یک شهر باستانی عظیم در آمازون پیدا شده که هزاران سال زیر یک پوشش گیاهی سرسبز گسترده پنهان بوده است و نشانه‌هایی از وجود یک زندگی پیچیده باستانی را در تمدنی به پیشرفتگی تمدن مایا نشان می‌دهد.
به‌تازگی یک شهر باستانی عظیم در آمازون کشف شده است که تمام دانسته‌های بشر را در مورد تاریخچه افرادی که در آمازون زندگی می‌کنند، تغییر می‌دهد. این شهر در منطقه اوپانو واقع در شرق اکوادور قرار دارد و در سایه یک آتشفشان است که خاک‌های منطقه را غنی کرده، با این حال به احتمال زیاد فوران همین آتشفشان به فروپاشی جامعه ساکن در آن منجر شده است. خانه‌ها و میدان‌های این شهر توسط شبکه‌ای خیره‌کننده از جاده‌ها و کانال‌ها به هم متصل شده‌اند.
به گزارش ایمنا، کشف جدید دانسته‌های قبلی به‌دست‌آمده بشر را در مورد زندگی در شهر‌های باستانی همچون ماچوپیچو در پرو تغییر می‌دهد. با توجه به یافته‌های قبلی اعتقاد بر این بود که ساکنان آمازون تنها به‌صورت کوچ‌نشین یا در سکونتگاه‌های کوچک زندگی می‌کردند.
شهر کشف‌شده قدیمی‌تر از هر مکان دیگری است که در آمازون وجود دارد و نحوه نگرش بشر را نسبت به فرهنگ‌های آمازون تغییر می‌دهد. بیشتر تصورات موجود از این منطقه زندگی جوامع در گروه‌های کوچک و مردمانی نیمه برهنه را در کلبه‌ها و زمین‌های پاک‌سازی‌شده از درختان به‌منظور کشاورزی متصور می‌شد، با این وجود کشف جدید نشان می‌دهد که مردم باستان آمازون در جوامع شهری پیچیده زندگی می‌کردند.
باستان‌شناسان معتقدند که این شهر حدود ۲۵۰۰ سال قدمت دارد و تا هزار سال پیش زندگی در آن جریان داشته است. تخمین تعداد دقیق ساکنان این شهر در هر زمان دشوار است، اما دانشمندان معتقدند این شهر در دهه بین ۱۰ هزار تا ۱۰۰ هزار ساکن داشته است. باستان شناسان کاوش های‌زمینی را با بررسی یک منطقه ۳۰۰ کیلومتر مربعی با استفاده از حسگر‌های لیزری سوار بر هواپیما آغاز کردند که قابلیت شناسایی بقایای شهر را در زیر پوش‌های متراکم گیاهی و درختی و ترکیب اطلاعات به‌دست‌آمده با یکدیگر دارد.
فناوری به‌کاررفته سکو‌های مستطیلی با ابعاد حدود ۲۰ در ۱۰ و ارتفاع دو تا سه متری پیدا کرد که در گروه‌های سه تا شش واحدی در اطراف میدانی با سکوی مرکزی چیده شده‌اند. دانشمندان بر این باورند این سکو‌ها زیربنای خانه‌های شهر باستانی آمازون را تشکیل می‌داده‌اند، اما تعدادی نیز برای تحقق اهداف تشریفاتی بنا شده بوده‌اند. یکی از مجموعه‌ها نیز دربردارنده سکوی ۱۴۰ در ۴۰ متری بود که با کندن درختان تپه‌ها و ایجاد سکویی زمینی روی این تپه‌ها ساخته شده‌است.
شبکه‌ای از جاده‌ها و مسیر‌های مستقیم متعدد نیز سکو‌ها را به هم متصل کرده است که تنها یکی از آن‌ها یکی که ۲۵ کیلومتر امتداد دارد. این جاده‌ها چشمگیرترین بخش تحقیق حاضر به‌شمار می‌رود. در حالت کلی شبکه راه‌های شهر کشف‌شده بسیار پیچیده و در مسافت وسیعی گسترش پیدا کرده که در آن همه بخش‌ها به‌هم متصل می‌شوند. وجود زوایای قائم در این ساختار‌ها بسیار چشمگیر است، زیرا ساختن یک جاده مستقیم بسیار سخت‌تر از جاده‌ای است که با چنین چشم‌انداز منطبق باشد.
دانشمندان همچنین مسیر‌هایی را با خندق‌هایی در دو طرف شناسایی کردند که به اعتقاد آن‌ها کانال‌های شهری برای مدیریت آب فراوان منطقه بوده‌اند. تعدادی از کانال‌ها نیز ورودی شهرک‌ها را مسدود می‌کردند و این بخش احتمالاً شواهدی از تهدید مردم مجاور باشد.
شهر باستانی کشف‌شده آمازون یک جامعه بزرگ و پیچیده را نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد حتی از جوامع معروف مایا در مکزیک و آمریکای مرکزی نیز بزرگ‌تر بوده است. این شهر در واقع به احتمال قوی کشف تمدنی دیگر همچون مایاها، اما با معماری، کاربری زمین و سرامیک‌کاری کاملاً متفاوت است. تعدادی از سازه‌های این شهر از جمله سکو‌های هشت‌ضلعی و مستطیلی کنار هم چیده شده آن برای منطقه‌ای همچون آمریکای جنوبی بی‌نظیر به‌نظر می‌رسد و حاکی از سازماندهی مناسب و قوی جوامع ساکن در آن و وجود ارتباطات گسترده میان آن‌ها است.
اطلاعات زیادی در مورد ساکنان و جوامع این شهر در دست نیست، با این حال در سکو‌های کشف‌شده، گودال‌ها، اجاق‌ها، کوزه‌ها و سنگ‌هایی برای آسیاب گیاهان و دانه‌های سوخته پیدا شده است که نشان می‌دهد ساکنان این شهر به احتمال زیاد به حرفه کشاورزی مشغول و غذای آن‌ها ذرت و سیب‌زمینی شیرین بوده است.
گام بعدی محققان درک شرایط زندگی باستانی در یک منطقه موجود در ۳۰۰ کیلومتر مربعی این شهر است که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است.
