استقراض برای نجات دریاچه
بدهی ١٨٠٠ میلیارد تومانی دولت به ستاد احیای دریاچه ارومیه، رئیس سازمان محیط زیست را بر آن داشت تا از راه دیگری سخن بگوید.
به گزارش شهروند، «دریاچه ارومیه با بودجه سنواتی احیا نمیشود، باید از خارج استقراض کنیم.» این گفته مدیر ستاد احیای دریاچه ارومیه در حالی است كه رقم بدهی دولت به این ستاد کم نیست؛ ۱۸۰۰میلیارد تومان. بیآبی مدتی است دامن دومین دریاچه بزرگ داخلی ایران را گرفته است و بیپولی نمکی است روی این زخم.
مسأله دریافت وام در حالی مطرح شده است که دولت هنوز با این درخواست موافقت نکرده چون خودش باید بازپرداخت وام را بپردازد؛ نه مثل دستاندرکاران امور تولیدی و صنعتی که میتوانند از خارج تقاضای وام کنند و بدهی را از محل کارکردشان پس بدهند.
پیش از این بنا بود كه سالانه ٢هزار ميليارد به ستاد احیای دریاچه ارومیه كمك مالي شود اما این اتفاق چنان که باید نیفتاد و اگر بودجهای هم تأمین شد، از رقم اصلی فاصله زیادی داشت. چنان که به گفته مسعود تجریشی، رئیس دفتر تلفیق این ستاد که با حفظ سمت، معاون محیطزیست انسانی سازمان حفاظت محیطزیست هم هست، در سال ٩٥ تنها ٨٠٠ ميليارد ابلاغ شد كه از اين مبلغ، تنها ٣٠٠ ميليارد پرداخت شد. اين در حالي است كه در سال ٩٦ هم از ٢هزار ميليارد مصوب، تنها ٢٠٠ ميليارد آن هم در فصل سرد سال ابلاغ شده كه طبق گفته او «اين مبلغ هم بدهي سال قبل دولت به ستاد است».
در گزارشهای ستاد احیای دریاچه ارومیه پیش از این عنوان شده بود که نخستين منبع جديد آب پيشبينيشده براي درياچه اروميه در سال جاري ١٩٠ ميليون مترمكعب خارج از حوضه با سرمايهگذاري حدود ٤٣٠ ميليارد تومان از طريق رودخانه گدارچاي منتقل خواهد شد.
اجازه بدهید قرض کنیم
عیسی کلانتری، معاون رئیسجمهوری و رئیس سازمان محیطزیست که همزمان با حفظ سمت عهدهدار مدیریت ستاد احیای دریاچه ارومیه هم هست، از دو مسأله اساسی نگین فیروزهای نقشه ایران سخن گفت؛ یکی کمبود بودجه و دیگری کاهش بارندگی.
او با تأکید بر اینکه اگر آب وارد دریاچه ارومیه نشود، دریاچه به شرایط بحرانی دوران قبل برمیگردد، یاد کرد از سال گذشته که حدود یکمیلیون و ۱۵۰میلیون مترمکعب آب وارد دریاچه شد «که قطعا این میزان آب برای دریاچه کافی نیست» و توضیح داد: «اگر بخواهیم دریاچه ارومیه به روند عادی برگردد باید سالیانه ٣,١میلیارد مترمکعب آب وارد آن کنیم.»
دولت یک ماه پیش بود که ۲۰۰میلیارد تومان به ستاد احیای دریاچه ارومیه پرداخت کرد؛ رقمی که البته از آن چیزی که باید به ستاد بپردازد، فرسخها دور است: «بودجهای که باید به ستاد پرداخت شود، حدود ۱۸۰۰میلیارد تومان است».
بودجه سنواتی دریاچه را زنده نمیکند
دریاچه ارومیه بناست تا ١٠سال دیگر نجات پیدا کند؛ البته بودجهای که تاکنون ثابتنشده کشش کافی برای سرریز منابع آبی به دریاچه ارومیه و انجام پروژههای ١٠ساله را داشته باشد. چنان که به گفته معاون رئیسجمهوری هم «در دو سال گذشته ثابت شده که با بودجه سنواتی نمیتوان کارهای دریاچه ارومیه را پیش برد.» او در اینباره به تفصیل گفت: «گروه تحقیقاتی دریاچه ارومیه در زمینه ارایه برنامه برای احیا عملکرد خوبی داشت و برنامههای کاملا اجرایی ارایه داد که اشتباهات برنامهها در حین اجرا اصلاح میشود؛ چون برنامه، حالت داینامیک دارد اما با بودجهای که سازمان برنامه و بودجه تخصیص میدهد، بعید است احیای دریاچه ارومیه صورت گیرد.»
ستاد احیای دریاچه ارومیه با مدیریت رئیس سازمان حفاظت محیطزیست به دلیل ناکافیبودن بودجه و ضرورت تأمین بهموقع منابع مالی مورد نیاز دریاچه ارومیه، پیگیر شده تا «اگر سازمان برنامه و بودجه پول ندارد، دولت اجازه استقراض از خارج از کشور بدهد». معاون رئیسجمهوری ماجرای این قرض را اینطور توضیح داده است: «یعنی پول مورد نیاز دریاچه را از خارجیها به شکل وام با بهره حدود ٢,٥درصد بگیریم. این وام حدود ٥ یا ٦ سال دوره تنفس دارد و بعد از آن طی بازه زمانی ۱۰ساله بازپرداخت میشود.»
پولی که دریاچه ارومیه به آن نیاز دارد دستکم حدود ۳ تا ٣,٥میلیارد دلار است و کلانتری در این شرایط به فکر افتاده تا رئیسجمهوري، معاون اول رئیسجمهوری و رئیس سازمان برنامه و بودجه را قانع کند که دریاچه ارومیه به قدری اهمیت دارد که اگر کشور در شرایط فعلی پول ندارد، برای احیای آن، وامی از خارج دریافت شود و دولت بهتدریج طی ۱۰سال آن را پرداخت کند.
گروه نجات دریاچه البته هنوز نتوانسته دولت بدهکار را برای این وام قانع کند؛ چرا که این اجازه تنها «برای امور تولیدی و صنعتی است که توجیه اقتصادی دارد و بدهی را از محل کارکرد همان بخش پرداخت میکند» صادر میشود و این در حالی است که وام هر چه که باشد، بازپرداختش به عهده دولت خواهد بود.
رئیس سازمان محیطزیست که خود زمانی طولانی وزیر کشاورزی بوده و اتفاقا سیاستهای غلطی که او به آن اعتراف کرده در وضع کنونی دریاچه ارومیه بیتأثیر نبوده است، از زمانی که بر صندلی ریاست سازمان محیطزیست نشسته بیش از گذشته از رنج بیآبی ایران میگوید و هشدار میدهد که همه دستگاهها برای حل مسأله کاری کنند.