امروز، ۱۷ آگوست، سالروز اولین مرگ حاصل از تصادف جاده‌ای در تاریخ است. سالانه حدود ۱.۳ میلیون نفر در اثر تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند. بین ۲۰ تا ۵۰ میلیون نفر دیگر از صدمات غیر کُشنده رنج می‌برند که بسیاری از آنها در نتیجه آسیب دیدگی خود دچار معلولیت می‌شوند. صدمات ناشی از تصادفات جاده ای علت اصلی مرگ و میر کودکان و جوانان ۵ تا ۲۹ ساله است. هر ۱ درصد افزایش در سرعت متوسط، ۴ درصد افزایش در خطر تصادف مرگبار و ۳ درصد افزایش در خطر تصادف جدی ایجاد می‌کند.
فرارو- مهدی نقی پور؛ امروز ۱۷ آگوست است. در چنین روزی در سال ۱۸۹۶، خانم بریجت دریسکول، به همراه دخترش برای پیاده‌روی عصرگاهی در پارک کریستال پالاس، از خانه بیرون رفت. تصادف او با یکی از حدود ۲۰ خودروی آن روز‌ها در لندن باعث شد او اولین نفر از قطار قربانیان تصادفات جاده‌ای در دنیا لقب بگیرد.
به گزارش فرارو، دختر او می‌گوید مادرش در مواجهه با خودرو به علت اینکه به چنین صحنه‌ای عادت نداشت، گیج شده بود. چترش را بالا گرفت تا شاید بوسیله آن بتواند به ماشین علامت دهد که بایستد.
روزنامه وسترن تایمز در آن زمان روایت می‌کند با وجود اینکه اتومبیل، فضای زیادی برای عبور داشت؛ مستقیماً به سمت او رفت و برخورد با سرش باعث یک مرگ آنی برای این انسان نگون‌بخت شد.
شاهدان عینی عدم توجه راننده، سرعت زیاد ماشین و دستکاری خودرو برای افزایش سرعت را از عوامل این تصادف برشمردند. هرچند در آن روزگار سرعت اتوموبیل‌ها حدود ۱۳ کیلومتر در ساعت بود که در اکثر مواقع به ۶.۴ کیلومتر در ساعت محدود شده بود. این برخورد تنها چند هفته پس از آن اتفاق افتاد که قانون جدید پارلمان، محدودیت سرعت خودرو‌ها را از ۲ مایل در ساعت در شهر‌ها و ۴ مایل در ساعت در روستا‌ها به ۱۴ مایل در ساعت (۲۳ کیلومتر در ساعت) افزایش داد.
هیئت منصفه پس از تحقیقاتی که حدود ۶ ساعت به طول انجامید، حکم "مرگ تصادفی" را صادر کرد. پزشک قانونی، پرسی موریسون گفت که امیدوار است "چنین چیزی دیگر هرگز تکرار نشود".
انجمن سلطنتی بریتانیا تخمین زده است که ۵۵۰۰۰۰ نفر در جاده‌های بریتانیا تا سال ۲۰۱۰ کشته شده‌اند.
سازمان بهداشت جهانی در مقاله‌ای که ۲ ماه پیش (جون ۲۰۲۲) در وبسایت خود منتشر کرد؛ به آمار جالبی درباره تصادفات و ایمنی جاده‌ها اشاره کرد که خلاصه‌ای از آن را در اینجا می‌خوانیم:
مجمع عمومی سازمان ملل متحد یک هدف بلندپروازانه را تعیین کرده است که تا سال ۲۰۳۰ تعداد مرگ و میر و جراحات ناشی از تصادفات جاده‌ای را به نصف کاهش دهد.
صدمات ناشی از تصادفات جاده‌ای علت اصلی مرگ و میر کودکان و جوانان ۵ تا ۲۹ ساله است. در سنین پایین، مردان بیشتر از زنان در تصادفات جاده‌ای درگیر می‌شوند. حدود سه چهارم (۷۳٪) از کل مرگ و میر‌های ناشی از تصادفات جاده‌ای در میان مردان جوان زیر ۲۵ سال رخ می‌دهد که تقریباً ۳ برابر بیشتر از زنان جوان در تصادفات جاده‌ای کشته می‌شوند.
