چگونه نیروهای کار حرفه‌ای‌مان را از مهاجرت به خارج منصرف کنیم؟

فرارو- تحقیقات تازه‌ای که توسط شرکت مشاوره‌ای بوستون آمریکا انجام شده، نشان می‌دهد ۵۷ درصد مردم بدشان نمی‌آید برای داشتن آینده شغلی پی مهاجرت را به تن خود بمالند. این رقم برای کشور ما که در گزارش چهار سال پیش این شرکت بالای ۹۰ درصد اعلام شده بود، در گزارش جدید به ۸۰ درصد کاهش پیدا کرده است. در گزارش شرکت مشاوره‌ای بوستون به ۲۰ دلیل عمده برای مهاجرت کاری اشاره شده که دلایل فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در صدر هستند، اما در کشور‌های توسعه یافته دلیل مهاجرت بیشتر فرهنگی است. روبرو شدن با چالش‌های کاری جدید و پیشرفت در زمینه‌های مختلف عمده دلایل کارگران و نیروی کار در کشور‌های توسعه یافته برای مهاجرت به خارج کشور است. در این گزارش همچنین ۱۰ کشور برتر دنیا به لحاظ بزرگترین مقصد‌ها برای سفر کاری معرفی شده‌اند که در صدر آن‌ها ایالات متحده قرار دارد و آلمان، کانادا، استرالیا، انگلستان، اسپانیا، فرانسه، سوئیس، ایتالیا و ژاپن به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. فکر می‌کنید کارفرما‌ها چطور رفتار می‌کنند که کارگران رویای مهاجرت به این کشور‌ها را دارند؟ آیا ممکن است کارفرما‌های ایرانی هم بتوانند از نتایج این گزارش به نفع خود استفاده کنند تا حداقل اجازه ندهند نیروی کار حرفه‌ای‌شان کشور را به راحتی ترک کرده و برای کار به خارج برود؟

آمریکا؛ میانگین حقوق سه هزار و ۳۱۰ دلار
مجموع ساعات کاری هفته در ایالات متحده آمریکا ۴۰ ساعت است. یک وعده غذایی در آمریکا به صورت میانگین ۱۳ دلار خرج دارد که معادل دو ساعت کار با حقوق حداقلی مشخص شده در قانون کار این کشور است. قیمت متوسط هر متر خانه در مرکز شهر‌های آمریکا دو هزار و ۲۰۰ دلار است و اگر بخواهید در حومه شهر ساکن شوید، این رقم به میانگین هزار و ۵۵۰ دلار برای هر متر مربع می‌رسد. اجاره آپارتمان یک خوابه در مرکز شهر میانگین ماهانه هزار و ۲۰۰ دلار خرج برمی‌دارد که تقریبا نصف حقوق یک کارگر بدون تحصیلات دانشگاه در آمریکا است. این رقم برای خانه‌های یک خوابه اطراف شهر به ۹۰۰ دلار می‌رسد. آمریکا از جمله کشور‌هایی است که تاکنون هیچ قانون ملی مبنی بر حمایت از امنیت شغلی زنان پس از زایمان وضع نکرده است. در این کشور زنان پس از دوران بارداری و زایمان تنها به مدت ۲۰ روز می‌توانند از مرخصی با حقوق بهره‌مند شوند با این حال به تازگی ایوانکا ترامپ دختر رییس‌جمهوری آمریکا پیشنهاد پرداخت شش هفته‌ای حقوق برای مرخصی زایمان را مطرح کرده است. عقب ماندن آمریکا از رقبای دیگر خود در خصوص مرخصی‌های ویژه زمان بارداری و مرخصی برای مراقبت از فرزندان باعث شده در این سال‌ها اقبال به مهاجرت کاری به ایالات متحده کمتر شود.

حداقل دستمزد در این کشور بر اساس قانون کار فدرال تنظیم شده و ساعتی ۷.۲۵ دلار محاسبه شده است. این رقم با توجه به ساعت کاری ۴۰ ساعته در هفته، درآمد ماهانه را تا هزار و ۲۵۶ دلار افزایش می‌دهد. میانگین دستمزد در آمریکا برای آن‌هایی که مدرک دانشگاهی ندارند، ماهانه دو هزار و ۳۵۰ دلار است و این رقم برای تحصیل کرده‌ها به طور میانگین به رقم چهار هزار و ۲۷۰ دلار می‌رسد.

