اهالی گرامی رسانه، لطفا از یکدیگر دزدی نکنید!

امیر هاشمی مقدم؛ دو روز پیش در سایت «فرارو» یادداشتی داشتم به نام «روسیه‌پرستی تا به کجا» . در همان ساعات اولیه انتشار روزنامه «نصف جهان» این یادداشت را کپی و پس از حذف نام نویسنده و منبع فرارو، به نام خودشان منتشر کردند.

من در زیر مطلب، دیدگاه نوشته و به این کار زشت‌شان اعتراض کردم که باید اصلاح کنند. همچنین برای محکم‌کاری، به رسانه فوق، از منوی «تماس با ما» هم پیام فرستادم. چون پس از چند ساعت همچنان درخواستم بی‌پاسخ ماند، و از آنجا که خودم در ایران نبودم، به برادرزاده‌ام سپردم به روزنامه نصف جهان زنگ زده و پیگیری کند.

جالب است که روزنامه نصف جهان گفته بود این مطلب را نمی‌داند کدام ادمین روی سایت روزنامه گذاشته و تا مدیر نیاید هم نمی‌تواند کاری انجام بدهد. گویا هنوز مدیرشان پس از دو روز نیامده و هنوز هم کشف نکرده‌اند کدام همکارشان این نوشته مرا دزدیده است.

الان دو روز از انتشار مطلب می‌گذرد و همچنان در سایت یادشده، یادداشت من پر بازدیدترین مطلب است. اما با پاک کردن نام نویسنده و منبع. نمی‌دانم به جز دزدی، چه نام دیگری بر این کار می‌توان نهاد.

این بار چندم است که این اتفاق برای نوشته‌هایم می‌افتد. اما دوستان بسیاری را می‌شناسم که این بلا سر آنها هم آمده است. این بار که با همکاران «فرارو» مسئله را در میان نهادم، گفتند که شوربختانه خیلی از همکاران کلا کارشان این است و پیگیری‌های صاحب معنوی مطالب هم بیشتر اوقات نتیجه نمی‌دهد. یعنی رسانه‌های همکار، آشکارا از رعایت حق انتشار سرباز می‌زنند و اعتراضات، به کشک مبارک‌شان هم نیست.

من از همکاران فرارو خواهش کردم این موضوع را پیگیری کنند. نه به خاطر این نوشته‌ام؛ بلکه به خاطر سالم‌سازی فضای رسانه‌ای کشور. وقتی رسانه‌ها که به عنوان نهادی مدنی، وظیفه‌شان آگاه‌سازی و روشنگری است، خودشان چنین کارهای کثیفی انجام می‌دهند، و به‌ویژه وقتی اعتراضات نویسنده و منبع انتشار را نادیده می‌گیرند، آیا منطقی است از جامعه انتظار اخلاقی‌تر شدن داشته باشیم؟

گفتم شاید با این یادداشت بتوانم دیگر دوستان روزنامه‌نگار و اهالی رسانه را هم تشویق کنم که چنین دزدی‌هایی را توی بوق و کرنا کنند و هم‌زمان، به‌طور جدی پیگیر شکایت از راه قانونی هم باشند. شخصا همین که به ایران بیایم، راه دادگاه رسانه را در پیش خواهم گرفت. بی‌گمان اگر هزینه رفتارهای اینجنین بالا برود، کمتر به اصطلاح رسانه و روزنامه‌نگاری به خود اجازه می‌دهد آشکارا و در کمال وقاحت، حقوق معنوی دیگران را بدزدد.