تکليف بدهيهای هزارانميلياردی چه میشود؟
تهران و طلبکارانش
بدهيهايي که محمدباقر قاليباف، شهردار تهران، در ١٢ سال گذشته به صورت تصاعدي بر شهر اضافه کرده است، در هر دوره و هريک از بزنگاههاي بررسي مالي مورد توجه و اعلام از سوي شورا قرار گرفته است اما در هيچيک از اين موارد رقم دقيق و قطعياي را اعلام نکردهاند و درعينحال برنامهريزيهايي که براي پرداخت اين بدهيها در يک سال مالي پيشبيني ميشد، اجرائي نميشدند.
رئيس کميسيون برنامه و بودجه شوراي شهر تهران با اعلام اينکه در بودجه سال آينده شهرداري بايد هزار ميليارد تومان براي پرداخت بدهيها به پيمانکاران پيشبيني شود، خاطرنشان کرد: در ماههاي ارديبهشت و خرداد گزارشهايي به شوراي شهر تهران مبني بر بالارفتن ميزان بدهيهاي پيمانکاران در روند اجراي پروژههاي عمراني متوقفشده و مشکلات آنها ارائه ميشود که اين گزارشها حاکي از افزايش ميزان بدهيهاست.
خسرو دانشجو، سخنگوي شوراي شهر تهران در دوره سوم، هم در همان جلسه با بيان اينکه بايد ديد منشأ اين مطالبات پيمانکاران از کجاست، گفت: در ابتداي سال براي اينکه چه ميزان بودجه نقد و غيرنقد به پروژهها اختصاص يابد، چانهزني ميکنيم ولي اکنون بدهيهايي اضافه شده و معلوم نيست چه ميزان بدهي نيز وجود دارد که هنوز احصا نشده است. اين عضو اصولگراي شوراي سوم که مسئول کميته نظارتي شورا هم بود در آن زمان (سال ٨٩) اعلام ميکند که «گزارشهاي نظارتي مناطق نشان ميدهد بسياري از پيمانکاران فعاليت خود را به دليل مطالبه قبلي متوقف کردند» و در ادامه درباره بررسي طرحي براي پرداخت مطالبات رايزني ميکند.
اين اظهارات رسول خادم و خسرو دانشجو در سال ٨٩ به مدلهاي مختلفي در سالهاي بعدي و شوراي چهارم تکرار شد و به اين معني بدهيهايي که خادم در آن زمان اعلام و درباره معوقماندن آنها هشدار ميداد، روي هم تلنبار شدند و امروز تهران و شهرداري تهران با انبوهي از بدهيها مواجه است که سروته آن مشخص نيست در حالي که قرار است يک شهردار بعد از ١٢ سال برود و شهردار ديگري اين وضعيت را تحويل بگيرد.
روند معيوب غيرنقد به جاي نقد
نميتوان درباره بسياري از روندهاي اشتباهي که دهههاست در شهرداري تهران و ساير شهرداريهاي کشور باب شده، سيستم فعلي يا بعدي را مقصر دانست؛ در دورهاي بنايي اشتباه گذاشته ميشود و تا زماني نامعلوم ضمن معيوبکردن سيستم، ادامه پيدا ميکند. سيستم غيرنقدي که در سالهاي گذشته در شهرداري تهران وجود داشته و هنوز هم وجود دارد، يکي از همين روندهاي اشتباه بود که شهرداري را از درون دچار چالش و عدم ثبت و در نهايت عدم شفافيت کرده است.
ناصر اماني، معاون برنامهريزي شهردار تهران، درباره آخرين بدهيهاي اين مجموعه در پايان دوره مديريت شهري، به «شرق» گفت: خرداد سال گذشته اعلام کرديم رقم بدهي به پيمانکاران هشتهزارو ٥٠٠ ميليارد تومان است که تاکنون حدود ٥٠ درصد آن پرداخت يا اصلاح شده است. او با بيان اينکه پس از بررسي اسناد و سوابق مشخص ميشود که اين مطالبات يا پرداخت شده يا درگير مسائل حقوقي هستند، افزود: حدود سههزارو ٥٠٠ ميليارد تومان از اين بدهيها تاکنون باقي مانده که با همان روند قبلي در حال پرداخت است. رقمهاي بدهيها هم از يک ميليون تا چند ميليارد است که رقمهاي کمتر از صد ميليون و کمتر نقدي، صد تا ٣٠٠ ميليون را ٣٠ درصد نقد و مابقي غيرنقد و بالاي ٥٠٠ميليون را هم عمدتا غيرنقد پرداخت کردهايم.
شاکري با اشاره به نامشخصبودن رقم دقيق بدهيهاي شهرداري تهران به پيمانکاران و طلبکاران شهرداري تهران، گفت: شورا پنج هزار ميليارد تومان را در تبصره و در مجموع شش هزار ميليارد اجازه تأمين اين بدهيها را داده است تا اگر ارقام اعلامشده بيشتر بود، مشکلي ايجاد نشود. براي اين کار هم معاونت مالي و اقتصادي شهرداري تهران دستورالعملي را تهيه و صادر کرده که اولويتبندي دارد.
شهرداري بزرگترين بدهکار بانکی
در کنار اين بدهيها، شهرداري تهران از سالها قبل بهعنوان يکي از بزرگترين بدهکاران بانکي معرفي ميشود، بدهکاري که اگرچه درآمد زيادي دارد؛ اما هيچگاه از فهرست بدهکاران بيرون نميآيد. ولياله سيف، رئيس کل بانک مرکزي، چندي قبل در گزارشي اعلام کرد «شهرداري تهران بدهي پنج تا شش هزار ميلياردي به بانکها دارد». البته اگر بانک شهر که بانک اختصاصي شهرداري تهران است و شهرداري براي دادن طلب آن اموال بزرگمقياسش را ميفروشد، از فهرست طلبکاران بانکي جدا کنيم.
ناصر اماني، معاون شهردار تهران، برخلاف اظهارات شهردار تهران در مناظرههاي انتخابات اخير و البته برخلاف آنچه رئيس کل بانک مرکزي اعلام ميکند، درباره تعامل با دولت و بانکها نظر ديگري دارد. او به «شرق» گفت: براي روند پرداخت بدهيهاي دولتي ارتباط خوبي برقرار است. در تعامل بين دولت و شهرداري در سالهاي گذشته، املاک و زمينهاي زيادي ردوبدل شده و تسهيلاتي گرفته و بازپرداخت شده است.
شهر تهران در سالهاي اخير شهري گران و پرهزينه بود، شهري که ظاهرش، آنهم فقط در برخي نقاط زيبا، فريبنده و تحسينبرانگيز بود و بخشهاي ديگرش مغفول و خسارتديده و ازدسترفته. در اين ميان اعتباراتي که از جيب مردم براي شهر خرج شد، مديريت درستي نداشت و علاوه بر هدرروي، بدهيهاي بسياري به جا گذاشت که حالا پس از ١٢ سال که يک مديريت تحميلي طي شده، اين سؤال همچنان برقرار است که تهران، اين شهر ورشکسته را شهردار بعدي چطور قرار است مديريت کند و طلبکاران مختلف حقيقي و حقوقي شهرداري تهران از چه کسي و چطور طلبهايشان را بگيرند؟