آلمان؛ میانگین حقوق سه هزار و ۵۰۰ دلار
روابط بین کارفرمایان و کارمندان کشور آلمان تحت نظارت قانون کار و استخدام است. قانون کار و استخدام کشور آلمان به شدت به نفع نیروی کار است. در این کشور تمام روز‌های هفته به جز یکشنبه‌ها و تعطیلات عمومی، روز‌های کاری محسوب می‌شوند. با این حال، کارمندان آلمانی معمولاً از دوشنبه تا جمعه کار می‌کنند. مجموع ساعات کار در هفته بین ۳۵ تا ۴۰ ساعت است. ساعت کاری روزانه به طور کل از هشت ساعت بیشتر نمی‌شود. فقط در شرایطی ممکن است تا ۱۰ ساعت در روز ساعت کاری وجود داشته باشد که در یک دوره شش ماهه، ساعت کار متوسط روزانه فرد از هشت ساعت بیشتر نباشد. کارکنان زن در آلمان مشمول پرداخت کامل حقوق در مرخصی دوران بارداری هستند که از شش هفته قبل وضع‌حمل شروع شده و تا هشت هفته بعد از تولد کودک ادامه پیدا می‌کند. در طول دوران بارداری و چهار ماه بعد از وضع‌حمل، کارفرما اجازه قطع همکاری با نیروی کار را ندارد. تمامی نیروهای کار، چه زن و چه مرد، مشمول یک دوره حداکثر سه ساله ترک کار به علت پدر یا مادر شدن به ازای هر فرزند هستند. در طول این مدت، کارفرما مجبور به پرداخت حقوق به کارگر نیست، با این حال نمی‌تواند او را اخراج کند. البته این در حالتی است که کارمند در این دوره سه ساله جای دیگری مشغول به کار نشود. نیروهای کار در آلمان می‌توانند از مرخصی والدین به صورت یکجا و دو ساله پشت سر هم استفاده کنند یا آن را طوری تقسیم کنند تا حداکثر سه سال بتوانند از این دوره مرخصی استفاده کنند. سیستم تامین اجتماعی اجباری در آلمان شامل بیمه سلامت، بیمه مراقبت در منزل و پرستاری، بیمه بازنشستگی و بیمه بیکاری است. به طور کلی، کلیه نیروهای کار باید تحت حمایت سیستم تامین‌اجتماعی کشور باشند. هزینه بیمه سلامت، مراقبت در منزل و پرستاری، بازنشستگی و بیکاری توسط کارفرما و کارمند به صورت اشتراکی (هر کدام ۵۰ درصد) انجام می‌گیرد. همچنین در آلمان، شرکت‌هایی که بیشتر از پنج نیروی دارند، می‌توانند شورای کار انتخاب کنند. شورای کار نماینده کارگران است و با کارفرما درمورد مسائل مختلف (مثلا استخدام افراد جدید، تغییرات در محیط کار، اخراج‌های دسته‌جمعی و از این قبیل) مشورت و همکاری می‌کند.

حداقل حقوق معین شده در قانون کار آلمان، ساعتی معادل ۱۰.۶۵ دلار تعیین شده است. با توجه به ساعت کاری ۴۰ ساعته در آلمان، این رقم معادل ماهانه هزار و ۸۴۶ دلار می‌شود. میانگین حقوق آلمانی‌ها به نسبت دیگر کشور‌ها اختلاف کمی با حداقلی بگیران این کشور دارد و در سال ۲۰۱۷ ماهانه سه هزار و ۵۰۰ دلار محاسبه شده است.

کانادا؛ میانگین حقوق چهار هزار و ۱۳۰ دلار
قوانین استخدامی در کانادا شامل قوانین فدرال و استانی است که به منظور حمایت از افراد کارگر و حقوق آن‌ها وضع شده است. نیروی کار بر اساس این قانون می‌توانند نسبت به رفتار‌های نامناسبی که بر اساس جنس، سن، نژاد، مذهب یا توانایی‌هایشان اعمال می‌شود، اعتراض کنند. چنانچه در یک محیط کاری، زنان مجبور به انجام کار‌هایی مشابه کار مردان باشند کارفرما ملزم به پرداخت دستمزد مساوی میان زنان و مردان کارگر است. هشت ساعت کار روزانه و ۴۰ ساعت کار هفتگی، ساعات کار استاندارد در کانادا است. ممکن است تغییراتی نیز در این ساعات اعمال شود که به نوع شغل بستگی دارد. در جایی که توافق دسته‌جمعی وجود دارد، بابت ساعات اضافی، اضافه کاری پرداخت می‌شود و در صنایع تولیدی، متوسط ساعات کار هفتگی ۵۰ ساعت است. تمامی کارکنان باید حداقل در سال دو هفته مرخصی با حقوق داشته باشند. کسانی که قبل استفاده از مرخصی، شغل خود را ترک کنند، باید به جای آن مبلغی دریافت کنند. تعطیلات در کانادا تعطیلات کشوری یا استانی است و به صورت تعطیلات سالیانه یا تعطیلی مدارس نیست. دولت فدرال کانادا هشت روز را به عنوان تعطیلات ملی یا رسمی برگزیده است. هر یک از ایالت‌ها علاوه بر این هشت روز، تعطیلی‌های مخصوص خودشان را دارند. مواردی از قبیل: مرخصی زایمان، تساوی حقوق، مزایای کارمندان، قوانین مربوط به سلامت و امنیت کارمندان و همچنین حقوق بشر، از سوی دولت فدرال یا دولت‌های استانی یا هر دو، قوانین به خصوصی تعیین شده است. بسیاری از کارفرمایان کانادایی ساعات کاری متغیر دارند. استفاده از این روش به‌علت اختلال ساعت نواحی مختلف به ویژه میان کارکنان دفتری، روز به روز رواج بیشتری پیدا می‌کند. معمولاً برای اجرای ساعات کاری قابل انعطاف، کارکنان باید بین ساعات معینی، مثلا ساعت ۱۰ صبح تا ظهر و دو بعدازظهر تا چهار بعدازظهر، در محل کار خود حضور داشته باشند. ممکن است کارکنان، ساعات کاری مورد نیاز خود را با شروع زودتر، یا کسر ساعات ناهار خود، یا پایان دیرتر کار تنظیم کنند.

