دست فقط برای کوبیدن بر سر دولت باز است. دیوار کوتاه این دولت که وزیر نفت و خارجه اش بسیاری از سرنخ‌های مشکلات را بار‌ها گفته و نشان داده‌اند چنان کوتاه شده که برای نقد روحانی و دولتش، کل درآمد پنج شش میلیاردی سال گذشته را یکی از نامزد‌ها با رقم ۱۳۷ میلیارد دلار تخلیط و تقبیح می‌کند.
روزنامه اطلاعات در یادداشتی درباره مناظره‌های انتخاباتی و منتقدان دولت کنونی نوشت: حضرات فراموش کرده‌اند که دولت روحانی با چه کیفیتی از استقبال و آرای بالای مردم در هر دو نوبت روی کار آمد. این تنها مزیت دولت حاضر بر دولت‌های احتمالی و به قول علما دولت‌های «در تقدیر» نیست. دولت روحانی بر تکنوکراسی و مدیریت مجربی استوار بود که در شرایط بسیار آشفته و عجیبی که پس از دولت نهم و دهم در کشور پیدا شد، توانست سر و سامانی به امور بدهد.
سامانی که با بزرگترین قرارداد بین‌المللی به نام برجام، در مقابل شش قدرت بزرگ جهان می‌رفت تا مشکل انسداد دیپلماسی و اقتصاد ایران را پشت سر بگذارد. اما به غیر از دولت ترامپ و نتانیاهو و بن سلمان و دیگر دشمنان و رقبای میهنمان، کاسبان تحریم در داخل هم به تکاپو پرداختند و در بزرگترین پروژه عقیم سازی بانکها، اقتصاد و دیپلماسی، گلوی مردم و کشور را فشردند. آنان تولید و سرمایه‌گذاری را تضعیف نکردند، بلکه به کلی نابود کردند و رشد اقتصادی ایران، در شرایط رکود تورمی بی سابقه‌ای قرار گرفت و توسعة کشور سالبة به انتفاء موضوع شد.
اینک اگر این کشور را شما هم در اختیار بگیرید، مطمئن باشید پشتوانه مردمی و آرای دولت روحانی و تجربة مدیریت، بوروکراسی و تکنوکراسی این دولت در کنار قدرت چانه زنی سیاسی و مذاکرات بین‌المللی، همواره معتبر خواهد ماند.
در شرایط پاندمی و انسداد ارزی و بانکی کشور، کدام دولت می‌توانست جلوی گسست اجتماعی و بهداشتی را بگیرد و حتی از فروپاشی اقتصاد و نظام سلامت جلوگیری کند؟ انصاف داشته باشیم، تحریم و کاسبان و اخلالگران و انسداد مالی کل بانک‌های ایران و کرونای وارده و منتشره در ایران عزیزمان، به سبب آزمندی و خواسته‌های مالی اقلیتی قدرتمند، هیچ نقشی در مشکلات نداشته و دولت روحانی تمام بار‌ها را بر دوش باید بگیرد و پاسخگوی همان کسبه و آنارشیست‌های فرصت طلب در سایه دولت و دولت در سایه باشد؟
صریح بگویم اگر دولتی با حضور ظریف و مرحوم ترکان و زنگنه و جهانگیری و بسیاری دیگر از مدیران مجرب برخاسته از نهاد‌ها و شرایط انقلاب نتوانستند کشور را از چاه ویلِ رکود و تورم و رشد معکوس تولید و توسعه بیرون بیاورند، اگر نتوانستند به جنگ فقر بروند و از نابودی اشتغال و بروز نکبت گسترده و زباله گردی و کپرنشینی جلوگیری کنند، اگر با کاهش دارایی و ثروت مملکت، با ترساندن سرمایه‌گذاران خارجی و در اختیار گرفتن پول فروش نفت و چرخاندن هوش و حواس مردم و هزینه افزودن به نام دور زدن تحریم‌ها، جماعتی توانستند در ابوظبی و فجیره و آنتالیا و قبرس و… لانه‌های لوکس و خانه‌های لاکچری و اتومبیل‌های شیک بخرند، این‌ها دنباله شجرة خبیثه خاوری و بابک زنجانی و اکبر طبری و حامیان آشکار و نهان اینان بوده و هستند. همان‌ها که به سفارت و کنسولگری حمله کرده و صندوق‌های بی اعتبار را با پول مردم ناپدید کردند.
اما دست فقط برای کوبیدن بر سر دولت باز است. دیوار کوتاه این دولت که وزیر نفت و خارجه اش بسیاری از سرنخ‌های مشکلات را بار‌ها گفته و نشان داده‌اند چنان کوتاه شده که برای نقد روحانی و دولتش، کل درآمد پنج شش میلیاردی سال گذشته را یکی از نامزد‌ها با رقم ۱۳۷ میلیارد دلار تخلیط و تقبیح می‌کند و افق رشد خیالات را چنان می‌گسترد که گویی در سال‌های طلایی نفت فروشی در دوران دولت دکتر احمدی‌نژاد هستیم و در غیاب کاغذپاره‌ای به نام تحریم، پتروپول می‌بارد و نفت به بشکه‌ای ۱۳۵ دلار رسیده…!
