موزیکال اسپانیایی‌زبان «امیلیا پرز» به کارگردانی ژاک اودیار فرانسوی، با نامزدی در ۱۰ رشته، رکورد جدیدی در بخش فیلم کمدی یا موزیکال گلدن گلوب از خودش به جا گذاشت. قبلا این رکورد به طور مشترک در اختیار «کاباره» (باب فاسی، ۱۹۷۲) و «باربی» (گرتا گرویگ، ۲۰۲۳) با ۹ نامزدی بود.
فیلم ادیار داستان کارتل مواد مخدری است که وکیل نادیده‌گرفته‌شده‌ای را استخدام می‌کند تا مرگ او را جعل کند و در راه آغاز زندگی جدیدی، مطابق با خواست حقیقی‌اش، به کمکش آید. در بخش کمدی یا موزیکال گلدن گلوب، «امیلیا پرز» دو رقیب دارد به نام‌های «آنورا» به کارگردانی شان بیکر و «شرور» ساخته جون‌ام. چو که احتمالا در فصل جوایز امسال از این ۳ فیلم بیشتر می‌شنویم. این‌طور که از شواهد و قرائن پیداست، امسال سال احیای ژانر کمدی/ موزیکال است.
به گزارش همشهری، تعداد ۱۰ نامزدی «امیلیا پرز» نشان می‌دهد که گلدن گلوب سعی دارد به طور گسترده‌ای در معیار‌های داوری‌اش به تنوع و تفاوت توجه کند. در سال‌های اخیر مسئولان گلدن گلوب با انتقاد‌هایی جدی مواجه بوده‌اند که در انتخاب‌های‌شان چندان به تنوع جنسیتی، فرهنگی و هویتی توجه نمی‌کنند و حتی با وجود اینکه آکادمی اسکار تغییراتی را در معیار‌های داوری‌اش لحاظ کرده، اما گلدن گلوب همچنان ساز خودش را می‌زند و به اصطلاح بیش از حد سفید و مردانه است. مثل اینکه این انتقاد‌ها کار خودش را کرده و گلدن گلوب با ۱۰ نامزدی «امیلیا پرز» می‌خواهد خودش را از زیر فشار‌ها بیرون بکشد. اما واقعا این فیلم استحقاق لطفی را که گلدن گلوب به آن کرده دارد؟
برای پاسخ به این سوال سراغ نقد‌های منتقدان سینما که گاه تحت تاثیر «فرهنگ وُک» هستند نمی‌رویم. به طور کلی «فرهنگ وُک» یعنی آگاهی از اشکال مختلف تبعیض و ظلم بر گروه‌های مختلف که طبیعتا برخی از منتقدان رسانه‌های جریان اصلی هم بر اساس سیاست‌های رسانه متبوع‌شان یا تمایل شخصی‌شان از آن پیروی می‌کنند و معیار‌های فرهنگی مد روز را در قضاوت فیلم‌ها دخالت می‌دهند. حتی لازم نیست سراغ نظرات آن دسته از منتقدانی برویم که معتقدند «امیلیا پرز» جز چند صحنه (نامبر) خوب موزیکال و یکی دو لحظه اثرگذار چیز زیادی در چنته ندارد. با نگاهی به امتیاز این فیلم در وب‌سایت IMDb که ماحصل نظرات کاربران عادی است که اتفاقا درک و دریافت‌شان خیلی زود و زیاد تحت تاثیر القائات رسانه‌ای شکل می‌گیرد، می‌بینیم که این فیلم حتی برای بینندگان عادی هم اتفاق خاصی نبوده. نمره ۶.۹ (شش‌ونه‌دهم) از ۱۰ این فیلم در IMDb با اینکه ارتباط مستقیمی به کیفیت فیلم ندارد، اما اثرگذاری آن را روی توده‌های مخاطب نشان می‌دهد که چندان موفقیت‌آمیز نبوده است.
حالا بدون اینکه موضوع فیلم (تبدیل گناهکار به قدیس) یا صحنه‌های موزیکالش یا جنبه‌های فرهنگی‌اش تحت تاثیر قرارتان بدهد، به تماشای فیلم بنشینید. این بار چقدر با داستان قهرمان دگرگون‌شده‌اش همدلی می‌کنید؟ اجازه ندهید نامزدی در گلدن گلوب یا هر جایزه دیگری میان شما و فیلم قرار بگیرد. مواجهه شما و فیلم باید بدون هر واسطه‌ای باشد.
