روزنامه «۱۹ دی» نوشت: چند سالی هست که در هدف‌گذاری‌ها و اسناد مختلف مسأله اقتصاد به عنوان اولویت اساسی کشور مطرح می‌شود. همین موضوع موجب شده در تبلیغات دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هم پرداختن به مسائل اقتصادی در صدر گفت‌وگوها باشد.
اینکه نامزدهای انتخاباتی به مسأله اقتصاد حساس شده و نقدها و وعده‌های خود را حول و حوش مسائل اقتصادی مطرح می‌کنند، یکی از اتفاقات خوب انتخابات این دوره است چراکه هم دغدغه رهبر انقلاب و هم نیاز مردم را پوشش می‌دهد و می‌تواند زمینه‌ساز حرکت‌های بهتر اقتصادی در کشور باشد. این موضوع البته در روزهای اخیر دچار آفت‌هایی هم شده که وعده‌های ناپخته و نشدنی انتخاباتی و اظهارنظرهای پوپولیستی از جمله این آفت‌ها است.
اینکه اعداد و ارقام نجومی برای ایجاد شغل مطرح می‌شود یا صحبت از توزیع پول نقدی در میان مردم به میان می‌آید، نشانه این است که هنوز در فضای انتخاباتی و سیاسی کشور بلوغی که مورد نظر است شکل نگرفته و اذهان عمومی آنطور که باید برای مقابله با عوام‌فریبی آماده نشده‌اند.
پس از تجربه پر از شکست مسکن مهر و وجود ده‌ها هزار خانه خالی در کشور، وقتی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری دوباره صحبت از احداث مسکن ارزان قیمت به میان می‌آورد باید گفت شاید کارشناسان عرصه اقتصاد گفتمان درست اقتصادی در کشور را پایه‌ریزی نکرده‌اند که مشاوران تبلیغاتی اینگونه پیشنهادها را برای رأی جمع کردن به نامزدهای انتخاباتی ارائه می‌کنند.
صحبت از ایجاد ۵ میلیون شغل در کشور در سخن آسان است اما شاید مردم ندانند که در بهترین حالت برای ایجاد این مقدار شغل ۱۵۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی در کشور نیاز است درحالی که با وجود تمام تلاش‌ها برای رفع تحریم‌ها و بهبود روابط بین‌المللی، حتی یک دهم این مقدار نیز در کشور اجرایی نشده است.
نکته اینجاست که مردم باید بدانند بسیاری از مشکلات در عرصه اقتصاد با تغییر یک رئیس جمهور به تنهایی حل شدنی نیست و ضعف قوانین، کاستی‌های مدیران میانی، فساد اداری، نگاه مدیران، تحول در سیستم بانکی، فرهنگ‌سازی عمومی در عرصه اقتصاد و ... هم باید دچار تحول شود که انجام همه اینها تنها با رأی دادن به یک نفر شدنی نخواهد بود.
کسانی که به آسانی عدد ایجاد ۵ میلیون شغل در کشور را ارائه می‌کنند شاید نمی‌دانند برای ایجاد یک شغل پایدار به طور میانگین ۱۵۰ میلیون تومان سرمایه‌گذاری لازم است و ضرب و تقسیم این اعداد به ارقامی نجومی خواهد رسید که به آسانی امکان‌پذیر نیست. این نامزدها اگر چنین معجزه‌هایی در آستین داشتند، در مدیریت‌های گذشته خود به کار می‌بردند شاید کسی باور می‌کرد.
از طرفی وعده پول نقد به مردم دادن یکی از بدترین اتفاقات تبلیغات انتخاباتی برخی نامزدهای انتخاباتی است که نشان می‌دهد این افراد درک درستی از وضعیتی که یارانه‌ها برای کشور ایجاد کرده ندارند. اینکه هر ماه به اندازه کل بودجه عمرانی کشور پول نقد به دست مردم می‌دهیم و با سیاست‌گذاری‌های اشتباهی که در دولت‌های نهم و دهم اتفاق افتاده، به نقطه‌ای رسیده‌ایم که بسیاری از امور عمرانی در کشور به حالت نیمه تعطیل درآمده، باید برای مردم و نامزدهای انتخاباتی عبرتی باشد تا دیگر سراغ این گزینه‌ها نروند اما گویا رویای شیرین دستیابی به کرسی ریاست جمهوری، فرصت فکر کردن به منافع عمومی را از برخی گرفته است.
شاید بهترین پاسخ به اینگونه وعده‌های انتخاباتی را رئیس مجلس مطرح کرده باشد، وقتی گفت «سیاستمدار صادق به مردم وعده پول نقد نمی‌دهد...». نامزدهای انتخاباتی بهتر است حتی به قیمت رأی نیاوردن، با مردم صادق بوده و نیازهای واقعی کشور را با تحلیل درست از وضعیت اقتصادی با مردم مطرح کنند. در اینصورت حتی اگر در این دوره صاحب کرسی ریاست جمهوری نشوند اما به عنوان یک سیاستمدار صادق در ذهن ملت ایران خواهند ماند.
