(ویدئو) زندگی شگفتی انگیز شیخ بهایی

شیخ بهاء الدین، محمدبن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی دانشمند بنام دوره صفویه است. اصل وی از جبل عامل شام بود. بهاء الدین محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام بسوی ایران رهسپار شد و، چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد. شیخ بهایی به اصفهان بعد جهانی می‌بخشید و ایده‌های او برای اصفهان به هیچ وجه ایده‌های محلی و یا حتی کشوری نبود و اصفهان را در سطح جهان مطرح می‌کرد. در خصوص شیخ بهایی، اظهار کرد: شیخ بهایی یک شخصیت جامع است که می‌توانیم نقش او را در چند بعد یعنی در ادوار صفوی و پس از آن در ارتباط با شهر و دیار اصفهان مورد بررسی قرار دهیم. وی ادامه داد: در ادوار دولت صفوی باید به دو زمینه پرداخت، بُعد تئوریک و آنچه که امروزه برنامه می‌شود و صاحب نظر بودن شیخ بهایی در فقه شیعه که اولین رساله پارسی متعلق به شیخ بهایی است. از طرف دیگر می‌توان گفت: شیخ بهایی با وجود اینکه اجداد عرب داشته در پارسی نویسی و گسترش زبان پارسی نقش بسزایی دارد. مرگ این عارف بزرگ و دانشمند را به سال ۱۰۳۰ و یا ۱۰۳۱ هجری در پایان هشتاد و هفتمین سال حیاتش ذکر کرده اند. وی در شهر اصفهان روی در نقاب خاک کشید و مریدان پیکر او را با شکوهی که شایسته شان او بود، به مشهد بردند و در جوار حرم هشتمین امام شیعیان به خاک سپردند.