(ویدئو) از سرزمینی پرآب به زمینی بایر؛ انگشت اتهام عراق به سمت ایران!

باتلاق‌های جنوب عراق که مشهور است زمانی باغ عدن در آنجا دایر بوده، در پی سه سال خشکسالی و بارندگی کم به شدت آسیب دیده‌اند.

به گزارش فرارو، خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشت: کاهش جریان آب در رودخانه‌هایی که از همسایگان این کشور یعنی ترکیه و ایران سرچشمه می‌گیرند نیز در شکل گیری این بحران نقش مهمی داشته است.

هاشم به دلیل خشکسالی که پس از هزاران سال به باتلاق‌ها رسید، مجبور شد ده کیلومتر از سرزمین‌های خشک جنوب عراق بپیماید تا برای گاومیش هایش آب و علوفه بیاورد و آن‌ها را از نابودی حفظ کند.

امروزه از هورالحویزه (هورالعظیم) که در مرز با همسایه شرقی ایران قرار دارد و باتلاق الجبایش که مقصد گردشگری جنوب است، مناطق بسیار وسیعی از آب ناپدید شده و این باتلاق‌ها از خشکی ترک خورده‌اند.

دلیل آن خشکسالی و عدم بارش تقریباً کامل باران در سه سال اخیر و همچنین پایین بودن سطح آب جاری از رودخانه‌هایی است که از کشور‌های همسایه ایران و ترکیه سرچشمه می‌گیرند و بغداد را مجبور به جیره‌بندی استفاده از ذخایر خود کرده است.

هاشم کاصد (۳۵ ساله) که در روستایی فقیرنشین در نزدیکی هوالعظیم زندگی می‌کند می‌گوید: خشکسالی هم انسان‌ها و هم حیوانات را بسیار تحت تأثیر قرار داده است.

هاشم مانند پدرش به شغل پرورش گاومیش مشغول است. او می‌گوید: ما قبلاً در باتلاق‌ها زندگی می‌کردیم، ماهی می‌گیریم و حیوانات از آب می‌نوشند و در میان نیزار‌ها می‌چرندند.

خانواده هاشم امروز از بیش از ۳۰ گاومیش تنها ۵ گاومیش دارند، شماری از آن‌ها تلف شدند و تعدادی دیگر نیز طی چند سال گذشته برای تامین مخارج خانواده فروخته شدند.
اعضای خانواده خیلی مراقب هستند تا در صورت افتادن دام‌ها در گل از تلف شدن آن‌ها محافظت کنند. حیواناتی که خسته و دچار سوءتغذیه هستند نمی‌توانند خود را بیرون بیاورند.

با توجه به کاهش شدید آب‌های باتلاق‌ها، سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در گزارشی که در اواسط ژوئیه منتشر شد هشدار داد که این باتلاق‌ها یکی از مناطقی است که بیشتر تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی و کمبود آب قرار گرفته است.

احمد صالح نعمه، فعال محیط زیست که در شهر همسایه العماره زندگی می‌کند، گفت: خشکسالی تنوع زیستی را به طور کامل نابود کرده است. هیچ ماهی یا حیوانی مانند سگ آبی، خوک وحشی یا پرنده وجود ندارد.

یونسکو در وب‌سایت خود یادآوری می‌کند که این تالاب‌ها محل زندگی گونه‌های متعدد جانوران در معرض خطر هستند و یکی از بزرگترین مکان‌های زمستانی برای اردک‌ها و محل توقف کلیدی برای حدود ۲۰۰ گونه پرنده مهاجر هستند.

صالح می‌گوید: دولت می‌خواهد تا حد امکان از آب صرفه‌جویی کند تا از ذخایر استراتژیک خود محافظت کند. او در عین حال از «مدیریت نادرست پرونده آب» و «تقسیم ناعادلانه آب» انتقاد می‌کند.

به گفته این فعال، تحت فشار اعتراضات، مقامات تا حدودی جریان آب را باز کردند و دوباره آن را متوقف کردند.

در طرف ایرانی نیز تالاب هورالعظیم دچار عقب نشینی آب شده است. طبق گزارش خبرگزاری رسمی ایران (ایرنا)، نیمی از بخش هورالعظیم در ایران خشک شده است.

حاتم حمید، مدیرکل مرکز ملی مدیریت منابع آب، کشور همسایه ایران را مقصر این بحران می‌داند. وی می‌گوید: تغذیه اصلی هورالعظیم از سمت ایران است، اما بیش از یک سال است که رودخانه به طور کامل قطع شده است.

این مقام مسئول افزود: نیاز آبی فعالیت‌های کشاورزی و باتلاق‌ها با توجه به جیره‌بندی آب از سمت عراق نیز تا حدودی تامین می‌شود و در صدر اولویت‌ها، تامین آب شرب است.

این مقام مسئول تصریح کرد: بخش کشاورزی و تالاب‌ها بیشترین آسیب را از کمبود آب می‌بینند، زیرا دو مصرف کننده بزرگ آب هستند.

وی با اشاره به دمای بیش از ۵۰ درجه سانتیگراد و تبخیر زیاد که در تالاب‌ها می‌دهد گفت: ما نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد (آب) برای کشاورزی و ۱۰۰ درصد برای تالاب‌ها تأمین کنیم.

حسین الکیلانی، مدیرکل مرکز احیای تالاب‌ها نیز به نوبه خود با بیان اینکه امسال برنامه‌ای برای گسترش، تعمیق و احیای آبراه‌ها و رودخانه‌های آبیاری تالاب‌ها وجود دارد، توضیح داد که این امر به کاهش مهاجرت گاومیش داران کمک کرد.

این سرزمین سرشار از زندگی، در دوران حکومت رژیم سابق دچار خشکسالی‌ها و رنج‌های مکرر شد. صدام حسین برای سرکوب مخالفانی که آن‌ها را به عنوان پناهگاه گرفته بودند، در دهه ۱۹۹۰ باتلاق‌ها را خشک کرد.

علی جواد (۲۰ ساله) در باتلاق‌های الجبایش شرایط کنونی را اینگونه خلاصه می‌کند: قبلا که وارد باتلاق می‌شدیم فضای سبز، آب و آرامش درونی را می‌دیدیم... حالا کویری.

او می‌گوید که ده‌ها خانواده در جستجوی آب محل را ترک کرده اند.