این استاد حوزه با اشاره به اینکه احکام جنبه اجرایی دارد، تصریح کرد: حجاب از قبیل: مسائل تکلیفی است؛ حجاب، چماقی بر سر زنان نیست؛ بلکه مرتبط با عفاف آنان است.
آیت الله سبحانی گفت: آقایانی که در رأس کار هستند، یک مقدار از مسائل را برای حوزه بگذارند؛ شما که عقل کل نیستید؛ اقتصاد، سیاست و ... برای شما؛ ولی احکام شرعی را برای حوزه بگذارید.
به گزارش تسنیم، حضرت آیت الله سبحانی صبح امروز در درس خارج اصول در مسجد اعظم قم با اشاره به آیه ۲۵۶ سوره بقره، اظهار داشت: خداوند متعال در این آیه فرمودند: لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ/ در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن شده است».
او با اشاره به اینکه اسلام از دو بخش «عقائد» و «اعمال و تکالیف» تشکیل شده است، گفت: آیهای که میفرماید «لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ»، ناظر به عقیده است؛ عقیده با اکراه درست نمیشود؛ عقیده، جذب قلب میشود و قلب انسان اگر بخواهد قلب چیزی را جذب کند، نیازمند دلیل و برهان است.
این مرجع تقلید خاطرنشان ساخد: باید منبری ها، رسانهها و مؤلفها عقائد را برهانی بیان کرده تا مردم آرام آرام معتقد شوند.
این استاد حوزه با اشاره به اینکه احکام جنبه اجرایی دارد، تصریح کرد: حجاب از قبیل: مسائل تکلیفی است؛ حجاب، چماقی بر سر زنان نیست؛ بلکه مرتبط با عفاف آنان است.
حضرت آیت الله سبحانی بیان داشتند: امام سجاد (ع) فرموده است: حق چشم این است که آن را از حرام حفظ کنید و اگر بخواهید کمک بگیرید، بر نامحرم نگاه نکن؛ اگر نگاه کردی دامنتان آلوده میشود.
ایشان اظهار داشتند: آقایانی که در رأس کار هستند، یک مقدار از مسائل را برای حوزه بگذارند؛ شما که عقل کل نیستید؛ اقتصاد، سیاست و ... برای شما؛ ولی احکام شرعی را برای حوزه بگذارید.
این مرجع تقلید ابراز داشت: حجاب تنها با نصیحت درست نمیشود؛ ۵۰ درصد با نصیحت است؛ اما ۵۰ درصد دیگر اجرا میخواهد، امر به معروف میخواهد، نهی از منکر میخواهد.
این استاد برجسته حوزه در پایان خاطرنشان کرد: باید جنبههای اجرایی برای اجرای احکام حجاب در جامعه عاقلانه باشد.
1- من در آماری خواندهام که ۱۱ هزار شعبه اضافی بانکی در کشور داریم؛ قدیم الایام کلا ۴ تا بانک بود، این همه بانک یعنی این همه رباخواری! این نوع عملکرد ما سبب میشود که باران رحمت کمتر بیاید؛ آیا شجاعت ندارید این هارا پشت تریبون مجلس بیان کنید؟
2-امروز ژاپن با ۱۲۸ میلیون نفر جمعیت فقط ۳۰۰ هزار کارمند دولتی دارد، پس چرا کشوری که ۸۲ میلیون نفر جمعیت دارد باید ۴ میلیون نان خور دولت داشته باشد؟