(عکس) تماشای نئو وایز درخشان‌ترین ستاره دنباله دار را از دست ندهید
درخشان‌ترین ستاره دنباله‌داری که در ربع قرن گذشته در نیمکره شمالی قابل رویت است این ستاره دنباله‌دار که با عنوان«نئو وایز» شناخته می شود این هفته در درخشان‌ترین حالت خود قرار دارد و با دور شدن از خورشید کم نور می شود.
نئو وایز یکی از معدود ستاره‌های دنباله‌داری است که با چشمان غیر مسلح قابل رویت است و با توجه به اینکه بازگشت آن هزاران سال دیگر طول می‌کشد پس نباید فرصت مشاهده آن را در یک هفته آینده از دست داد.
به گزارش ایرنا، نئو وایز (NEOWISE) یک ستاره دنباله‌دار است که برای چند هفته در ماه ژوئیه (تیر و مرداد امسال) با چشمان غیرمسلح و روشنتر از همیشه قابل رویت است؛ این ستاره نخستین دنباله‌دار قابل رویت سال ۲۰۲۰ میلادی است که روز‌های اخیر از سفر خود در مقابل خورشید بازگشته و روشنتر از قبل در آسمان بویژه برای ساکنان نیم کره شمالی زمین قابل رویت است.
رصد خوب دنباله‌دار‌ها با چشم غیر مسلح پدیده بسیار نادری است که شاید تنها چند بار در طول عمر هر کسی اتفاق بیفتد و بر اساس گزارش سازمان فضایی آمریکا (ناسا)، این ستاره یکی از معدود دنباله‌دار‌های قرن بیست و یکم بوده که با چشم غیر مسلح رصد شده است.
یک پژوهشگر نجوم با بیان اینکه نئو وایز ابتدا در آسمان صبحگاهی قابل مشاهده بود، گفت:، اما اکنون این ستاره دنباله‌دار در آسمان شامگاهی قابل رویت می‌باشد و علاقه‌مندان می‌توانند ۲۰ دقیقه پس از غروب خورشید آن را رویت کنند.
این ستاره دنباله دار را چگونه رصد کنیم؟
برای رویت این ستاره دنباله‌دار باید با نگاه کردن به منطقه شمال غرب در آسمان آن و جستجوی صورت فلکی دُب اکبر (هفت ستاره که به شکل یک ملاقه است) کاسه ملاقه که چهار ستاره به شکل مستطیل است را پیدا کرده و سپس صاف به سمت افق نگاه کرد تا بتوان این ستاره را حتی با چشمان غیر مسلح تماشا کرد.
این کارشناس مرکز آموزش نجوم ادیب اصفهان با تاکید بر اینکه برای رویت این دنباله‌دار باید از فضا‌های شهری آلوده و همراه با گرد و غبار و دود دور شد، اظهار داشت: تا یک هفته آینده شرایط رصدی خوبی برای تماشای نئو وایز وجود دارد، اما پس از آن و با گذر زمان، نور این ستاره کاهش می‌یابد و رصد آن دشوارتر می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: حدود ۲۵ سال گذشته چنین دنباله‌دار پر نور و درخشانی را نداشتیم که با چشم غیر مسلح نیز قابل رویت باشد.
این ستاره دنباله‌دار برای نخستین بار در روز بیست و هفتم مارس (چهارم فروردین ۹۹) زمانی که در حال گذر در مقابل خورشید بود، توسط تلسکوپ فضایی نئو وایز (NEOWISE) کشف شد؛ در آن زمان ستاره شناسان تصور می‌کردند که این دنباله‌دار نیز سرنوشتی مشابه ستاره‌های دنباله‌دار دیگر مانند ATLAS و SWAN پیدا خواهد کرد و در سفر خود از مقابل خورشید گرم شده و از هم پاشیده می‌شود، اما طبق اعلام ناسا نئو وایز از گذر نزدیک خود از مقابل خورشید جان سالم بدر برده است.