سالانه حدود ۱.۳ میلیون نفر در اثر تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند. بین ۲۰ تا ۵۰ میلیون نفر دیگر از صدمات غیر کُشنده رنج می‌برند که بسیاری از آنها در نتیجه آسیب دیدگی خود دچار معلولیت می‌شوند. صدمات ناشی از حوادث جاده‌ای، خسارات اقتصادی قابل توجهی را به افراد، خانواده‌های آنها و به طور کلی مردم وارد می‌کند. این خسارات ناشی از هزینه‌های درمان و همچنین از دست دادن بهره‌وری برای کسانی است که بر اثر جراحات جان خود را از دست داده‌اند یا از کار افتاده‌اند و همچنین برای اعضای خانواده که برای مراقبت از مجروحین نیاز به مرخصی از کار یا مدرسه دارند.
بیش از نیمی از مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده‌ای در بین کاربران آسیب‌پذیر جاده است: عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و موتورسواران.
افزایش میانگین سرعت هم با احتمال وقوع تصادف و هم با شدت عواقب تصادف ارتباط مستقیم دارد. برای مثال، هر ۱ درصد افزایش در سرعت متوسط، ۴ درصد افزایش در خطر تصادف مرگبار و ۳ درصد افزایش در خطر تصادف جدی ایجاد می‌کند.
خطر مرگ برای عابران پیاده که با خودرو‌ها برخورد می‌کنند به سرعت افزایش می‌یابد (۴.۵ برابر از ۵۰ کیلومتر در ساعت به ۶۵ کیلومتر در ساعت).
در برخورد‌های خودرو به خودرو، خطر مرگ و میر برای سرنشینان خودرو در سرعت ۶۵ کیلومتر بر ساعت ۸۵ درصد است.
۹۳ درصد از حوادث مرگبار در جاده‌های جهان در کشور‌های با درآمد کم و متوسط رخ می‌دهد. این کشور‌ها تقریباً ۶۰ درصد وسایل نقلیه جهان را در اختیار دارند. نرخ مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده‌ای در منطقه آفریقا بالاترین و در منطقه اروپا پایین‌ترین است. حتی در کشور‌های پردرآمد، افرادی که دارای پیشینه‌های اجتماعی- اقتصادی پایین‌تر هستند، بیشتر درگیر تصادفات جاده‌ای هستند.
تصادفات جاده‌ای برای اکثر کشور‌ها به میزان ۳ درصد از تولید ناخالص داخلی آنها هزینه دارد.
رانندگی تحت تأثیر الکل و هرگونه مواد روانگردان یا موادمخدر خطر تصادف را افزایش می‌دهد و منجر به مرگ یا صدمات جدی می‌شود.
در مورد رانندگی در حالت مستی، خطر تصادف جاده‌ای از سطوح پایین غلظت الکل خون (BAC) شروع می‌شود و زمانی که BAC راننده ≥ ۰.۰۴ گرم در دسی لیتر باشد، به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
در مورد رانندگی با مواد مخدر، بسته به مواد مخدر روانگردان استفاده شده، خطر وقوع تصادف جاده‌ای به درجات متفاوتی افزایش می‌یابد. به عنوان مثال، خطر تصادف مرگبار در بین افرادی که از آمفتامین استفاده کرده‌اند، حدود ۵ برابر خطر در افرادی است که مصرف نکرده‌اند.
استفاده صحیح از کلاه ایمنی می‌تواند منجر به کاهش ۴۲ درصدی خطر صدمات کشنده و کاهش ۶۹ درصدی در خطر آسیب به سر شود.
بستن کمربند ایمنی خطر مرگ را در بین رانندگان و سرنشینان صندلی جلو بین ۴۵ تا ۵۰ درصد و خطر مرگ و جراحات جدی را در بین سرنشینان صندلی عقب تا ۲۵ درصد کاهش می‌دهد.
استفاده از صندلی کودک می‌تواند منجر به کاهش ۶۰ درصدی مرگ و میر شود.
انواع مختلفی از حواس پرتی وجود دارد که می‌تواند منجر به اختلال در رانندگی شود. حواس پرتی ناشی از تلفن‌های همراه یک نگرانی فزاینده برای ایمنی جاده‌ها است.
رانندگانی که از تلفن همراه استفاده می‌کنند تقریباً ۴ برابر بیشتر از رانندگانی که از تلفن همراه استفاده نمی‌کنند در معرض تصادف هستند. استفاده از تلفن در حین رانندگی زمان واکنش را کاهش می‌دهد (به ویژه زمان واکنش ترمز و همچنین واکنش به علائم راهنمایی و رانندگی) و باقی ماندن در مسیر صحیح و حفظ فواصل صحیح را دشوار می‌کند.
