رها کردن نوزادان بی جان در بیمارستان
رهاکردن نوزادان مرده از سوی والدین در بیمارستان؛ اتفاقی عجیب که طی هفتههای اخیر در یکی از بیمارستانهای جنوب تهران چند بار تکرار شده است.
به گزارش شهروند، رهاکردن نوزادان مرده از سوی والدین در بیمارستان؛ اتفاقی عجیب که طی هفتههای اخیر در یکی از بیمارستانهای جنوب تهران چند بار تکرار شده است.
صبح روز گذشته بود که نماینده بیمارستان شهید اکبرآبادی به دادسرای جنایی تهران مراجعه کرد و از وقوع حادثهای عجیب در این بیمارستان خبر داد.
او به بازپرس مدیرروستا گفت: «طی چند هفته اخیر بعضی مادران پس از زایمان، وقتی از مرگ نوزادشان مطلع شدهاند، از بیمارستان فرار کردهاند و حالا پیکر این نوزاد روی دست ما مانده است.»
او در توضیح بیشتر این ماجرای عجیب گفت: «اولین مورد هشتم ماه جاری رخ داد. نوزاد دختر مرده به دنیا آمد، مادرش هم پس از چند سا عت در جریان قرار گرفت؛ اما وقتی پرستاران برای چکاپ به تخت این خانم مراجعه کردند، هیچ اثری از او نبود.
نماینده بیمارستان نامهای حاوی اطلاعات این ٥ نوزاد را به بازپرس مدیر روستا تحویل داد و از او خواست تا هر چه سریعتر دستورات قانونی برای دفن این ٥ جسد را صادر کند: «الان این ٥ جسد روی دست بیمارستان مانده است. ما به والدین قانونی آنها دسترسی نداریم و نمیتوانیم کاری انجام دهیم. همچنین بیمارستان از والدین این نوزادان به دلیل فرار از بیمارستان و پرداختنکردن هزینههای درمانی شکایت دارد و خواهان رسیدگی به این پرونده است.»
در پایان هم بازپرس مدیرروستا برای مشخصشدن علت مرگ این نوزادان دستور انتقال اجساد به پزشکی قانونی را صادر کرد.
اما رهاکردن نوزاد در بیمارستان و بلاتکلیف ماندن آنها از منظر حقوقی قابل بررسی است. اساسا رهاکردن طفل در قانون جرمانگاری شده و برابر ماده ششصد و سی و سه قانون مجازات اسلامی بین ٦ ماه تا ٢ سال حبس دارد.
از سوی دیگر اگر رهاکردن نوزاد و طفل باعث صدمه شود، حسب مورد دیه، قصاص و جزای نقدی علاوه بر مجازاتهای قبلی در نظر گرفته میشود؛ اما در این مورد یعنی رهاکردن نوزاد مرده در بیمارستان که عمدتا هم با انگیزههای مالی انجام میشود، عمل مجرمانهای صورت نگرفته است.
البته بر اساس قوانین بیمارستان مکلف است موضوع را به دادستانی یا نمایندههای آن اعلام کند تا تشریفات قانونی دفن انجام شود. در واقع اینجا شهرداری از سوی دادستانی مکلف میشود تا اجساد را دفن کند. فرار والدین برای پرداختنکردن هزینه تنها از منظر حقوقی قابل پیگیری است؛ یعنی این افراد باید هزینههای درمانی را به بیمارستان پرداخت کنند. اما تجربه نشان داده که بیشتر این پروندهها به دلیل بلامحلبودن افراد بینتیجه میماند.