پیلاتس چگونه عضلات را تغییر می‌دهد؟
پیلاتس می‌تواند استقامت، انعطاف‌پذیری و وضعیت بدن را بهبود دهد، اما برخلاف ادعاهای تبلیغاتی، قادر به کشیده‌تر کردن عضلات نیست.
فرارو- ورزش پیلاتس سال‌هاست با عنوان روشی برای داشتن «بدن باریک و کشیده» معرفی می‌شود، اما کارشناسان تأکید دارند که گرچه این تمرین فواید بسیاری برای سلامتی دارد، باید مرز میان واقعیت علمی و تبلیغات بازاری را به درستی شناخت.
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، ورزش پیلاتس سال‌هاست با ادعاهای پررنگی تبلیغ می‌شود؛ از جمله این‌که می‌تواند با حرکات مقاومتی سبک و کشش‌های کنترل‌شده، عضلات بدن را «کشیده و باریک» کند و فرم اندام را به پیکر رقصندگان باله شبیه سازد؛ چیزی که در فرهنگ عمومی به «بدن پیلاتسی» معروف شده است. اما کارشناسان علوم ورزشی می‌گویند این تصویر بیش از آنکه حقیقت علمی داشته باشد، بخشی از تبلیغات بازاری است.
به گفته متخصصان، طول عضلات توسط ژنتیک تعیین می‌شود و تمرین ورزشی نمی‌تواند آنها را واقعاً بلندتر کند. همچنین «باریک و خوش‌فرم» به نظر رسیدن عضلات اغلب نتیجه کاهش چربی بدن است، نه تغییر طول بافت عضلانی. با این حال، نباید فراموش کرد که پیلاتس مزایای ارزشمند دیگری دارد که آن را از بسیاری ورزش‌های دیگر متمایز می‌کند.
ریشه‌های تاریخی ادعای «بدن پیلاتسی»
پیلاتس در دهه ۱۹۳۰ میلادی توسط جوزف پیلاتس، بوکسور و ژیمناست آلمانی، به نیویورک معرفی شد. این روش به سرعت میان رقصندگان حرفه‌ای محبوب شد، زیرا به بهبود دردها و آسیب‌های ناشی از تمرین‌های شدید کمک می‌کرد. در سال‌های بعد، بسیاری از همین رقصندگان به مربیان و صاحبان استودیوهای پیلاتس تبدیل شدند.
ظاهر باریک و کشیده آنها به طور ناخودآگاه به عنوان تبلیغی زنده برای این ورزش عمل کرد. به همین دلیل، بازاریابان ورزشی به تدریج این پیام را برجسته کردند: اگر مانند رقصندگان پیلاتس تمرین کنید، ظاهر مشابهی خواهید داشت. در حقیقت، این افراد پیشاپیش اندامی باریک داشتند و صرفاً پیلاتس را نیز انجام می‌دادند.
این روایت همچنین با فرهنگی هم‌سو شد که سال‌هاست لاغری را ستایش می‌کند و در مقابل، از «حجیم شدن» عضلات بر اثر تمرینات قدرتی هراس دارد.
پیلاتس قدرت می‌سازد، اما حجم چندانی نه
تمرین مداوم پیلاتس می‌تواند استقامت عضلانی را به شکل چشمگیری افزایش دهد، اما معمولاً تنها تغییرات اندکی در اندازه و حجم عضلات ایجاد می‌کند. علت اصلی این است که تمرینات سنتی پیلاتس فشار زیادی بر عضلات وارد نمی‌کنند. هر حرکت تنها چند بار تکرار می‌شود و میزان مقاومت یا وزنی که بر سیستم اسکلتی-عضلانی تحمیل می‌شود، سبک تا متوسط است.
برای کسانی که مدت‌ها فعالیت بدنی نداشته‌اند، ممکن است در ابتدا کمی افزایش حجم مشاهده شود، اما این روند در مقایسه با تمرینات قدرتی با وزنه چندان چشمگیر نیست. به طور کلی، «حجیم شدن» عضلات نیازمند سال‌ها تمرین برنامه‌ریزی‌شده و تغذیه مناسب است و به صورت تصادفی رخ نمی‌دهد.
به گفته متخصصان، اگر افزایش حجم عضلات هدف اصلی فرد باشد، تمرین با وزنه‌های سنگین مؤثرتر خواهد بود. این نوع تمرین با ایجاد پارگی‌های ریز در فیبرهای عضلانی، فرایند ترمیم و رشد را تحریک می‌کند.
