یک «اَبَرنواختر» زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره در حال مرگ، شروع به خاموش شدن می‌کند. در آن لحظه به طور ناگهانی منفجر شده و حجم بسیار زیادی نور تولید می‌کند.
گروهی از متخصصان ستاره‌شناس قصد داشتند دو ابر ملکولی در فضا را دقیق‌تر بررسی کنند. آن‌ها، اما در کمال شگفتی به یک خلاء، یک خالی بزرگ رسیدند؛ فضایی که ممکن است با انفجار اَبَرنُواَختَر پدید آمده باشد.
به گزارش دویچه وله، ستاره‌شناسان در پی بررسی بیشتر گاز‌های میان ستاره‌ای (ابر ملکولی) بودند که به یک خلاء عظیم یا دقیق‌تر بگوییم به یک حباب برخوردند عاری از گاز و گرد غبار کیهانی.
قطر این خلاء ۵۰۰ سال نوری است که دو ابر ملکولی همچون دو حباب صابون به آن چسبیده‌اند. دانشمندان در مورد چگونگی پیدایش این فضا تاکنون چیز زیادی نمی‌دانند.
ستاره‌شناسان حدس می‌زنند که یک «اَبَرنواَختر» در پس این خلاء باشد.
پرجرم‌ترین ستاره‌های گیتی با انفجاری عظیم به نام اَبَرنُواَختَر (Supernova) به زندگی خود پایان می‌دهند.
یک «اَبَرنواختر» زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره در حال مرگ، شروع به خاموش شدن می‌کند. در آن لحظه به طور ناگهانی منفجر شده و حجم بسیار زیادی نور تولید می‌کند.
احتمال می‌رود که اجزای ستاره از طریق موج ضربه‌ای به بیرون پرتاب شده و به این ترتیب این فضای خالی را پشت سر خود گذاشته باشند.
گاز‌ها و گرد و غبار کیهانی سطح ستاره احتمالا در این انفجار عظیم به صورت ابر‌های متراکم فشرده شده‌اند و ممکن است که به این ترتیب ابر‌های ملکولی را پدید آورده باشند. موضوع بررسی پژوهشگران هم در حقیقت در ابتدا همین ابرملکولی بود.
اما پژوهشگران می‌گویند این «حباب» بزرگ‌تر از است که توسط یک «ابرنواختر» ایجاد شده باشد. به همین دلیل آن‌ها از احتمال دیگری هم سخن می‌گویند: اینکه یک خوشه ستاره‌ای همزمان به طور کامل حدود ۶ تا ۲۲ میلیون سال پیش منفجر شده باشد.
ابر‌های ملکولی محل تولد ستاره‌های تازه‌اند. شکل‌گیری ستارگان تازه در قسمت‌های چگال‌تر این ابر‌ها رخ می‌دهد، آنجا که ملکول‌ها همدیگر را متقابلا جذب می‌کنند و متراکم می‌شوند.
