در صورتی که ادعای دبیر شورای امنیت ملی روسیه مبنی بر انفجار یک انبار از گلوله‌های اورانیوم ضعیف شده در اوکراین صحت داشته باشد، اورانیوم ضعیف شده یک فلز سنگین است که به هیچ وجه نمی‌تواند عامل ایجاد پدیده رادیواکتیویته در هوا باشد.
دبیر شورای امنیت روسیه ادعا کرده‌است که با انفجار یک انبار از گلوله‌های اورانیوم ضعیف شده در اوکراین ابر رادیواکتیوی ایجاد شده‌است که در حال حرکت به سمت اروپا است.
به گزارش خبرآنلاین، بنابر گزارش پایگاه اینترنتی صربستان، B۹۲، دبیر شورای امنیت روسیه عنوان کرده‌است که انفجار یک انبار گلوله‌های اورانیوم ضعیف‌شده در اوکراین یک ابرِ رادیواکتیو ایجاد کرده که به سمت غرب اروپا در حرکت است؛ اورانیوم ضعیف شده برای زره تانک، گلوله های زره پوش و به عنوان وزنه برای کمک به تعادل هواپیماها استفاده می‌شود.
با این حال پایگاه خبری news.italy۲۴.press در گزارشی عنوان کرده‌است که « آژانس ملی اتمی لهستان سخنان پاتروشف را نادرست تعریف کرده و توضیح داده است که هیچ خطری از این نظر وجود ندارد.»
بنابر گفته این پایگاه خبری، در صورتی که ادعای دبیر شورای امنیت ملی روسیه مبنی بر انفجار یک انبار از گلوله‌های اورانیوم ضعیف شده در اوکراین صحت داشته باشد، اورانیوم ضعیف شده یک فلز سنگین است که به هیچ وجه نمی‌تواند عامل ایجاد پدیده رادیواکتیویته در هوا باشد.
به عنوان یک فلز سنگین، مشخصات رادیولوژیکی ندارد. در واقع فقیر نامیده می شود زیرا دارای جزء رادیواکتیو ضعیف تری نسبت به خود اورانیوم است که قبلاً در طبیعت در آب و وسط زمین یافت می شود. بنابراین، اگر یک انبار مواد جنگی با اورانیوم ضعیف شده مورد اصابت قرار گرفته باشد، می توان مطمئن بود که هیچ عواقبی در سطح ابرهای خطرناکی که در هوا قابل حمل هستند و یا در سطح محلی وجود نخواهد داشت.
اورانیوم ضعیف شده چیست؟
بنابر اطلاعات آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده آمریکا، اورانیوم ضعیف شده در داخل بدن هم یک ماده شیمیایی سمی است که یک خطر تابشی برای سلامت محسوب می‌شود. اورانیوم فقیرشده، اورانیوم تهی شده و یا اورانیوم ضعیف‌شده به اورانیومی گفته می‌شود که میزان ایزوتوپ قابل شکافت ۲۳۵ در آن کمتر از اورانیوم طبیعی باشد. این فلز فراورده جانبی غنی‌سازی اورانیوم است و با توجه به چگالی بسیار بالای آن که نزدیک به دو برابر سرب است، در صنایع مختلف کاربرد دارد.
سنگ معدن اورانیوم طبیعی در طبیعت به وفور یافت می‌شود و دارای اشکال مختلفی از اورانیوم به نام ایزوتوپ است. همه ایزوتوپ های اورانیوم رادیواکتیو هستند. با این حال، تنها یکی از این ایزوتوپ ها، اورانیوم-۲۳۵ (U-۲۳۵)، سوخت مورد استفاده برای تولید انرژی هسته‌ای و انفجارهای قدرتمند مورد استفاده در سلاح های هسته‌ای را فراهم می‌کند.
در طبیعت، U-۲۳۵ تنها بخش بسیار کمی از سنگ معدن اورانیوم را تشکیل می‌دهد. با توجه به اهمیت آن برای انرژی هسته‌ای و فناوری تسلیحات هسته‌ای، U-۲۳۵ اغلب از سنگ معدن اورانیوم طبیعی حذف می‌شود و از طریق فرآیندی به نام غنی سازی اورانیوم متمرکز می شود. DU ماده‌ای است که پس از غنی سازی باقی می‌ماند. مانند سنگ معدن اورانیوم طبیعی، DU نیز رادیواکتیو است. DU عمدتا تابش ذرات آلفا را ساطع می کند. ذرات آلفا انرژی کافی برای عبور از پوست را ندارند. در نتیجه، قرار گرفتن در معرض خارج از بدن یک خطر جدی در نظر گرفته نمی‌شود. با این حال، اگر DU بلعیده یا استنشاق شود، یک خطر جدی برای سلامتی است. ذرات آلفا مستقیماً بر سلول های زنده تأثیر می گذارند و می توانند باعث آسیب کلیه شوند.
در دهه ۱۹۷۰، وزارت دفاع ایالات متحده (DOD) شروع به ساخت گلوله‌های خمپاره از DU با توجه به تراکم بالای آن کرد. DU همچنین برای ایجاد زره برای تانک ها و به عنوان وزنه برای تعادل هواپیما استفاده می شد. وزارت انرژی ایالات متحده (DOE) در حال بهره برداری از تأسیسات بود که DU را به عنوان یک محصول جانبی زباله تولید می کرد و باعث می شد DU فراوان و ارزان باشد.
از DU هنوز برای ساخت گلوله و خمپاره استفاده می شود. آلودگی گلوله‌های مصرف‌شده و قطعات گلوله در برخی از میدان‌های شلیک نظامی یک خطر محسوب می‌شود.
