نام سینما «عصر جدید» احتمالا برای بخش زیادی از نسل جوان غریب و ناآشناست، اما برای نسلی قدیمی‌تر پر از خاطره بصری است؛ نسلی که در فضای آن فیلم دیده، رویا بافته، خاطره ساخته و برخی را عاشق سینما کرده و همین عشق کسب‌وکارشان شده است.
همشهری نوشت: اگر پای صحبت نسل قدیمی سینما بنشینیم و رد علاقه‌شان به سینما را بگیریم، بعید است از یکی از همین سالن‌های سینما سر درنیاوریم. نام فیلم‌ها به خاطرات و خاطرات به سالن سینما گره خورده است. شاید به همین‌خاطر است که خبر تخریب سینما عصر جدید، غبار حسرت و اندوه به جا می‌گذارد. این واکنش‌ها برای نسلی که عادت کرده فیلم‌ها را روی صفحه لپ‌تاپ و موبایل ببیند، شاید عجیب به‌نظر برسد و خاموشی چراغ سالن‌های سینماهای قدیمی و محوشدن تدریجی آنها اهمیتی نداشته باشد. اما برای آنها که با این سالن‌های سینما، خاطره جمعی دارند، اندوهناک است.
سینما عصر جدید که حالا برای فروش گذاشته شده و شاید در آینده تخریب و احتمالا به یک ساختمان چندطبقه یا یک پاساژ بزرگ تبدیل شود، در ۱۴مهر ۱۳۳۶ با نمایش فیلم «قهرمان چابک» به‌عنوان سینما تخت‌جمشید افتتاح شد. سال۱۳۵۸ «عصر جدید» بازسازی شد و تا سال‌ها تنها سینمای سه‌سالنه کشور بود. در سال‌های بعد از انقلاب سینما عصر جدید محل نمایش فیلم‌های هنری مثل آثار آندری تارکوفسکی، سرگئی پاراجانف، آندره وایدا و ییلماز گونی و پاتوق اصلی سینمادوستان و علاقه‌مندان جدی سینما بود. بعد از آنکه پاتوق هنری‌بازان پایتخت به تسخیر تولیدات پویا فیلم درآمد، فیلم‌دیدن در این سینما هم کم‌کم از رونق افتاد و از سینما عصر جدید این سال‌ها فقط خاطره‌ای مانده و حسرتی.
به هرحال تعطیلی سینما «عصرجدید» همانند سایر سینماهای قدیمی بحث تازه‌ای نیست و با وجود پردیس‌های سینمایی در پاساژهای بزرگ، طبیعی است که این سالن‌ها کارکرد خود را از دست داده باشند، اما کاش این ساختمان قدیمی و سالن سینما به جای تبدیل‌شدن به یک مرکز تجاری، با تعمیرات و تغییراتی مثل بازسازی و بعد نمایش فیلم‌های قدیمی، نشست‌های خاص سینمایی، پاتوق فیلم کوتاه و مستند و... دوباره احیا شود.
