غلامحسین الهام درباره سپنتا نیکنام در یادداشتی نوشت: گاهی چه راحت از سوراخ سوزن رد می‌شویم و از یک دروازه نه!
متن کامل یادداشت الهام به شرح ذیل است:
یک پرسش مبنایی راجع به دو واقعه
انقلاب مردم ایران در سال ۱۳۵۷، بی‌تردید انقلابی اسلامی بوده است و متعاقب این انقلاب نظام دینی در قالب جمهوری اسلامی شکل گرفته است، لذا بر اصالت و مطلوبیت و حاکمیت احکام نورانی شرع هیچ مناقشه و شبهه‌ای نیست، لکن در دو مسئله یک پرسش موضوعی جدی مطرح است و شایسته است متولیان رسمی امر شریعت بدان پاسخ دهند:
یکم - چنانچه اکثریت مؤمنین در یک شهر به شهروند پیرو یکى از ادیان شناخته شده در قانون اساسى که تابع دولت اسلامی است از روی اختیار رأی بدهند تا با مشورت اکثریت مسلمان در یک شورا، در امور عرفی شهر خود و با رأی اکثریت که غالب آنها مسلمان هستند، تصمیم بگیرند و آن تصمیمات در صورتی که خلاف شرع و قوانین جمهوری اسلامی باشد، به وسیله نهادهای نظارتی و حاکمیتی قابل ابطال باشد، مصداق قاعده نفی سبیل است؟!
دوم - اگر گروهی از دولت‌های کافر با دولت قراردادی منعقد کنند که به موجب آن فناوری هسته‌ای ام القرای اسلامی که با مجاهدت مسلمانان و فداکاری آنان تا حد شهادت، تحصیل شده است منهدم و قدرت علمی تعطیل و توان دفاعی بزرگ‌ترین کشور اسلامی تحدید و تهدید بشود، مصداق سبیل و سلطه کافران بر مسلمین نیست؟!
گاهی چه راحت از سوراخ سوزن رد می‌شویم و از یک دروازه نه!