برخی کارشناسان اعلام کرده‌اند که حدود هفت هزار سال طول می‌کشد تا این دنباله‌دار بازگردد بنابراین توصیه کردند که علاقه‌مندان فرصت رصد این ستاره درخشان دنباله‌دار را از دست ندهند.
دنباله‌دار یک گلولهٔ برفی کیهانی است که از گاز‌های منجمد، سنگ و گرد و غبار ساخته‌شده و تقریباً به اندازهٔ یک شهر کوچک است؛ ساختار دنباله‌دار شامل سه بخش هسته، گیسو و دُم است. هسته، بخش مرکزی آن بوده و از گرد و غبار، گاز و یخ ساخته شده‌است. وقتی که دنباله‌دار نزدیک خورشید می‌شود، یخ‌های موجود در هستهٔ آن تبخیر و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنباله‌دار می‌شود که گیسو نام دارد؛ وقتی دنباله‌دار‌ها به خورشید نزدیک می‌شوند، سطوح یخی آن‌ها نیز تبخیر شده و مقدار زیادی از گاز و گرد و غبار آن‌ها فرار می‌کند و دُم‌های بسیار بزرگی شکل می‌گیرد که دیدنی و قابل‌توجه است.
این کارشناس مرکز آموزش نجوم ادیب اصفهان با تاکید بر اینکه برای رویت این دنباله‌دار باید از فضا‌های شهری آلوده و همراه با گرد و غبار و دود دور شد، اظهار داشت: تا یک هفته آینده شرایط رصدی خوبی برای تماشای نئو وایز وجود دارد، اما پس از آن و با گذر زمان، نور این ستاره کاهش می‌یابد و رصد آن دشوارتر می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: حدود ۲۵ سال گذشته چنین دنباله‌دار پر نور و درخشانی را نداشتیم که با چشم غیر مسلح نیز قابل رویت باشد.
این ستاره دنباله‌دار برای نخستین بار در روز بیست و هفتم مارس (چهارم فروردین ۹۹) زمانی که در حال گذر در مقابل خورشید بود، توسط تلسکوپ فضایی نئو وایز (NEOWISE) کشف شد؛ در آن زمان ستاره شناسان تصور می‌کردند که این دنباله‌دار نیز سرنوشتی مشابه ستاره‌های دنباله‌دار دیگر مانند ATLAS و SWAN پیدا خواهد کرد و در سفر خود از مقابل خورشید گرم شده و از هم پاشیده می‌شود، اما طبق اعلام ناسا نئو وایز از گذر نزدیک خود از مقابل خورشید جان سالم بدر برده است.
برخی کارشناسان اعلام کرده‌اند که حدود هفت هزار سال طول می‌کشد تا این دنباله‌دار بازگردد بنابراین توصیه کردند که علاقه‌مندان فرصت رصد این ستاره درخشان دنباله‌دار را از دست ندهند.
دنباله‌دار یک گلولهٔ برفی کیهانی است که از گاز‌های منجمد، سنگ و گرد و غبار ساخته‌شده و تقریباً به اندازهٔ یک شهر کوچک است؛ ساختار دنباله‌دار شامل سه بخش هسته، گیسو و دُم است. هسته، بخش مرکزی آن بوده و از گرد و غبار، گاز و یخ ساخته شده‌است. وقتی که دنباله‌دار نزدیک خورشید می‌شود، یخ‌های موجود در هستهٔ آن تبخیر و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنباله‌دار می‌شود که گیسو نام دارد؛ وقتی دنباله‌دار‌ها به خورشید نزدیک می‌شوند، سطوح یخی آن‌ها نیز تبخیر شده و مقدار زیادی از گاز و گرد و غبار آن‌ها فرار می‌کند و دُم‌های بسیار بزرگی شکل می‌گیرد که دیدنی و قابل‌توجه است.