حداقل دستمزد در کشور کانادا هشت دلار برای هر ساعت است که با توجه به ساعت کاری ۴۰ ساعت در هفته، این مبلغ ماهانه هزار و ۳۸۰ دلار می‌شود. میانگین حقوق در این کشور حدود سه برابر حداقلی بگیران است و ماهانه حدود چهار هزار و ۱۳۰ دلار محاسبه شده است.

استرالیا؛ میانگین حقوق چهار هزار و ۷۰۰ دلار
ساعات کاری در ادارات و نقاط مختلف استرالیا متفاوت است، اما می‌توان گفت که میانگین ساعات کاری در استرالیا، ۳۸ ساعت در هفته و روزانه هشت ساعت یعنی از ساعت ۹ صبح تا پنج بعد از ظهر همراه با ساعات استراحت و نهار است. میزان پرداخت برای اضافه‌کاری در هر محیط کاری متفاوت است. حداقل دستمزد کارمندان در استرالیا ساعتی ۱۱.۸۳ دلار آمریکا است که با توجه به ساعت کاری ۳۸ ساعته، هزار و ۹۴۰ دلار در ماه برای حداقلی بگیران این کشور در نظر گرفته می‌شود. میانگین حقوق کارمندان استرالیا بر اساس آخرین آمار مربوط به سال ۲۰۱۷، چهار هزار و ۷۰۰ دلار محاسبه شده است.

انگلستان؛ میانگین حقوق سه هزار و ۴۶۰ دلار
کارکنان در کشور انگلستان نسبت به سایر کشور‌های اتحادیه اروپا، طولانی‌ترین میانگین ساعت کاری را دارند (۴۰ ساعت درهفته). اکثر کارکنان چهار هفته تعطیلات سالانه دارند و می‌توانند پاداش یا کارمزد مازاد بر حقوق را در مواردی که امتیازی در کار کسب می‌کنند، از کارفرمای خود توقع داشته باشند. زنان شاغل باردار در انگلستان، از حقوق قانونی ویژه‌ای برخوردار هستند که مشتمل بر مرخصی با حقوق ناظر بر مراقبت‌های قبل از زایمان، مرخصی زایمان و پرداخت مربوط به زایمان است. کارفرمایان به لحاظ قانونی نمی‌توانند از پرداخت حقوق به کارکنان زن در دوران مرخصی جهت مراقبت‌های دوران بارداری امتناع کنند یا در این مدت، به میزان معمول پرداخت نداشته باشند. در انگلستان پرداخت حق تامین اجتماعی (بیمه ملی) برای کلیه کارکنان اجباری است. عضویت از طریق کسر درصدی از حقوق افراد تامین می‌شود و مقدار آن بستگی به این دارد که شما جزو کدامیک از پنج گروه اجتماعی هستید. این حق عضویت حداقل ۴.۸ درصد برای دستمزد‌های هفتگی ۶۶ پوندی است. به دستمزد‌های کمتر از این مقدار حق عضویت تعلق نمی‌گیرد و براساس وضعیت مالی افراد برایشان تخفیف‌هایی در نظر گرفته می‌شود. طرح تامین اجتماعی، مزایای فراوانی از جمله مراقبت‌های درمانی، حق عائله‌مندی، کمک‌هزینه‌های بیماری و بیکاری و حقوق بازنشستگی در اختیار صاحبشان قرار می‌دهد.

حداقل دستمزد در انگلستان مطابق قانون کار این کشور معادلا ۱۰.۲۳ دلار برای هر ساعت در نظر گرفته شده است. با توجه به ساعت کاری ۴۰ ساعت در هفته کارکنان این کشور این مبلغ به صورت ماهانه به هزار و ۷۷۰ دلار پرداخت می‌شود. این در حالی است که میانگین حقوق کارکنان در انگلستان برای سال ۲۰۱۷ سه هزار و ۴۶۰ دلار به صورت ماهانه محاسبه شده است.