اخترشناسان موفق شده‌اند منشا قدرتمندترین و دورترین موج رادیویی را که تابه‌حال به ما رسیده است، ردیابی کنند.
انفجارات رادیویی سریع (FRBs)، فوران‌های سریع امواج رادیویی از اعماق فضا هستند که بسیار قوی و مرموزند. اخترشناسان اکنون موفق شده‌اند منشأ قدرتمندترین و دورترین FRB را که تابه‌حال به ما رسیده است، ردیابی کنند که مرتبط با گروهی از هفت کهکشان است. این امواج به محققان بینشی تازه در مورد محیط‌های مختلفی که می‌توانند چنین گسیل‌های عجیب‌وغریبی از نور ایجاد کنند، می‌دهد.
به گزارش دیجیاتو، براساس تصاویر جدید تلسکوپ فضایی هابل و تجزیه‌وتحلیل انجام‌شده توسط یک تیم بین‌المللی از محققان، این انفجار که FRB ۲۰۲۲۰۶۱۰ A نامیده می‌شود، از جایی در داخل این خوشه کهکشانی ساطع می‌شود که نشان می‌دهد تعاملات کهکشان‌ها می‌تواند در ایجاد آن نقش داشته باشد.
این انتقال خاص قبلاً نشان داده است که منشأ آن از تئوری‌هایی که در مورد نحوه عملکرد کیهان داریم، نیست؛ بنابراین به اخترفیزیکدانان اجازه می‌دهد که درباره انواع شرایطی که سبب رخ‌دادن این انفجار می‌شوند، فکر کنند.
«الکسا گوردون»، ستاره‌شناس دانشگاه نورث وسترن می‌گوید: «بدون تصویربرداری هابل، اینکه آیا FRB از یک کهکشان یکپارچه یا از نوعی سیستم تعاملی از کهکشان‌ها منشأ گرفته است، همچنان یک راز باقی می‌ماند. این نوع محیط‌های عجیب‌وغریب ما را به‌سمت درک بهتر رمزوراز FRBها سوق می‌دهند.»
برای اینکه تصوری از مسافتی که این موج رادیویی طی کرده است به شما بدهیم، باید بدانید که جهان درحال‌حاضر حدود ۱۳.۸ میلیارد سال سن دارد، اما سیگنالی که ما از FRB ۲۰۲۲۰۶۱۰ A دریافت می‌کنیم از نقطه‌ای می‌آید که در آن جهان فقط ۵ میلیارد سال سن داشته است.
محققان پس از مشاهدات اولیه در نزدیکی مبدأ FRB، به این فکر کردند که ممکن است کهکشان‌های متعددی در آن دخیل باشند. بااین‌حال، شمارش هفت مورد غافلگیرکننده بود! این کهکشان‌ها نیز به‌صورت فشرده در کنار هم قرار دارند؛ به‌طوری‌که همه آنها می‌توانند در کهکشان راه شیری ما جای بگیرند.
فشردگی این کهکشان‌ها به این معنی است که این آنها به روش‌های خاصی با یکدیگر تعامل دارند. اگر ستارگان به‌سرعت و متوالی شکل می‌گیرند، ممکن است توضیحی برای قدرت FRB وجود داشته باشد. کهکشان‌ها با استفاده از داده‌های هابل انتخاب شدند.
«ون فای فونگ»، اخترفیزیکدان دانشگاه نورث وسترن می‌گوید: «نشانه‌هایی از تعامل اجزای این گروه وجود دارد. به عبارت دیگر، آنها می‌توانند مواد را بین خودشان ردوبدل کنند یا احتمالاً در مسیر ادغام باشند. این گروه از کهکشان‌ها که گروه‌های فشرده نامیده می‌شوند، محیط‌های فوق‌العاده کمیابی در کیهان هستند و متراکم‌ترین ساختار‌هایی در مقیاس کهکشانی هستند که می‌شناسیم.»
FRBها همچنان دانشمندان را با تغییراتی در سیگنال‌ها و سؤالاتی در مورد منشأ آنها غافلگیر می‌کنند. درحال‌حاضر بهترین حدس این است که آنها از یک جرم کیهانی مانند یک ستاره نوترونی یا سیاه‌چاله بیرون می‌آیند.
این مطالعه یادآوری دیگری است که وقتی تلسکوپ‌های ما بهتر می‌شوند و به ما امکان می‌دهند فضا را با وضوح بالاتر ببینیم، باید بتوانیم به سؤالات بیشتری در مورد این سیگنال‌های مرموز پاسخ دهیم.
دونگ می‌گوید: «با نمونه‌ای بزرگ‌تر از FRBهای دور، می‌توانیم بررسی تکامل FRBها و ویژگی‌های میزبان آنها را با اتصال آنها به اجرام نزدیک‌تر آغاز کنیم و شاید حتی بتوانیم گروه‌های عجیب‌تر را شناسایی کنیم.»