از سوی دیگر، برای نمایان شدن عضلات، باید لایه چربی روی آنها کاهش یابد. این فرایند بیش از آنکه به تمرین بستگی داشته باشد، به تغذیه مرتبط است. به گفته کارشناسان، هر انسانی به‌طور ذاتی دارای شکم شش‌تکه است، اما در اکثر افراد این عضلات زیر لایه‌ای از چربی زیرپوستی پنهان می‌مانند.
تأثیر پیلاتس بر قامت و وضعیت بدن
یکی از برجسته‌ترین مزایای پیلاتس، بهبود وضعیت بدن است. این ورزش بر تقویت عضلات مرکزی و پشت تمرکز دارد؛ عضلاتی که برای حفظ تعادل و حالت صحیح ستون فقرات حیاتی هستند. بسیاری از تمرین‌های پیلاتس شامل کشش ستون فقرات است و به جبران اثرات منفی ساعت‌ها نشستن پشت میز یا خم شدن روی صفحه‌نمایش کمک می‌کند.
کارشناسان می‌گویند تمرین منظم پیلاتس به مرور زمان باعث می‌شود فرد هنگام نشستن یا ایستادن قامت راست‌تری داشته باشد. علاوه بر این، تمرکز بر دامنه حرکتی و انعطاف‌پذیری، به آزادسازی عضلاتی که بیش از حد منقبض شده‌اند کمک می‌کند.
چرا ترکیب پیلاتس با تمرینات دیگر مفید است؟
اگرچه پیلاتس فواید بسیاری دارد، اما برای کسانی که به دنبال افزایش قابل‌توجه حجم عضلات یا قدرت کلی هستند، کافی نیست. متخصصان توصیه می‌کنند این افراد تمرینات پیلاتس را با چند روز در هفته تمرینات قدرتی تدریجی با وزنه تکمیل کنند. این دو نوع ورزش مزایای متفاوتی دارند و در کنار هم می‌توانند سلامت جسمی و عملکرد حرکتی را به شکل چشمگیری بهبود بخشند.
پیلاتس به بهبود استقامت، هماهنگی، وضعیت بدنی و آرامش ذهنی کمک می‌کند، در حالی که وزنه‌برداری و تمرینات مقاومتی، رشد عضلات، افزایش قدرت و بهبود تراکم استخوان را تسهیل می‌کنند.
واقعیت پشت «عضلات کشیده و باریک»
ادعای داشتن «عضلات کشیده و باریک» در اصل بیشتر توصیفی ظاهری است تا علمی. عضلات انسان‌ها نمی‌توانند فراتر از طول ژنتیکی خود رشد کنند. چیزی که در ظاهر به عنوان «باریک و کشیده» دیده می‌شود، نتیجه ترکیبی از دو عامل است: کاهش چربی بدن و بهبود وضعیت ایستادن و نشستن.
پیلاتس می‌تواند به هر دو عامل کمک کند؛ از یک سو با افزایش تحرک و مصرف انرژی در کاهش چربی نقش دارد و از سوی دیگر با تقویت عضلات مرکزی و اصلاح حالت بدن باعث می‌شود فرد بلندتر و کشیده‌تر به نظر برسد.
پیلاتس ورزشی ارزشمند با فواید فراوان برای سلامتی، بهبود انعطاف‌پذیری، تقویت استقامت عضلانی و اصلاح وضعیت بدن است. اما باید با نگاهی واقع‌بینانه به آن نگریست. این ورزش نمی‌تواند طول عضلات را تغییر دهد یا به طور معجزه‌آسا اندام افراد را شبیه رقصندگان باله کند.
با این حال، پیلاتس برای بسیاری از افراد، به‌ویژه کسانی که ساعت‌ها پشت میز می‌نشینند یا به دنبال ورزشی کم‌فشار برای تقویت بدن هستند، گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود. اگر هدف فرد افزایش حجم و قدرت عضلات باشد، ترکیب پیلاتس با تمرینات قدرتی توصیه می‌شود.
در نهایت، «بدن پیلاتسی» بیش از آنکه نتیجه‌ای قطعی از انجام این ورزش باشد، بازتابی از ترکیب ژنتیک، سبک زندگی، تغذیه و انتخاب‌های ورزشی فرد است. پیلاتس ابزاری مؤثر برای سلامت عمومی است، اما معجزه‌گر نیست.
