نتایج تحقیقی در سال ۲۰۱۰ که در نشریه داروی دیابت (Diabetic Medicine) منتشر شد نیز نشان داد که مصرف دو گرم دارچین کاسیاس به مدت ۱۲ هفته منجر به کاهش معیار میانگین گلوکز خون (HbA ۱ c) و فشار خون در مقایسه با گروه‌های کنترل شد.
دارچین یکی از ادویه‌های گرم است که می‌تواند بوی اتاق را شیرین کند یا به یک نان صبحانه عالی طعم بیشتری بدهد. افزودن قاشق‌های دارچین به رژیم غذایی شما ممکن است فوایدی برای سلامتی داشته باشد.
طبق بررسی سال ۲۰۲۱، ۲۵۰ گونه مختلف از گیاه سینانومام (Cinnamomum) شناسایی شده است که از آن دارچین تولید می‌شود. دارچین کاسیاس نوعی است که در راهروی ادویه‌فروشی‌ها پیدا می‌کنید، در حالی که دارچین سیلان منحصرا از درخت verum حاصل می‌شود. دارچین سیلان گرانتر، اما خالص‌تر است. دارچین کاسیاس یا دارچین چینی، از درخت سینانوموم کاسیا که به نام سینانومام آروماتیک است به دست می‌آید و محل تولید آن جنوب چین است. دارچین چینی ریزگونه‌های متعدد در سراسر شرق و جنوب آسیا دارد که به رنگ قهوه‌ای می‌باشد و بافتی ضخیم‌تر و زبرتر از دارچین سیلان دارد.
هر دو نوع دارچین دارای خواص ضد التهابی دارند، محافظت‌کننده عصبی و آنتی‌اکسیدانی هستند. تصور می‌شود که پلی فنول‌های موجود در دارچین به بازسازی پانکراس کمک می‌کند تا ترشح انسولین را کنترل کند. این ادویه همچنین می‌تواند به تنظیم میکروبیوتای روده و به انتقال گلوکز به بافت چربی و ماهیچه کمک کند. این‌ها برخی از راه‌هایی هستند که دارچین ممکن است بتواند دیابت را کنترل کند.
نتایج مطالعات قبلی نشان می‌دهد که دارچین به برخی از اثرات دیابت کمک می‌کند. نتایج تحقیق سال ۲۰۰۳ که در نشریه مراقبت از دیابت (Diabetes Care) منتشر شده است نشان داد که افراد مبتلا به دیابت روزانه یک گرم، سه گرم یا ۶ گرم دارچین کاسیاس را به مدت ۴۰ روز مصرف کردند. در مقایسه با گروه‌های دارونما، گروه‌هایی که دارچین مصرف می‌کردند، میزان گلوکز سرم ناشتا، تری گلیسیرید، کلسترول LDL و کلسترول تام کاهش یافت.
نتایج تحقیقی در سال ۲۰۱۰ که در نشریه داروی دیابت (Diabetic Medicine) منتشر شد نیز نشان داد که مصرف دو گرم دارچین کاسیاس به مدت ۱۲ هفته منجر به کاهش معیار میانگین گلوکز خون (HbA ۱ c) و فشار خون در مقایسه با گروه‌های کنترل شد. با این حال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ در نشریه مواد مغذی (Nutrients) به بررسی اثرات سه گرم دارچین سیلان (دارچین خالص) بر گلوکز خون ناشتا، انسولین، میانگین گلوکز خون و التهاب در افراد مبتلا به دیابت پرداخت. این مطالعه هیچ تفاوتی پیدا نکرد. طبق یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ در نشریه تغذیه (Nutrition) نشان داد، سه گرم دارچین در روز به مدت هشت هفته بر برخی از مکانیسم‌هایی که بر التهاب در افراد مبتلا به دیابت تاثیر می‌گذارند اثری ندارند.
اگرچه مطالعات فردی روی دارچین ترکیبی است، اما محققان دریافتند که دارچین با ادغام چندین مطالعه فوایدی دارد. بر اساس یک بررسی سیستماتیک در سال ۲۰۱۹ در درمان‌های تکمیلی در پزشکی که ترکیبی از ۱۸ نتیجه مطالعه است، مکمل‌های دارچین به‌طور بالقوه می‌توانند گلوکز خون ناشتا را کاهش دهند با این حال، نتایج این مطالعه نشان نداد که دارچین می‌تواند به کاهش میانگین گلوکز خون، وزن بدن، شاخص توده بدن یا مقاومت به انسولین کمک کند. متاآنالیزی در سال ۲۰۱۹ در تحقیقات دیابت، ۱۶ مطالعه را گردآوری همچنین مشخص کرد که دارچین ممکن است گلوکز خون ناشتا را کاهش دهد. این مطالعه نشان داد که دارچین می‌تواند به مقاومت به انسولین نیز کمک کند. از آنجایی که در مطالعات مختلف از مقادیر متفاوت دارچین استفاده شده، دانستن میزان مطلوب برای مدیریت دیابت برای محققان دشوار است.
طبق مقاله‌ای در سال ۲۰۲۲ در مجله غذا‌های آینده، مصرف بیش از حد دارچین کاسیاس احتمالا می‌تواند باعث مسمومیت کبد شود. دلیل آن این است که دارچین کاسیاس دارای غلظت کومارین بالاتری نسبت به دارچین سیلان است.
کومارین حدود یک درصد از دارچین کاسیاس را تشکیل می‌دهد، به این معنی که یک مکمل سه گرمی دارچین کاسیاس می‌تواند ۳۰ میلی‌گرم کومارین داشته باشد. سازمان ایمنی غذای اروپا، کومارین را به ۰.۱ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن محدود می‌کند که برای یک فرد ۱۵۰ پوندی حدود ۶.۸ میلی‌گرم است.