برخلاف تصور، استفاده از هندزفری، خیلی ایمن‌تر از دستگاه‌های تلفن دستی نیست و ارسال پیامک به طور قابل توجهی خطر تصادف را افزایش می‌دهد.
طراحی جاده‌ها می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر ایمنی آنها داشته باشد. در حالت ایده‌آل، جاده‌ها باید با در نظر گرفتن ایمنی همه کاربران جاده طراحی شوند. این به معنای اطمینان از وجود امکانات کافی برای عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و موتورسواران است. اقداماتی مانند مسیر‌های پیاده‌روی، خطوط دوچرخه‌سواری، نقاط عبور ایمن و سایر اقدامات کاهش سرعت، می‌تواند برای کاهش خطر آسیب در میان این کاربران جاده‌ای حیاتی باشد.وسایل نقلیه ناایمن
وسایل نقلیه ایمن نقش مهمی در جلوگیری از تصادف و کاهش احتمال آسیب جدی دارند. تعدادی از مقررات سازمان ملل در مورد ایمنی وسایل نقلیه وجود دارد که اگر در استاندارد‌های تولید کشور‌ها اعمال شود، به طور بالقوه جان افراد زیادی را نجات خواهد داد. این‌ها شامل الزام سازندگان خودرو به رعایت مقررات برخورد از جلو و جانبی، شامل کنترل پایداری الکترونیکی (برای جلوگیری از حرکت فرمان بیش از حد) و اطمینان از نصب کیسه هوا و کمربند ایمنی در همه خودرو‌ها است. بدون این استاندارد‌های اساسی، خطر صدمات ترافیکی - چه برای افراد داخل وسیله نقلیه و چه برای کسانی که خارج از آن هستند - به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
تأخیر در شناسایی و ارائه مراقبت برای کسانی که در تصادفات جاده‌ای درگیر هستند، شدت صدمات را افزایش می‌دهد. مراقبت از صدمات پس از تصادف، به شدت به زمان حساس است: تاخیر چند دقیقه‌ای می‌تواند تفاوت مهمی بین زندگی و مرگ ایجاد کند. بهبود مراقبت‌های پس از تصادف، مستلزم اطمینان از دسترسی به مراقبت‌های پیش بیمارستانی به موقع و بهبود کیفیت مراقبت‌های پیش بیمارستانی و بیمارستانی، مانند برنامه‌های آموزشی تخصصی است.
اگر قوانین راهنمایی و رانندگی در مورد رانندگی در حالت مستی، بستن کمربند ایمنی، محدودیت‌های سرعت، کلاه ایمنی و صندلی‌های کودک اجرا نشود، نمی‌تواند منجر به کاهش مورد انتظار در تلفات رانندگی و جراحات ناشی از رفتار‌های خاص شود. بنابراین، اگر قوانین راهنمایی و رانندگی اجرا نشوند، رعایت نیز نخواهند شد و بنابراین شانس بسیار کمی برای تأثیرگذاری بر رفتار خواهند داشت.
اجرای مؤثر شامل ایجاد، به روزرسانی منظم و اجرای قوانین در سطوح ملی، شهری و محلی است که به عوامل خطر ذکر شده در بالا رسیدگی می‌کند. این مورد همچنین شامل تعریف مجازات‌های متناسب با جرم می‌باشد.
دولت‌ها باید برای رسیدگی به ایمنی جاده‌ها به شیوه‌ای جامع اقدام کنند. این امر مستلزم مشارکت چندین بخش مانند حمل و نقل، پلیس، بهداشت، آموزش و اقداماتی است که به ایمنی جاده‌ها، وسایل نقلیه و کاربران جاده می‌پردازد.
مداخلات مؤثر دولت‌ها در این مورد شامل طراحی زیرساخت‌های ایمن‌تر و گنجاندن ویژگی‌های ایمنی راه در برنامه‌ریزی کاربری زمین و حمل‌ونقل و بهبود ویژگی‌های ایمنی وسایل نقلیه است. افزایش مراقبت‌های پس از تصادف برای قربانیان تصادفات جاده‌ای؛ تنظیم و اجرای قوانین مربوط به خطرات کلیدی و افزایش آگاهی عمومی نیز از دیگر موارد است.
