در سوگ اخلاقی که قربانی شد!
محمد حسین خوشوقت
به نام حضرت حق و خداوندگار اخلاق
در میانه ی زبانه های شور و نشاط انتخاباتی بی همانند ملت فرهیخته ی ایران، چهارشنبه شب، ایرانیان داخل و خارج کشور، از کوچک تا بزرگ، حساس ترین و سرنوشت سازترین مرحله ی مبارزه انتخاباتی ریاست جمهوری دهم را به لطف ابتکار سیمای جمهوری اسلامی ایران، به نظاره نشستند تا بدانند کدامیک از دو نامزد اصلی، شایستگی بیشتری برای اشغال چهارساله صندلی ریاست جمهوری دارد.
در یک سوی میز مناظره، آخرین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران نشسته بود ؛ کسی که سکان اداره کشور را در طول هشت سال دفاع جانانه ملت ایران در برابر تجاوز بیگانگان در دست داشت و پس از بیست سال انزوای اجرایی، اکنون احساس کرده است که باید برای نجات ایران وارد میدان شود.
در دیگر سوی میز اما رییس جمهور فعلی ایران تمام توان و ابتکار و داشته های خویش را بسیج کرده بود تا با به در کردن جدی ترین حریف انتخاباتی خویش، راه را برای دور دوم ریاست اش هموار سازد و افتخار خدمت به ایران و عزت و قدرت ملت را دو باره از آن خود سازد.
ناظران و داوران این مبارزه نیز، هر یک فراخور گرایش خویش، امید داشتند که نامزد محبوبشان، حریف را با منطق و صلابت و قدرت، حق مدارانه، منصفانه و بزرگوارانه، از میدان مناظره به در کند و نتیجه ی مبارزه را در بیست و دومین روز خردادماه هشتادو هشت، از آن خویش سازد.
اما در عین ناباوری ، شامگاه داغ سیزدهم خردادماه که انتظار می رفت میعاد هماوردی سیاسی حق مدارانه و منطق محورانه باشد، به میقات هدم ارزش های اخلاقی و انسانی بدل شد !
نگارنده بنا ندارد در این مجال به قضاوت در خصوص شایستگی های مدیریتی و سیاسی این دو نامزد بنشیند و رجحان یکی را بر دیگری تجویز کند. اکنون باید به امری بنیادین و اساسی تر عنایت داشت و آن اخلاق و کرامت انسانی است که که فقدانش گلستان را جهنم و بوستان آدمیان را جنگل درندگان خواهد کرد.
قرار بر آن بود که مناظره کنندگان ، با گفت و گوی کریمانه و منطقی ، میلیون ها مشتاق ایرانی را از برتری اخلاقی ، مدیریتی و فکری خویش آگاه سازند و آن ها را برای گزینش بهترین نامزد مدد رسانند.اما با کمال تاسف ، کیفیت پندار و گفتار و رفتار رییس جمهور ملت فرهنگ پرور ایران ، موجب بهت و حسرت و نگرانی شد آن جا که آقای احمدی نژاد به جای مبارزه کلامی با شخص حریف بر سر کیفیت کنش و منش او ، در محضر میلیون ها ایرانی ، دست کین و نفرت در گریبان دیگران انداخت و هجمه های تهمت آلود بر کسانی برد که غایب بودند و توان دفاع از خود نداشتند !
باز می گویم که این جا نیز در مقام دفاع از هیچ یک از آن غایبان آبرو باخته نیستم ؛ اما بر خویشتن فرض می دانم که در این وانفسای ستیز قدرجویانه ، به سهم ناچیز خویش ، برای اخلاق نهیب کشم.
آقای احمدی نژاد حدود چهار سال است که علیه مافیای فساد و مفاسد مافیا گریبان چاک کرده و بارها به ملت منتظر نوید داده است که نام تبهکاران را افشا خواهد کرد ، آن ها را به دادگاه خواهد کشاند و ریشه ی ظلم و فساد را خواهد سوزاند. نصیب ملت رنج دیده ی ایران از این همه نوید اما جز انتظار نبوده است !
حال چه شده است که در هنگامه ی حساس انتخابات و در آستانه رای گیری ، آن هم در مناظره زنده ی تلوزیونی با رقیب ، ناگهان نام رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رییس مجلس خبرگان رهبری ، رییس بازرسی ویژه دفتر رهبری ، اسامی فرزندان آن ها ، نام رییس جمهور سابق و همسر حریف و نیز اسم چند نفر دیگر برده می شود و هر یک به نحوی به فساد و اشرافی گری و خلاف کاری و عدالت ستیزی و حقیقت سوزی و بیداد پروری و باند بازی و بند بازی متهم می شوند بدون آن که بتوانند از خویش و آبروی خویش دفاع کنند؟!
و این بی اخلاقی ، در پی نوید قبلی ایشان رخ نمود که در مناظره ها، افشا گری می کنند و وعده می دهند که اگر ملت بار دیگر به ایشان رای دهد، مفسدان را رسوا خواهند کرد !
اگر رییس جمهور متدین ، انقلابی و مردمی ، که لحظه ای نمی توانند در حضور مردم نام اسلام و قرآن و مهدی موعود(عج) را بر زبان نرانند ، دل در گرو منافع اسلام و انقلاب و نظام و ملت داشتند، سزاوار و بلکه باسته بود که خیلی پیش از شروع مبارزات انتخاباتی ، برای رسوا ساختن فاسدان و مفسدان حرث و نسل می کوشیدند و به مدد معنوی رهبر فرزانه نظام ، آنان را به دست دادگاه عدل می سپردند .
رییس جمهور محترم ، قاعدتا عذر می آورند که این شبکه ی مخوف که بر اساس فحوای اظهاراتشان ، از ابتدای تولد نظام جمهوری اسلامی مدیریت کشور را در دست داشته و طی چهار سال اخیر نیز لحظه ای از دشمنی و دشمن تراشی علیه دولت کریمه ی نهم و رییس مظلوم آن غفلت نورزیده ، رخصت تحرک به منجی ملت نداده است. اما آیا می توان پذیرفت که ذکر نام غائبانی به عنوان مصادیق مدعای ایشان آن هم در مناظره انتخاباتی و در موقعیتی بی ربط ، تلاش برای رفع ظلم و فساد و نه در جهت کسب رای تلقی شود؟!
حق آن بود که آقای احمدی نژاد حرمت خویش ،عظمت دین و اخلاق و شان مقام اعتباری خود را گرامی می داشتند و به جای ارتکاب اعمال ضد اخلاقی سیاست بازانه ، طعمه های غایب خویش را طی چهار سال گذشته از مجاری قانونی و البته همراه مستندات و مدارک غیر واهی ، به سزای اعمال خود می رساندند و موجبات رهایی نظام مظلوم جمهوری اسلامی ایران را فراهم می آوردند.
دهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران نیز برگزار خواهد شد، کسی چون کسان پیشین سرانجام به ساختمان اغواگر پاستور راه خواهد یافت ،همه خواهند رفت ، اما آن چه نزد خداوند بصیر و ملت بزرگ ایران باقی خواهد ماند حق است و حق طلبی ها و حق جویی ها و حق گویی ها.
مباد در درستی این کلام و ناموس نظام الاهی آفرینش شک و ریب بریم که ...فاما الزبد فیذهب جفاء و ما ینفع الناس فیمکث فی الارض...
بیایید بمانیم !
