جنوب غرب بولیوی واقع است.
«اسکارلت هوفت گرافلند» عکاسی است که با دوربین آنالوگ و ایده‌های نوی خود، تصاویر جدیدی را از این طبیعت زیبا به ثبت رسانده است.
این منطقه یکی از وحشی‌ترین و سورئال‌ترین مناظر طبیعی را پیش چشم بازدیدکنندگان می‌گذارد. دریاچه‌ی «سالار دو اویونی» خشک شده و لایه‌ی عظیمی از نمک را در ارتفاع 12هزار فوتی از سطح دریا باقی گذاشته، به‌گونه‌ای که نمی‌توان بدون عینک آفتابی به سطح آن نگاه کرد.
گرافلند با سود بردن از بادکنک، کامیون، فرش و لباس‌هایی خاص، فضایی سورئال به این دریاچه‌ی دیدنی داده است. این مجموعه که «افق‌های نرم» نام دارد، عکاسی را با هنر محیطی و هنرهای نمایشی تلفیق کرده و فضایی بین کارهای «تیم برتون» و عکس‌های «نشنال جئوگرافی» ایجاد کرده است.
این هنرمند درباره‌ی استفاده از دوربین آنالوگ در کارهایش گفت: من خیلی دوست ندارم عکس‌هایم را با استفاده از ابزار دیجیتالی دست‌کاری کنم و هرگز به این ابزارها جذب نشدم. شاید به این دلیل که آن‌وقت حوزه‌ی اختیاراتم بی‌انتها به‌نظر می‌رسند.
او افزود: دوست دارم در چارچوبی کار کنم که امکانات را در دیدرسم قرار می‌دهد و همان، چارچوب کار و محدودیت را تعریف کند.
به گزارش ایسناهافینگتون‌پست، دریاچه‌ی «سالار دو اویونی» با 4000 مایل‌مکعب مساحت یکی از دریاچه‌های نمک متعلق به دوره‌ی پیش از تاریخ در جهان و بزرگ‌ترین در نوع خود است که در جنوب غرب بولیوی واقع است.
این منطقه یکی از وحشی‌ترین و سورئال‌ترین مناظر طبیعی را پیش چشم بازدیدکنندگان می‌گذارد. دریاچه‌ی «سالار دو اویونی» خشک شده و لایه‌ی عظیمی از نمک را در ارتفاع 12هزار فوتی از سطح دریا باقی گذاشته، به‌گونه‌ای که نمی‌توان بدون عینک آفتابی به سطح آن نگاه کرد.
گرافلند با سود بردن از بادکنک، کامیون، فرش و لباس‌هایی خاص، فضایی سورئال به این دریاچه‌ی دیدنی داده است. این مجموعه که «افق‌های نرم» نام دارد، عکاسی را با هنر محیطی و هنرهای نمایشی تلفیق کرده و فضایی بین کارهای «تیم برتون» و عکس‌های «نشنال جئوگرافی» ایجاد کرده است.
او افزود: دوست دارم در چارچوبی کار کنم که امکانات را در دیدرسم قرار می‌دهد و همان، چارچوب کار و محدودیت را تعریف کند.
