فرارو- در سال 93 موسیقی ناحیه تربت جام خراسان سه تن از بزرگان موسیقی خود را از دست داد: 12 مهر غلامعلی پور عطایی، 17 آذر ذوالفقار عسگریان و حالا 29 اسفند، نور محمد در پور.
به گزارش فرارو، این هر سه از مجریان طراز اول موسیقی منطقه جام بودند. موسیقی منطقه تربت جام متاثر از وجود مقبره شیخ احمد جام عارف نامی قرن پنجم هجری و رفت و آمد اهل عرفان چه به لحاظ تکنیکی و چه به لحاظ محتوای اشعار با منطقه شمال خراسان متفاوت است.
مضامین موسیقی این منطقه را بیشتر اشعار عرفانی و از سیم دوم بر خلاف منطقه شمال هیچ استفاده ای نمی شود. این به آن دلیل است که سیم اول در دوتار این منطقه نمودی از کثرت در عالم و زمان در گردش است.
سیم دوم که همواره صدای آن در زخمه ها به طور ثابت حضور دارد، تداعی مکان ثابت و زمان سرمدی است. به عبارت دیگر سیم اول نماینده زمین و سیم دوم نماینده آسمان است و کل ساز نمودی از کل عالم است.
نور محمد دور پور در چنین فضایی میراث دار آواز عرفانی در سنت موسیقایی تربت جام بود. یکی از زیباترین اجراهای او به همراه ذوالفقار عسگری پور در آلبوم موسیقی تربت جام است.
آنچه که در ادامه می شنوید قطعه معروف «الله مدد» از این آلبوم است. مقام الله مدد مقام عشق و علاقه مردم اين خطه به پير و مرادشان عارف واصل حضرت فائض الانوار شيخ احمد جامي است كه اصلا نام اين سرحدات هم از بابت وجود مقبره او، تربت جام شده است.
شعر اين مقام، عمدتا بيان ويژگي هاي شيخ احمد جام است. حكايت حالات و كرامات شيخ. با اين همه اين شعرها بيشتر از آن كه بازگو كننده حقايقي درباره زندگي شيخ باشد، بيان كننده ميزان ارادت مردم تربت جام به اوست.اين ارادت تا آنجاست كه بخش هايي از زندگي او با افسانه در آميخته است و البته از اين دست حكايات در ادبيات عرفاني ما كم نيست.
يكي از اين حكايات مي گويد وقتي شيخ به امر خدا تصميم مي گيرد از غار تنهايي خود - در كوه هاي بِزگ - به ميان مردم بيايد، هنگامي كه از دامنه كوه به سوي روستا سرازير مي شود، مي بيند كه سنگ هاي كوه به دنبالش مي آيند. شيخ به سنگ ها امر مي كند كه بر جاي شان آسوده بمانند...
با بِزگ رسيدي با وفا
با پشت سر كردي نگا
ديدي مي آيه سنگ ها
يا احمد جامي مدد
احمد بگفتا همچنين
با سنگ خورد و با قوين
آسوده باشن با زمين
يا احمد جامي مدد...