فرارو- 25 فروردین سالروز تولد یکی از بزرگترین موسیقی دانان تاریخ ایران ابوالحسن خان صبا است. او در نوازندگی بسیاری از سازهای موسیقی ایرانی تبحر داشت و در هر کدام از این زمینه ها شاگردان بسیاری را تربیت کرد.
حسین تهرانی (تنبک)، حسن کسایی(نی)، داریوش صفوت(سه تار)، فرامرز پایور(سنتور)، غلامحسین بنان(آواز)، علی تجویدی، همایون خرم، اسدالله ملک و رحمت‌الله بدیعی(ویولن) و ابراهیم قنبری مهر (در زمینه ساخت ساز) شاگرد صبا بوده اند.
متاسفانه از نواخته های سه تار صبا آثار بسیار کمی باقی مانده است. این می تواند به مهجور بودن سه تار در زمانه ای که ویولن طرفداران بیشتری داشت برگردد. هر چند محمد رضا لطفی در کتاب سال شیدا بنا به نقل از مهدی کمالیان (سازنده قدیمی سه تار) دلیل دیگری را بر می شمرد.
بر اساس این نقل استاد احمد عبادی به جناب هنگ آفرین پیغام دادند که به استاد صبا بگوید که در رادیو سه تار نزند که اگر او سه تار بزند کسی سه تار مرا گوش نمی دهد! صبا شاگرد میرزا عبدالله (پدر احمد عبادی) بود و به این دلیل خواسته پسر استادش را اجابت کرد.
از میان شاگردان صبا تنها داریوش صفوت بود که شیوه شه تار نوازی صبا را دنبال کرد. او با افتتاح مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی و تعلیم جوانان مستعد تا حدود زیادی این شیوه را به نسل پس از خود منتقل کرد.
داریوش صفوت متولد سال 1307 در شیراز بود. نسب او به خواجه نصیر الدین طوسی می رسید جد سومش وزیر دربار نادر شاه بود. آموزش موسیقی را نزد پدر شروع کرد و پیش از آنکه از آموخته های صبا بهره بگیرد، در 16 سالگی به محضر حبیب سماعی راه یافته بود.
آنچه در ادامه می بینید بخش از یک مستند است که پس مرگ صبا از شاگردان او گردآوری شده است. صفوت در این بخش علاوه بر نوازندگی در خصوص ویژگی شیوه صبا توضیحاتی می دهد.
